Μετά και τα τελευταία μέτρα για το υποτιθέμενο τρίτο κύμα της πανδημίας (πότε τελείωσε το δεύτερο;), οι πολίτες και η κοινωνία αγανακτούν εύλογα. Αγανακτούν με τους αυταρχικούς κυβερνώντες και τους ιδεοληπτικούς της αντιπολίτευσης που τους σιγοντάρουν.

Παράλληλα η παγκόσμια κοινωνία των πολιτών έχει αρχίσει να κάνει λόγο για «θύματα του lockdown». Σε αυτά δυστυχώς συγκαταλέγονται οι άνθρωποι με τις παθήσεις ως αποτέλεσμα των μέτρων εγκλεισμού, οι εθνικές οικονομίες, και οι πλέον αδύναμες κοινωνικές τάξεις και ομάδες.

Είναι αλήθεια πως η πανδημία είναι μία παγκόσμια απειλή. Όπως όμως είναι αλήθεια και το ότι η καταστροφική κυβέρνηση της ΝΔ αντί να διαχειριστεί την κρίση, επέλεξε να επιδοθεί στις παρακάτω δύο πρακτικές: 1) εγκληματική αδιαφορία και αδράνεια, και 2) αυταρχική επιβολή φασιστικών μέτρων με σκοπό την ταπείνωση και τον εξανδραποδισμό των πολιτών. Όλα τα άλλα περί «success story», είναι για τα κομματικά παραπαίδια του ξοφλημένου γαλάζιου παραμάγαζου.

Επιγραμματικά, αξίζει να αναφερθούν οι περιπτώσεις της συγκριτικής πλειοψηφίας των υπολοίπων χωρών, οι οποίες δεν πρόσβαλλαν τους πολίτες με τις υποτιμητικές «άδειες εξόδου» και τα φαιδρά ναζιστικά SMS, αλλά στήριξαν τις οικονομίες τους, με τα μαγαζιά να λειτουργούν μέχρι και στον χώρο της εστίασης, με τραπέζια σε εξωτερικούς χώρους, μικρά ποσοστά πληρότητας και τήρηση αποστάσεων. Στην Ελλάδα που γέννησε τη δημοκρατία, και που λόγω της καλοκαιρίας, θα μπορούσε τόσους μήνες η εστίαση να παραμείνει ανοιχτή, τα «γαλάζια κοράκια» αποφάσισαν δυστυχώς για εμάς, χωρίς εμάς και εναντίον μας.

Υπάρχει όμως μια πολύ μεγαλύτερη εικόνα από τους πολιτικάντηδες ψευτογιατρούς των υπουργείων και τους επιδημιολόγους με τις κομματικές ταυτότητες. Μία αλήθεια η οποία σαρώνει ακόμα και τις χώρες που δεν έλαβαν τέτοια απεχθή μέτρα: Οι πολιτικοί και τα κοινοβούλια δεν δικαιούνται να παίρνουν αποφάσεις για την πανδημία.

Έχουμε καταρρίψει εδώ και χρόνια τον μύθο περί κοινοβουλευτισμού και δημοκρατίας. Ο κοινοβουλευτισμός είναι ένα αντιδημοκρατικό πολίτευμα, το οποίο η πολιτική επιστήμη και ιστορία ορίζει ως μία ολιγαρχική πολιτειακή θέσμιση. Ασχέτως λοιπόν της πολυετούς προπαγάνδας, στην Ελλάδα δεν υπάρχει δημοκρατία.

Αυτό που υπάρχει, είναι κάτι ξοφλημένες ελίτ οι οποίες μας επιβουλεύονται, και διότι δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ακόμα τη δύναμή μας, έτσι ώστε να τους ξετινάξουμε από πάνω μας, εκπαραθυρώνοντας από τη χώρα τον κοινοβουλευτισμό και τα κόμματα.

Αυτές οι σαθρές ελίτ της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, κτλ, οι επαγγελματίες πολιτικοί του νεποτισμού και της ευνοιοκρατίας, δεν έχουν καμία δουλειά να αποφασίζουν για έναν κυρίαρχο λαό, επιβάλλοντάς του, ανελεύθερα και αντιδημοκρατικά μέτρα. Ακόμα και αν η απειλή είναι υγειονομική, παγκόσμια ή γαλαξιακή, μικρή σημασία έχει. Μια δράκα διεφθαρμένων ανεπάγγελτων, δεν έχουν το παραμικρό δικαίωμα να αποφασίζουν για τις ζωές των ελεύθερα σκεπτόμενων ανθρώπων. Και αν νομίζουν ότι το έχουν, να φροντίσουμε να το πληρώσουν αυτό.

Με ρώτησαν πρόσφατα πώς θα αντιμετώπιζαν οι αρχαίοι Αθηναίοι τα απεχθή και αυταρχικά μέτρα για την αντιμετώπιση της πανδημίας; Η απάντηση είναι απλή. Εάν τολμούσε κάποιος άρχων στην αρχαία Αθήνα να λάβει κάποια απόφαση για οποιοδήποτε ζήτημα, δίχως την προηγούμενη έγκριση των πολιτών, τότε θα χαρακτηριζόταν εχθρός της πόλης, χάνοντας πολιτικά δικαιώματα, περιουσία και πατρίδα.

Ακόμα και αν έφερνε τις προτάσεις του ενώπιον της Εκκλησίας του Δήμου, εάν αυτές ήταν τόσο καταστροφικές, μισητές και ανελεύθερες, τότε η μοίρα του «πολιτικού» θα ήταν εξίσου ζοφερή. Κάποιος εκ των δημοκρατικών πολιτών θα προχωρούσε σε γραφή «νόμον μή ἐπιτήδειον θεῖναι». Πρόκειται για μηνυτήρια αναφορά κατά πρότασης νόμου που διακρίνεται ως επιζήμια για την πόλη. Με το εν λόγω εργαλείο δημοκρατίας οι Αθηναίοι είχαν καταρρίψει στο παρελθόν κάθε σχέδιο νόμου που ήταν από ασύμφορο έως επικίνδυνο. Στην περίπτωση αυτή, η τιμωρία του πολιτικάντη δεν θα ήταν απλώς σκληρή, αλλά και παραδειγματική.

Κανείς δεν μπορεί να βλάψει τα συμφέροντα των πολιτών και της πόλης σε μια πραγματική δημοκρατία.

Με την ανακοίνωση της ποινής, όποιος προετοιμαζόταν στο μέλλον να προτείνει στους Αθηναίους παρόμοιες δουλείες ή μέτρα τα οποία προκαλούν γενικά την αποστροφή, τώρα θα το σκεφτόταν διπλά. Αυτοί οι αποτρεπτικοί μηχανισμοί ήταν άλλωστε η ασπίδα της πραγματικής δημοκρατίας.

Δεν ασυλία ή ατιμωρησία υπάρχει για όσους προτείνουν τον αφανισμό κοινωνικών ομάδων, τάξεων, κλάδων ή ενός ολόκληρου λαού. Στη δημοκρατία υπάρχει προσωπική ευθύνη όσων επιθυμούν να εμφανίζονται ως πολιτικά πρόσωπα. Ευθύνη και κόστος. Όχι μόνο πολιτικό αλλά και ποινικό. Υπάρχει λογοδοσία για επιβλαβείς και αντιδημοκρατικές πολιτικές προτάσεις.

Στην περίπτωση της αρχαίας Αθήνας, με το πέρας της γραφής, και της υποδειγματικής τιμωρίας του επίδοξου κοινωνικού ολετήρα και προδότη της εμπιστοσύνης των συμπολιτών του, θα έληγε η συνέλευση με τα ζυγισμένα λόγια του κήρυκα «έδοξε τη βουλή και τω δήμω».

Δηλαδή, λάβαμε αυτές τις αποφάσεις διότι έτσι φάνηκε σωστό, στον δήμο

Υπό την ανωτέρω έννοια, οι μόνοι που δικαιούνται να παίρνουν αποφάσεις για την πανδημία σε μια πραγματική δημοκρατία, είναι οι πολίτες. Οι πολίτες αφού ενημερωθούν από τους ειδικούς, ξεσκαρτάροντας τους επιστήμονες της δεκάρας και τα κομματικά φερέφωνα. Τότε και μόνο τότε, ο κυρίαρχος λαός μπορεί να λάβει ελεύθερα τις αποφάσεις του. Όντας αυτοδύναμη, η συνέλευση των πολιτών είναι η μόνη συλλογικότητα που μπορεί να αποφασίσει, αν χρειαστεί, τον προσωρινό περιορισμό της ελευθερίας της. Και αυτό γίνεται υπό τους δικούς της όρους, εφαρμόζεται από την συνέλευση και αίρεται όταν και πάλι το αποφασίσει η ίδια. Είναι αδιανόητο να βρίσκονται οι πολίτες στο έλεος των δυνάμεων ασφαλείας ή των ψευτογιατρών-πολιτικών μιας τυχάρπαστης κυβέρνησης. Ομοίως λαμβάνονται και οι αποφάσεις για τα εμβόλια, τις εταιρίες που θα επιλεγούν κτλ. Δεν περιμένουν οι πολίτες το διαχρονικά διεφθαρμένο κόμμα της ΝΔ, να μας επιβάλλει τις επιλογές του.

Έτσι λειτουργεί μια πραγματική δημοκρατία. Αυτό μπορεί να είναι το μέλλον της πατρίδας μας, αν το επιθυμούμε. Αν πατάξουμε και εξοβελίσουμε κοινοβουλευτισμό και κόμματα. Τότε οι πολιτικοί θα είναι υποχρεωμένοι να μας ακούν και να εκτελούν τις εντολές μας. Να υπηρετούν δηλαδή την κοινωνία και τον πολίτη. Όχι τα ξένα και σκοτεινά κέντρα, όπως συμβαίνει σήμερα.

Το δέλτα είναι το κίνημα που μάχεται για την αναγέννηση της δημοκρατίας στην Ελλάδα. Πάρε μέρος στην προσπάθειά μας για ελευθερία και ανεξαρτησία στέλνοντας μήνυμα στο [email protected]