Σε συνέχεια του άρθρου μου για τη θεωρία των «2 άκρων, 2 απολιθωμάτων και λοιπών περισσευμάτων» παραθέτω τη θεωρία της πλήρους «περικύκλωσης από τα άκρα».

Στην πραγματικότητα η πατρίδα μας (λυπάμαι αν στεναχωρώ κάποιο άκρο με την επιλογή των λέξεων, ωστόσο παραμένω υπεράνω ιδεολογιών), είναι περικυκλωμένη από πολιτικά ακραίες ιδεολογίες.

Οι πολιτικές ιδεολογίες αποτελούν αντικείμενο μελέτης της πολιτικής επιστήμης και περιγράφουν πολύ συγκεκριμένα πράγματα για τη θέσμιση μιας κοινωνίας. Αυτοί που παρουσιάζονται ως θιασώτες τους, πρεσβεύουν ταυτόχρονα και το αντίστοιχο πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό και αξιακό μοντέλο. Είναι δηλαδή «στρατιώτες» της εκάστοτε πολιτικής ιδεολογίας. Αν εξετάσουμε τις ιδεολογίες αυτές υπό το πρίσμα της πολιτικής επιστήμης και τις μεταφέρουμε στο σημερινό πολιτικό σύστημα της χώρας καταλήγουμε σε πολύ συγκεκριμένα συμπεράσματα.

Οι 4 ιδεολογίες οι οποίες κυριαρχούν στην Ελλάδα είναι ο (νέο)φιλελευθερισμός-συντηρητισμός, ο σοσιαλισμός (ή η τραγελαφικά επονομαζόμενη σοσιαλδημοκρατία), ο κομμουνισμός και ο φασισμός. 

Αρχικά να πω πως καμία από αυτές τις ιδεολογίες δεν είναι Ελληνική. Είναι όλες τους εισαγόμενες από τα παραπαίδια των απανταχού ανέμπνευστων πολιτικών οι οποίοι αφού μαγευτούν λόγω μωρίας από κάτι στο εξωτερικό ή αφού διαβάσουν μια μυθιστορηματική νουβέλα (βλ. Το Κεφάλαιο) προσπαθούν να το εισάγουν, και να επιβάλλουν τις φαντασιώσεις τους στη χώρα μας.

Και οι 4 ιδεολογίες λοιπόν, πάντα κατά την Ελληνική τους μεταφορά και απόδοση από επαγγελματίες πολιτικούς και δήθεν ακαδημαϊκούς, αποτελούν ακραίες πολιτικές προτάσεις. Αναλυτικότερα:

Ο ελληνικός φασισμός είναι μια εθνικιστική και απολυταρχική ιδεολογία η οποία αναγνωρίζει μόνο το έθνος και αντιτίθεται στην προσέγγιση του ανθρώπου ως ξεχωριστή προσωπικότητα. Σε μια ανέλπιδη και μυωπική αναζήτηση εθνικής «καθαρότητας», καταλήγει σε πρακτικές ωμής βίας, λογοκρισίας, φίμωσης του τύπου και λοιπών καταστολών για να επιβληθεί σε κάθε αντιφρονούντα. Στην τέλεια μορφή του ο φασισμός είναι μια ολοκληρωτική, στρατοκρατική, ανελεύθερη, μισαλλόδοξη και κλειστοφοβική ιδεολογία κατά την οποία ο πολίτης απορροφάται από ένα ισχυρό κέντρο εξουσίας το οποίο συγκεντρώνεται στα χέρια ενός δικτάτορα, στον οποίον καθυποτάσσεται ως δέσμια ολόκληρη η χώρα.

Ο ελληνικός (νέο)φιλελευθερισμός-συντηρητισμός είναι η ιδεολογία της κομματικής δημοκρατίας, και των ολιγαρχών. Ένα σύστημα επαγγελματιών της πολιτικής, όπου κυριαρχούν ανίκανες και διεφθαρμένες μαριονέτες οι οποίες συνάπτουν σχέσεις με διάφορους κύκλους συμφερόντων (του εσωτερικού και του εξωτερικού) και επιβουλεύονται τους πολίτες. Στην τέλεια μορφή του ο (νέο)φιλελευθερισμός-συντηρητισμός είναι μια εκφυλιστική, πλουτοκρατική και οπισθοδρομική ιδεολογία κατά την οποία μια κλειστή σέκτα  ανειδίκευτων οικογενειοκρατών και υποτακτικών τους, καταδυναστεύει τη χώρα με τον μανδύα της δημοκρατίας, διχάζει την κοινωνία και την διαφθείρει με πελατειοκρατικές πολιτικές, επιφέροντας έτσι τον σκοταδισμό του πνεύματος και την απόλυτη υποδούλωση.

Ο ελληνικός σοσιαλισμός είναι κοντινός συγγενής του ελληνικού (νέο)φιλελευθερισμού-συντηρητισμού. Εκεί που ο (νέο)φιλελευθερισμός-συντηρητισμός διακρίνεται για την κοινωνική του αναλγησία, την αδίστακτη θεοποίηση του κέρδους, και την παντελή αδιαφορία για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ο  ελληνικός σοσιαλισμός έρχεται με τον λαϊκισμό του και τα σαρώνει όλα. Μία ιδεολογία που βασίζεται στο ψέμα και την εξαπάτηση του πολίτη, πανομοιότυπη κατά τα άλλα με τη διαφθορά του (νέο)φιλελευθερισμού-συντηρητισμού καθώς και τα δύο ρεύματα αντιμετωπίζουν τον πολίτη ως πελάτη. Στην τέλεια μορφή του ο σοσιαλισμός δημιουργεί ένα τεράστιο γραφειοκρατικό κράτος – τέρας (χομπσιανός Λεβιάθαν) το οποίο εξαγοράζει την πολιτική υποστήριξη,  διορίζει υποστηρικτές, και καταστρέφει οικονομικά αλλά κυρίως ηθικά τη χώρα.

Τελευταίος αλλά όχι καταϊδρωμένος, ο ελληνικός κομμουνισμός είναι ο ετεροζυγώτης δίδυμος του ελληνικού φασισμού. Εξίσου ακραίος, βίαιος, λαϊκίστικος και πολέμιος κάθε έννοιας δημοκρατίας και ελευθερίας. Στην τέλεια μορφή του κομμουνισμού δεν υπάρχει Ελλάδα, αλλά ένα είδους μόρφωμα, στην κορυφή του οποίου βρίσκεται το κράτος – αστυνόμος μέσω του οποίου το Κόμμα ελέγχει τα πάντα, από την ιδιωτική οικονομική δραστηριότητα και τα διαθέσιμα προϊόντα στα ράφια, μέχρι τις επιτρεπόμενες ώρες κυκλοφορίας στους δρόμους. Ταυτόχρονα, στην κοινωνία επιβάλλεται ο τρόμος και η ανομία.

Αν και περικυκλωμένοι από ακραίες και επικίνδυνες ιδεολογίες, δεν πρέπει ωστόσο να απελπιστούμε. Στις πολιτικές ακραιότητες του σημερινού πολιτικού μας συστήματος αντιπαρατίθεται η ιδεολογία του δέλτα, η οποία εδραιώνεται με τους πυλώνες της αξιοκρατίας, της διαφάνειας, της ισονομίας και ισότητας, της ανεξάρτητης δικαιοσύνης, της πολιτικής λογοδοσίας και της διαβούλευσης με τους πολίτες. Κυρίως όμως της πραγματικής συμμετοχής και της δημοκρατίας.

Θα επανέλθω σε επόμενο άρθρο με αναλυτική παρουσίαση του θεσμικού οικοδομήματος του δ. Μέχρι τότε μην μένετε παρατηρητές των εξελίξεων. Δεν είμαστε αδύναμοι. Εμείς είμαστε η Ελλάδα – οι πολίτες της.

Πάρε μέρος: www.todelta.gr