Δίχως τα παιδιά που αγαπούν εμπράκτως την πατρίδα τους, δεν υπάρχει Ελλάδα

Κατά τη διάρκεια των εορτασμών της εθνικής επετείου της 28ης Οκτωβρίου, μαθητές από δύο Λύκεια του Γέρακα μετείχαν στην παρέλαση τραγουδώντας υπερήφανα το «Μακεδονία ξακουστή, του Αλεξάνδρου η χώρα». Στην Κατερίνη, μαθητές βγήκαν στους δρόμους της Μακεδονικής πόλης βροντοφωνάζοντας συνθήματα υπέρ της ελληνικότητας της Μακεδονίας, στον απόηχο της προδοσίας στο Σκοπιανό. Αντίστοιχα, 400 μαθητές Λυκείου πραγματοποίησαν πορεία στο Κιλκίς, φωνάζοντας συνθήματα για την ελληνικότητα της Μακεδονίας, καταλήγοντας στο δημαρχείο της πόλης για να διεκδικήσουν τα αυτονόητα.

Το μήνυμα είναι σαφές: «κάτω τα χέρια από τη Μακεδονία». Βέβαια, οι εντός του κοινοβουλίου, επειδή απεχθάνονται και μισούν τη δημοκρατία, αδυνατούν να λάβουν το  ηχηρό μήνυμα της νεολαίας. Αδυνατούν διότι λαμβάνουν αποκλειστικά τις οδηγίες των διάφορων συμφερόντων από τα οποία και ελέγχονται.

Ωστόσο αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στη χώρα μας είναι επαναστατικό αλλά και λυτρωτικό.

Είναι επαναστατικό διότι μία γενιά η οποία λόγω της κατάντιας και του ξεπεσμού της πολιτικής στη χώρα, εκδιώχθηκε από τα κοινά και τώρα επιστρέφει έχοντας φωνή και δύναμη. Είναι επαναστατικό διότι τα νέα παιδιά, αν και βρίσκονται στο στόχαστρο των γκεμπελικών ανθελλήνων της δεξιοαριστεράς και των συν αυτώ παρατρεχάμενων σε πανεπιστήμια και Μ.Μ.Ε., τους έκαναν όλους πέρα και με ευθυκρισία αντίκρισαν την αλήθεια. Και δεν την αντίκρισαν μόνο αλλά αποφάσισαν και να την βροντοφωνάξουν μήπως και αφυπνίσουν όσους έχουν υποκλιθεί στη μετριότητα, τη μετριοπάθεια και την εθνική ήττα.

Αυτό που βιώνει αυτές τις μέρες η χώρα μας είναι και λυτρωτικό. Είναι λυτρωτικό διότι παρατηρούμε για πρώτη φορά τους μαθητές να ενεργοποιούνται για ένα μείζον εθνικό θέμα, ίσως το σημαντικότερο σε ολόκληρη την μεταπολίτευση. Για πρώτη φορά, βλέπουμε κανονικούς μαθητές, όχι τα μικρομέγαλα έρμαια των καθοδηγητών και του ουγκανισμού που χρόνια τώρα δήθεν «ξεσηκώνονται» με οπισθοδρομικά αιτήματα και λούμπεν θεματολογία που μας ντροπιάζει όλους. Για πρώτη φορά κανονικοί μαθητές, υψώνουν τη φωνή τους και υπερκαλύπτουν τους βαλτούς νεολαίους που ενδιαφέρονται αποκλειστικά για την πολιτική ψευτο-ορθότητα, και τις οδηγίες του κομματικού αφεντικού. Είναι λυτρωτικό διότι τα παιδιά αυτά δεν έχουν καμία σχέση με την καθημαγμένη νεολαία των παρατάξεων η οποία ομφαλοσκοπεί και ενδιαφέρεται αποκλειστικά για τον μικρόκοσμο της, καθώς το έδαφος εξαφανίζεται κάτω από τα πόδια της. Είναι λυτρωτικό διότι οι μαθητές σπάνε τα δεσμά και μας μαθαίνουν πως είναι να αγαπάς τη χώρα σου. Να την αγαπάς ακόμα και αν την μισούν και την προδίδουν οι πολιτικοί σου. 

Όλα τα παραπάνω συμβαίνουν σε πείσμα των καιρών και αγνοώντας την προπαγάνδα του εξωνημένου πολιτικού συστήματος. Κοιτώντας την υποτιθέμενη βουλή των Ελλήνων, βλέπεις τον έναν προδότη δίπλα στον άλλο. Κοιτώντας τα ελληνόπουλα, βλέπεις ελπίδα.

Απέναντι στην αποσάθρωση της κοινωνίας από τα κόμματα, οι νέες και οι νέοι μας απαντούν με ελεύθερη και ελληνική ψυχή! Ενάντια στην πολιτική αποσύνθεση και την εθνική κατρακύλα, οι μαθητές αντιπαραθέτουν το υψηλό τους φρόνημα! Διεκδικούν το παρόν, προστατεύουν το μέλλον και τιμούν το παρελθόν τους. Δεν ξεχνούν πως για όλα όσα έχουμε σήμερα, κάποιοι αγωνίστηκαν για να τα εξασφαλίσουν, και μόνο δεδομένα δεν είναι. Με τη στάση τους τιμούν τους προγόνους τους. Θυμούνται τα λόγια του Περικλή στον Επιτάφιο: «οι πρόγονοί μας, χάρη στην ανδρεία τους διαφύλατταν την ελευθερία της πόλης μας από γενιά σε γενιά μέχρι των ημερών μας και μας την παρέδωσαν ελεύθερη.»

Σε αυτά τα παιδιά και μόνο στηρίζεται η χώρα. Ούτε στην οικονομία, ούτε στην πολιτική. Δίχως αυτό το πνεύμα, δεν υπάρχει Ελλάδα.

Μιλήστε στα παιδιά σας για την προδοσία που συντελείται. Δυστυχώς, με τον σημερινό ξεπεσμό των πάντων στη χώρα, μόνο εσείς μπορείτε να τα προστατέψετε από τη χυδαία παραπληροφόρηση και τα ωμά ψέματα των ξενοκίνητων δημοσιογράφων και των πολιτικών. Μόνο εσείς μπορείτε να τους πείτε την αλήθεια για την κληρονομιά και την ιστορία τους, και να τα παρακινήσετε να παραμερίσουν τους αργυρώνητους και να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους.

Όπως έκαναν τα περήφανα ελληνόπουλα στον Γέρακα, στο Κιλκίς και στην Κατερίνη.

Η Μακεδονία είναι ζωντανή. Αντισταθείτε.

  • Standard Post
  • Written by Σταύρος Καλεντερίδης

Δημοκρατία: η ιστορία και το μέλλον της

Τι ήταν, πώς ξεκίνησε, πώς λειτούργησε και πώς κατέληξε στις μέρες μας το πολίτευμα που γεννήθηκε στην αρχαία Αθήνα; Ποια ήταν η καθημερινότητα στην πρώτη δημοκρατία, τι σκεφτόντουσαν οι πολίτες της και ποια τα όνειρα τους; Ποιοι αποτέλεσαν ιδρυτές της και ποια ήταν η τελευταία της στιγμή;

Παρακολουθήστε τις ιστορικοπολιτικές διαλέξεις του Σταύρου Καλεντερίδη για τις συνθήκες που οδήγησαν στη γέννηση της δημοκρατίας, για την εξέλιξη της στο ρου της ιστορίας αλλά και για το μέλλον της, με τίτλο: 

«Δημοκρατία: η ιστορία και το μέλλον της»

Πρόκειται για μια πολυετή επιστημονική έρευνα η οποία περιλαμβάνει στοιχεία και πληροφορίες που δυστυχώς στις μέρες μας είναι δυσεύρετα.

Μια σειρά διαλέξεων που θα αναδείξει την καρδιά και την ψυχή της δημοκρατίας και του Ελληνισμού. Τι πραγματικά ήταν η δημοκρατία που σήμερα υμνεί ολόκληρη η ανθρωπότητα, πώς λειτουργούσε και πώς μπορούμε να την επαναφέρουμε;

Ο κύκλος των 12 διαλέξεων θα πραγματοποιηθεί για πρώτη φορά φέτος και θα περιλαμβάνει τις εξής θεματικές:

22/04: Εισαγωγή Ι: Μυθολογία, θέατρο, αθλητισμός, πολιτεύματα, κόμματα

06/05: Εισαγωγή ΙΙ: Θέση γυναίκας, δουλεία, δημαγωγία, δημοκρατία των ελληνικών πόλεων, ναυτική δύναμη

13/05: Σόλων, Κλεισθένης

20/05: Θεμιστοκλής, Εφιάλτης, Περικλής

27/05: Θεσμοί δημοκρατίας Ι: Βουλή, Πρυτάνεις, Ηλιαία

03/06: Θεσμοί δημοκρατίας ΙΙ: Εκκλησία του Δήμου, Άρειος Πάγος

10/06: Εργαλεία δημοκρατίας

17/06: Η τελευταία στιγμή της δημοκρατίας

24/06: Σπάρτη – Ρώμη – Η.Π.Α. και Republic: το πολίτευμα του σήμερα

01/07: 4 Μύθοι: Τι δεν είναι δημοκρατία;

08/07: Η δημοκρατία στη σύγχρονη εποχή: πού και πώς εφαρμόζεται;

15/07: Προϋποθέσεις και χαρακτηριστικά για την αναγέννηση της δημοκρατίας

 

Λεπτομέρειες διεξαγωγής: Βιβλιοπωλείο ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ (Φιλελλήνων 14, Σύνταγμα, Αθήνα).

Περιορισμένος αριθμός θέσεων. 

Θα τηρηθεί αυστηρά σειρά προτεραιότητας. 

Για δήλωση συμμετοχής απαιτείται η κράτηση θέσεων κατόπιν τηλεφωνικής επικοινωνίας με τις Εκδόσεις Ινφογνώμων στο 2103316036 (υπεύθυνη κ. Κεσίδου – ώρες επικοινωνίας 10:00 π.μ. – 5:00 μ.μ.).

  • Standard Post
  • Written by Σταύρος Καλεντερίδης

«ΑΠΟ ΕΠΙΛΟΓΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΥΧΗ» – ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ Γ’ ΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Το παρόν άρθρο θα εξετάσει το σημερινό σύστημα εισαγωγής στην Γ’ βάθμια εκπαίδευση (ΑΕΙ/ΤΕΙ) και θα προτείνει σαφείς ιδέες για τη βελτίωση του υπάρχοντος συστήματος.

 

ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ

  • Υπό τη σημερινή μορφή του, ο/η μαθητής/ρια δικαιούται μία αποκλειστική και ταυτόχρονα αφαιρετική ευκαιρία με τις πανελλήνιες εξετάσεις. Συγκεκριμένα, ο μαθητής δικαιούται από το Υπουργείο Παιδείας αλλά και από την Ελληνική κοινωνία, μία και μοναδική ευκαιρία να επιτύχει να ασχοληθεί με αυτό που θέλει και να δώσει νόημα στη ζωή του. Αυτή η ανεύθυνη συμπεριφορά, όχι μόνο οδηγεί σε ψυχολογικά προβλήματα και ανώφελες αγχωτικές επιπτώσεις τους μαθητές, αλλά επιπλέον, αποτελεί μια διαρκής απόδειξη έλλειψης Δημοκρατίας στην χώρα.
  • Σε περίπτωση αποτυχίας στις πανελλαδικές εξετάσεις, ο μαθητής οδηγείται σε αναμονή ενός ολόκληρου έτους για επανεξέταση. Κατά το έτος αυτό, ο μαθητής αναγκαστικά δεν ασχολείται με τίποτα δημιουργικό, παρόλο που βρίσκεται στην πιο παραγωγική και δυναμική στιγμή της ζωής του. Συγκεκριμένα, ο μαθητής ξοδεύει επιπλέον χρήματα σε εξωσχολικά φροντιστήρια προετοιμασίας εξετάσεων, «χάνοντας» ουσιαστικά τελείως μία ολόκληρη χρονιά από τη ζωή του. Να σημειωθεί ότι η επιτυχία στην δεύτερη προσπάθεια πανελλαδικών εξετάσεων δεν είναι καθόλου βέβαιη. Οι στατιστικές μάλιστα αποδεικνύουν το αντίθετο, και επιπλέον επισημαίνουν ότι οι περιπτώσεις επιτυχίας μειώνονται όσο αυξάνεται ο αριθμός των προσπαθειών του υποψηφίου (ακόμα πιο λίγες πιθανότητες επιτυχίας στην τρίτη προσπάθεια πανελλαδικών, κ.ο.κ.).
  • Σε περίπτωση επιτυχίας στις πανελλαδικές εξετάσεις, ο μαθητής «βολεύεται» με μία κατώτερη μηχανογραφική επιλογή (δεύτερη, τρίτη, ή και πολύ χειρότερη). Και σε αυτό το σημείο, βέβαια, η Πολιτεία απογοητεύει τα νέα παιδιά, μιας και τα αναγκάζει να σπουδάσουν για τέσσερα χρόνια κάτι που ποτέ δεν ήθελαν, κάτι που δεν τους εκφράζει, και που δεν πιστεύουν ότι μπορεί να τους αναδείξει ως δημιουργικούς ανθρώπους. Παρόλα αυτά, και βάσει των κοινωνικών μας προκαταλήψεων, τα παιδιά τελειώνουν την αναγκαστική αυτή σχολή γιατί θεωρείται «καλό το να έχεις ένα πτυχίο». Ως αποτέλεσμα, έχουμε τις αμέτρητες περιπτώσεις ανθρώπων που εργάζονται σε τομέα τελείως διαφορετικό από αυτόν των σπουδών τους. Τα δύο αυτά στοιχεία (η απαραίτητη ανάγκη οιουδήποτε πτυχίου και το αυτονόητο της δουλειάς σε άσχετο αντικείμενο) είναι βασικά συστατικά του «Ελληνικού Μύθου», δεν είναι σύγχρονα, προσβάλλουν τις Ελληνικές αρχές της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας και θα πρέπει να πολεμηθούν και τέλος να ξεπεραστούν. Οι νέοι, δημιουργικοί και αποφασισμένοι Έλληνες πολίτες χρειάζονται ένα και μοναδικό πτυχίο, αυτό της αρεσκείας τους, και μία και μόνο δουλειά, αυτή που τους εκφράζει ως ανθρώπους και τους καθιστά παραγωγικά και δημιουργικά μέλη της Ελληνικής και γενικότερα της Ανθρώπινης κοινωνίας των πολιτών. Οτιδήποτε άλλο θα πρέπει να θεωρείται πολιτικό-εκπαιδευτικό καρκίνωμα, και επιβεβαίωση ότι η Ελλάδα πρέπει να κάνει κάθε δυνατή προσπάθεια για να εξασφαλίσει το υγιές μέλλον των νέων πολιτών της αλλά και της ίδιας.
  • Τέλος, το παρόν σύστημα δεν παρέχει ούτε επαρκή ενημέρωση στους μαθητές για τις επιλογές τους, και η ενημέρωση η οποία παρέχεται, δεν δίδεται με σωστό και ουσιαστικό τρόπο έτσι ώστε να αποβεί χρήσιμη για τον μαθητή.

Για τους ανωτέρω λόγους προτείνονται οι εξής αλλαγές για την βελτίωση, αν όχι για την πραγματική επιτέλους λειτουργία, του συστήματος εισαγωγής στην Γ’ βάθμια εκπαίδευση.

 

ΠΡΟΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΟ ΕΤΟΣ

Συγκεκριμένα, προτείνεται η μετατροπή του Γ’ έτους Λυκείου σε ένα προπαρασκευαστικό έτος για την Γ’ βάθμια εκπαίδευση. Για να συμμετέχει κάποιος στο έτος αυτό θα μπορούσε να υπάρχει κάποιος ελάχιστος απαιτούμενος βαθμός της Β’ Λυκείου συνολικά ως έτος, ή ως συμψηφισμός των βαθμών του μαθητή κατά την Β’ και Α’ Λυκείου μαζί (ενδεικτικά βαθμός 10).

Κατά τη διάρκεια του προπαρασκευαστικού αυτού έτους (Γ’ Λυκείου) θα υπάρχει σαφής προσπάθεια α) ενημέρωσης των μαθητών για τις επιλογές τους, και β) ενσωμάτωσης των υποψηφίων φοιτητών στις σχολές Γ’ βάθμιας εκπαίδευσης της αρεσκείας τους. Από άποψη ύλης, το προπαρασκευαστικό έτος θα αποτελεί εκπαιδευτική ιδιαιτερότητα και πρωτοτυπία. Συγκεκριμένα, τα μαθήματα κατά την χρονιά αυτή, δεν θα στοχεύουν στην αύξηση του γνωστικού αντικειμένου, αλλά θα διδάσκεται γενικότερα τι σημαίνει το κάθε μάθημα στην σύγχρονη εποχή και πραγματικότητα (θα τίθεται στο χωροχρονικό του πλαίσιο και θα παρουσιάζονται τυχόν νέες μελέτες, ανακαλύψεις, σύγχρονες προκλήσεις και τάσεις), και τι σημαίνει το κάθε μάθημα ακαδημαϊκά και επαγγελματικά την δεδομένη χρονική στιγμή για τον μαθητή. Απώτερος σκοπός του εν λόγω εγχειρήματος είναι η ανάδειξη των επαγγελματικών πτυχών των διαφόρων μαθημάτων και αντικειμένων, και η ενημέρωση των μαθητών για αυτές.

Η είσοδος στις σχολές θα κρίνεται από την πορεία των μαθητών καθ’ όλη τη διάρκεια του προαπρασκευαστικού έτους (Γ’ Λυκείου), και έτσι όπως αυτή θα εκφράζεται από τις τρεις βαθμολογίες του μαθητή στα τρία εξάμηνα του εν λόγω έτους (δλδ. μέσος όρος έτους). Η τριμηνιαία σταδιακή πορεία είναι σαφώς ένα πιο αξιόπιστο μέτρο αξιολόγησης των μαθητών το οποίο αναδεικνύει την σαφή και συνεχόμενη πορεία τους, εν αντιθέσει με την μία και μοναδική, αφαιρετική εξέταση η οποία επηρεάζεται πολλές φορές από διαφόρου τύπου συγκυρίες και περιστάσεις. Το σημαντικότερο όμως εδώ είναι ότι όπως και κατά την προηγούμενη περίπτωση εισαγωγής στο προπαρασκευαστικό έτος, θα απαιτείται ένας ελάχιστος βαθμός ώστε να μπορεί ο μαθητής να αποφοιτήσει από την Γ’ Λυκείου και αφού επιτύχει τον βαθμό αυτόν θα μπορεί να εγγραφεί σε οποιαδήποτε σχολή ανώτατης εκπαίδευσης της αρεσκείας τους (ενδεικτικά βαθμός 12). Ως επιβράβευση προς του μαθητές που επιτυγχάνουν υψηλότερες βαθμολογίες (ενδεικτικά υψηλότερη του 12) αυτό θα μετράει υπέρ τους κατά το πρώτο εξάμηνο της φοίτησής τους στη σχολή που θα επιλέξουν, με την προσαύξηση στο βαθμό αποτελεσμάτων της εξεταστικής τους.

Η ουσιαστική αλλαγή εδώ είναι η όλη νοοτροπία εισαγωγής στα πανεπιστήμια. Στην περίπτωση αυτή, δεν μιλάμε για αδίστακτο ανταγωνισμό σε επίπεδο εισαγωγής στις σχολές, αλλά για υγιή ανταγωνισμό κατά τη διάρκεια φοίτησης (και αποφοίτησης) σε αυτές και στην ανεύρεση εργασίας· στους τομείς δηλαδή που υπάρχει νόημα ανταγωνισμού. Στην ουσία, αν αναλογιστεί κανείς τις σύγχρονες απαιτήσεις φαίνεται λίγο αστείο να ζητάμε από τους μαθητές να αριστεύσουν σε τομείς και μαθήματα άσχετα με το αντικείμενο/επάγγελμά τους, και να τους μοιράζουμε πτυχία πανεπιστημίων απαιτώντας μόνο την εισαγωγή τους σε αυτά.  Με την υπάρχουσα κατάσταση, εφόσον κάποιος εισαχθεί σε μια σχολή, έχει βεβαιώσει την επικείμενή αποφοίτηση του από αυτή σε κάποιο χρονικό διάστημα, κάτι το οποίο οδηγεί σε απαξίωση και ακαδημαϊκή ανεπάρκεια του όλου συστήματος. Εναλλακτικά, μπορεί ο οποιοσδήποτε φοιτητής να βοηθηθεί από το διαστραμμένο σύστημα φοιτητικών νεολαίων-παρατάξεων-στρατών και να εξασφαλίσει υψηλές βαθμολογίες από κομματικοποιημένους καθηγητές, με το να ψηφίσει απλά το αντίστοιχο κόμμα στις φοιτητικές εκλογές (θα ακολουθήσουν αντίστοιχα άρθρα για την μεταρρύθμιση στην ίδια την λειτουργία των σχολών, καθώς και για την δράση των φοιτητικών νεολαίων). Απαιτείται, λοιπόν, αφενός να δίνουμε την ευκαρία στους μαθητές να εισαχθούν στις σχολές τις αρεσκείας τους, αλλά να πασχίσουν για να αποφοιτήσουν από αυτές – μέχρι και να αποβληθούν από αυτές σε περίπτωση διαρκούς αποτυχίας τους κατά τη διάρκεια της φοίτησής τους. Με άλλα λόγια, το σημαντικότερο στοίχημα των νέων είναι και θα πρέπει να είναι η Γ’ βάθμια εκπαίδευση και η ενασχόλησή τους με το μελλοντικό τους επάγγελμα, και όχι οι αδιέξοδες και κυριολεκτικά μονοδιάστατες πανελλήνιες εξετάσεις.


 

 

 

Β’ ΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ, ΠΡΥΤΑΝΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

Ένα ακόμα σημαντικό πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί είναι η σωστή ενημέρωση των μαθητών για τις επιλογές τους. Είναι σαφές ότι είναι υποκριτικό να περιμένει κάποιος από νέους 17 ετών να λάβουν τις βέλτιστες δυνατές αποφάσεις για το μέλλον τους χωρίς καμμία βοήθεια. Γι’αυτό, απαιτείται η βοήθεια και η συνεργασία μαθητών, γονέων, δασκάλων αλλά κυρίως των πρυτανικών αρχών, οι οποίοι θα παρακολουθούν την πορεία του μαθητή κατά το προπαρασκευαστικό έτος, και θα τον συμβουλεύουν καθ’όλη τη διάρκεια επιλογής σχολής φοίτησης.  Η συμμετοχή και βοήθεια των πρυτανικών αρχών, στην ουσία δημιουργεί μια de facto σχέση και συνέχεια μεταξύ σχολείου και πανεπιστημίου – κάτι το οποίο είναι σαφώς αναγκαίο αλλά προς το παρόν ανύπαρκτο. Η σχέση αυτή θα βοηθήσει για μια πιο ομαλή μετάβαση από την Β’ βάθμια στην Γ’ βάθμια εκπαίδευση.

Επιπλέον, οι πρυτανικές αρχές (μέσω συγκρεκριμένων εκπροσώπων) θα πρέπει να διεξάγουν πλήρεις παρουσιάσεις/ενημερώσεις σε σχολεία (και όχι μόνο) για τις διάφορες σχολές, για το τί αυτές πραγματεύονται ακαδημαϊκά, και για το ποιες επαγγελματικές επιλογές παρέχουν στους μαθητές. Αξίζει να επισημανθεί σε αυτό το σημείο ότι με το ισχύον σύστημα, μαθητές, γονείς και πολλές φορές και δάσκαλοι, έχουν πλήρη άγνοια για ένα μεγάλο ποσοστό των Ελληνικών πανεπιστημίων.

 

ΑΛΛΑΓΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑΣ

Ίσως όμως το σημαντικότερο μέτρο το οποίο θα πρέπει να ληφθεί για την εξυγίανση και εξομάλυνση της διαδικασίας εισαγωγής στην Γ’ βάθμια εκπαίδευση είναι η απαραίτητη αλλαγή νοοτροπίας σε κοινωνικό επίπεδο. Μία αλλαγή νοοτροπίας της Πολιτείας, των εκπαιδευτικών αλλά και των γονέων, για το τι ακριβώς σημαίνει ανώτατη εκπαίδευση για τον μαθητή και τη ζωή του. Συγκεκριμένα, απαιτείται η υπέρβαση λανθασμένων πεποιθήσεων και ιδεών που θεωρούνται δεδομένες όπως ότι «το παν είναι κάποιος να περάσει σε μια σχολή», όποια και αν είναι αυτή, ότι «η φοίτηση δεν χρειάζεται να έχει κάποια σχέση ή αντιστοιχία με την εργασία», ότι «νομικός και γιατρός είναι τα καλύτερα επαγγέλματα» και θα πρέπει να προτιμούνται, κτλ. Επίσης χρειάζεται να συνειδητοποιήσουμε, ότι ούτε το Υπουργείο Παιδείας, ούτε η Πολιτεία, ούτε η Ελληνική κοινωνία δικαιούται να στερήσει από τα νέα παιδιά το αναφαίρετο δικαίωμα τους στην προσπάθεια να γίνουν αυτοί που ονειρεύονται – και αυτό ακριβώς κάνουν οι πανελλήνιες εξετάσεις. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να επιτρέψουμε σε όλους τους Έλληνες πολίτες, ανεξαρτήτου ηλικίας, να εισέρχονται στις σχολές της αρεσκείας τους, και εκεί, σε ένα υγιές ανταγωνιστικό περιβάλλον, να προσπαθούν να πραγματοποιήσουν τα ονειρά τους. Είτε επιτύχουν και αποφοιτήσουν από μια σχολή, είτε αποτύχουν και αποβληθούν από αυτήν, τους οφείλουμε το δικαίωμά τους στην προσπάθεια. Απατείται τελικά να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας, ότι δεν υπάρχουν ούτε «καλύτερα» επαγγέλματα, ούτε ουσιώδης νόημα στον παιδικού τύπου ανταγωνισμό των πανελληνίων εξετάσεων αλλά ούτε ημίμετρα στην παιδεία μας. Αυτό που υπάρχει είναι μια βαθειά ανάγκη για να παρέχουμε στα παιδιά μας την παιδεία που θα τους βοηθήσει να αναδείξουν τον καλύτερό τους εαυτό, την παιδεία που θα τους εμπνεύσει, την παιδεία που θα τους αναδείξει σε δημιουργικούς ανθρώπους και ενεργούς πολίτες της Ελλάδας, την παιδεία που πραγματικά θέλουν, την καλύτερη δυνατή παιδεία.

  • Standard Post
  • Written by Σταύρος Καλεντερίδης