Τι ακριβώς έχει συμβεί;
Η ελληνική κυβέρνηση μετά την επίσκεψη στις ΗΠΑ, επέστρεψε με την υπόδειξη να λύσει άμεσα το Σκοπιανό ζήτημα για να ανοίξει το θέμα της εισόδου των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ.
Τα Σκόπια από το 1991 έχουν εγείρει εξωφρενικές αξιώσεις εναντίον της Ελλάδας, διεκδικώντας από το όνομα και την ιστορία μας μέχρι και εδάφη της ελληνικής περιφέρειας της Μακεδονίας.
Οι Έλληνες πολιτικοί, συνεννοημένοι μεταξύ τους, διαπραγματεύονται τώρα όπως και τότε, έναν «έντιμο συμβιβασμό», να χαρίσουν δηλαδή τη «Μακεδονία» και να δώσουν χώρο στις εθνικιστικές διεκδικήσεις των Σκοπιανών εναντίον μας. Είναι σαν να διεκδικεί κάποιος στα καλά καθούμενα το σπίτι σου, και εσύ αφενός να δικαιολογείς την επιθετικότητα του και αφετέρου να διαπραγματεύεσαι έναν «έντιμο συμβιβασμό» παραχωρώντας του μόνο το σαλόνι σου.
Η χώρα μας δεν επιτέθηκε σε κανέναν και δεν ζήτησε τίποτα από κανέναν. Αντίθετα είναι η ίδια στόχος και θύμα ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας, και το πολιτικό μας σύστημα αντί να υπερασπιστεί τη χώρα όπως οφείλει, είναι αντίθετα αποφασισμένο να προβεί σε παράλογες παραχωρήσεις, για τις οποίες μάλιστα δεν νομιμοποιείται. Ο ιστορικός παραλληλισμός με την τραγική απόπειρα κατευνασμού της ναζιστικής Γερμανίας με το ξεπούλημα της Τσεχοσλοβακίας καθίσταται εδώ διδακτικός.
Ποια είναι η σωστή εθνική θέση στο ζήτημα;
Αυστηρή και απόλυτη απαγόρευση οποιασδήποτε χρήσης του ονόματος «Μακεδονία» και των παραγώγων του από τη γείτονα χώρα. Η μακεδονική ταυτότητα, ιστορία και συνείδηση είναι μονάχα και υπερήφανα Ελληνική. Η Μακεδονία είναι Ελλάδα. Η παραμικρή παραχώρηση στα αυτονόητα εθνικά κυρίαρχα δικαιώματα μας αποτελεί τραγική εθνική ήττα.
Την ίδια θέση οφείλει να υιοθετήσει άμεσα και το πολιτικό προσωπικό, αντί να υπονομεύει τη χώρα μας πρεσβεύοντας σύνθετη ονομασία ή χειρότερα.
Πώς πρέπει να ονομασθούν τα Σκόπια;
Η γεωγραφική περιοχή των Σκοπίων δεν ήταν ποτέ τμήμα της Μακεδονίας. Αυτό είναι κοινώς και ευρέως αποδεκτό.
Αντίθετα, η Μακεδονία και οι Μακεδόνες Έλληνες βρίσκονταν για τουλάχιστον 2500 χρόνια εκεί ακριβώς όπου είναι η σύγχρονη ελληνική περιφέρεια της Μακεδονίας.
Σχετικά με τα Σκόπια κατά την αρχαιότητα, η περιοχή αποτελούσε την ιστορική Παιονία, κατάκτηση και μετέπειτα μέρος του Μακεδονικού Βασιλείου. Όπως υποστηρίζει ο επίτιμος καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστήμιου Μπέρκλεϊ, κ. Στίβεν Μίλλερ, η Παιονία ήταν περιοχή βόρεια του όρους Βαρνούς και του όρους Όρβηλος. Η περιγραφή του Ρωμαίου ιστοριογράφου Titus Livius για τη ρωμαϊκή επαρχία της Μακεδονίας (45.29.7 και 12) καθιστά σαφές ότι οι Παίονες ζούσαν βόρεια των εν λόγω βουνών, (τα οποία σήμερα αποτελούν γεωγραφικά τα φυσικά όρια της Ελλάδας) και νότια της Δαρδανίας, που σήμερα βρίσκεται το Κόσοβο.
Αν και είναι γεγονός ότι οι άνθρωποι εκείνοι υποτάχθηκαν στον Φίλιππο Β΄, πατέρα του Αλεξάνδρου το 359 π.Χ. (Διόδωρος ο Σικελιώτης 16.4.2), δεν ήταν ποτέ Μακεδόνες και ποτέ δεν έζησαν στη Μακεδονία. Πράγματι, ο Δημοσθένης (Ολυνθιακός 1.23), μας λέει ότι είχαν υποδουλωθεί από τον Μακεδόνα Φίλιππο και σαφώς κατά συνέπεια δεν ήταν Μακεδόνες. Ο Ισοκράτης (5.23) σημειώνει το ίδιο. Ομοίως, για παράδειγμα, οι Αιγύπτιοι, οι οποίοι υποτάχθηκαν από τον Αλέξανδρο, ήταν υπό μακεδονική μεν διοίκηση, συμπεριλαμβανομένης και της Κλεοπάτρας, αλλά ποτέ δεν υπήρξαν οι ίδιοι Μακεδόνες και η Αίγυπτος ποτέ δεν ονομαζόταν Μακεδονία. Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί για τις λοιπές κατακτήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου, μεταξύ των οποίων το σημερινό Ιράν και η βορειοδυτική Ινδία. Ποτέ δεν ονομάστηκαν Μακεδονία και ποτέ βέβαια δεν είχαν κάποια τέτοια παράλογη απαίτηση.
Ακόμα όμως και η ιστορική Παιονία δεν μπορεί να περιγράψει με ορθό τρόπο τη σημερινή εθνολογική σύνθεση των Σκοπίων. Με βάση λοιπόν τη σημερινή πραγματικότητα, η αποδεκτή ονομασία του – εν πολλοίς τεχνητού – κρατιδίου εκ μέρους της Ελλάδας είναι η «Δημοκρατία της Κεντρικής Βαλκανικής».
Εναλλακτικά, και εφόσον οι Σκοπιανοί το επιθυμούν, μπορούν να υιοθετήσουν το όνομα που κατείχε η περιοχή τους ως επαρχία του Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας, και συγκεκριμένα «Βαρντάρσκα Μπανόβινα» (επαρχία του Βαρδάρη), ή παράγωγα αυτού. Τέλος, διατηρούν την επιλογή να υιοθετήσουν ως χώρα το όνομα «Σκόπια» με πρωτεύουσα αυτής την Πόλη των Σκοπίων (κατά τα πρότυπα του Μεξικό και της Πόλης του Μεξικού).
Ποιοι και γιατί πρεσβεύουν σύνθετη ονομασία;
Σύσσωμος ο διεθνής επιστημονικός κόσμος (ιστορικοί, φιλόλογοι, αρχαιολόγοι, διεθνώς κορυφαίοι καθηγητές, κτλ.) λένε το αυτονόητο, ότι δηλαδή η Μακεδονία είναι μία, είναι ιστορικά, εθνολογικά και γεωγραφικά Ελληνική, και συνεπώς η γειτονική χώρα δεν έχει κανένα δικαίωμα σε σχετική ονομασία. Το ίδιο προφανώς γνωρίζουν και οι Έλληνες πολίτες.
Αντιθέτως, εγχώριοι πολιτικοί από όλα τα κόμματα (συντριπτική πλειοψηφία), συντάσσονται δυστυχώς με τους Σκοπιανούς ομόλογους τους και τη Σκοπιανή προπαγάνδα και τον αλυτρωτισμό κατά της χώρας μας. Ο λόγος είναι η παραμονή στην εξουσία μιας και θεωρούν ότι κάνοντας το θέλημα ανθελληνικών εξωτερικών δυνάμεων εξασφαλίζουν οικονομική και πολιτική υποστήριξη για να διασφαλίσουν την πολυπόθητη τους καρέκλα. Μιλάμε για ωμό ξεπούλημα. Φανταστείτε αν ήταν ανεστραμμένη η δυναμική και αν οι πολίτες δεν γνώριζαν την αλήθεια, τι θα είχαν πρωτο-ξεπουλήσει οι πολιτικοί της Ελλάδας. Σίγουρα δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα να εκχωρήσουν και ολόκληρο το όνομα «Μακεδονία», δίχως σύνθετα.
Οι Σκοπιανοί πολιτικοί προωθούν βέβαια το εθνικό τους συμφέρον και αποβλέπουν σε επεκτατισμό, άμεση συνδιαχείριση των Μακεδονικών αρχαιολογικών χώρων (Βεργίνα, Πέλλα, Αμφίπολη, κτλ.), μελλοντική κατάληψη και απελευθέρωση των «κατεχόμενων» πόλεων της Ελληνικής «Μακεδονίας του Αιγαίου», και έξοδο τους στη θάλασσα. Ιστορικά, αντίστοιχος στόχος και του Τίτο και των Βουλγάρων ήταν η απόσπαση της Ελληνικής Μακεδονίας με αντίστοιχη προπαγάνδα.
Οι εξωγενείς δυνάμεις, τα συμφέροντα των οποίων εκπροσωπούν οι εκμαυλισμένοι Έλληνες πολιτικοί, επιθυμούν το ξήλωμα της Μακεδονικής ταυτότητας από την Ελλάδα, κάτι το οποίο ισοδυναμεί με άμεση αποδυνάμωση της χώρας, για να μπορούν έτσι να διαχειρίζονται και να επιβουλεύονται με μεγαλύτερη ευκολία την πατρίδα μας.
Για τους λόγους αυτούς παρατηρούμε πλήρη διαφωνία Ελλήνων και Σκοπιανών πολιτικών από τη μία πλευρά, και πολιτών, επιστημόνων και διεθνούς κοινής γνώμης από την άλλη.
Ποια είναι η θέση της Τουρκίας;
Η Τουρκία έχει αναγνωρίσει τα Σκόπια ως Μακεδονία και πρεσβεύει τη διεθνή αναγνώριση της χώρας ως Μακεδονία και τίποτα λιγότερο. Επιπλέον σε διπλωματικό επίπεδο η Τουρκία δεν δέχεται καμία σύνθετη ονομασία, ενώ επιφυλάσσεται να ασκήσει βέτο στην ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ αν η χώρα δεν εισχωρήσει στη βορειοατλαντική συμμαχία με την «καθαρή» συνταγματική της ονομασία, δηλαδή ως «Μακεδονία».
Η τακτική αυτή βέβαια είναι περισσότερο διπλωματική παρά ρεαλιστική και αποσκοπεί στο να υποβοηθήσει τις ελληνικές πολιτικές ελίτ να περάσουν με δόλιο τρόπο μια σύνθετη ονομασία, «πουλώντας» στους Έλληνες πολίτες το αφήγημα της νίκης, τρόπον τινά, επί της Τουρκικής αδιαλλαξίας.
Τι θα συμβεί στο μαύρο σενάριο αποδοχής σύνθετης ονομασίας από την Ελλάδα;
Αρχικά η Ελλάδα δεν κερδίζει τίποτα απολύτως.
Αντίθετα, η Ελληνική Μακεδονία ως περιφέρεια θα υστερεί πάντα της Σκοπιανής «Μακεδονίας» ως χώρα, σε διεθνή προβολή και αναγνώριση. Σε συνδυασμό με την νομοτελειακά βέβαιη εγκατάλειψη του όποιου σύνθετου προσδιορισμού από τους Σκοπιανούς (βόρεια, νέα, άνω, κτλ.) είτε για χάριν συντομίας, είτε λόγω σκοπιμότητας, τα Σκόπια θα γίνουν η μία και μοναδική, αληθινή Μακεδονία. Προφανώς αυτή η εγκατάλειψη του σύνθετου όρου θα έπεται της ένταξης των γειτόνων σε Ε.Ε. και ΝΑΤΟ, και έτσι η Ελλάδα δεν θα έχει την παραμικρή δυνατότητα αντίδρασης.
Ταυτόχρονα οι Σκοπιανοί επιτυγχάνουν την νομιμοποίηση που τόσα χρόνια αποζητούν. Από εμάς διεκδικούν, εμείς τους δικαιώνουμε αν το κάνουμε και κανένας άλλος, από όσα κράτη και αν τους έχουν αναγνωρίσει. Και όλα τα κράτη της υφηλίου να τους αναγνωρίσουν, εμείς είμαστε αυτοί που κρατάμε το κλειδί της νομιμοποίησης των αξιώσεών τους ως αποκλειστικοί ιδιοκτήτες της μακεδονικής κληρονομιάς.
Το όνομα είναι σαφέστατα συνδεδεμένο με ευρύτερες στοχεύσεις. Ο ακραίος εθνικισμός και αλυτρωτισμός των Σκοπιανών θα εκδηλωθεί άμεσα με κλιμακούμενες αξιώσεις εναντίον της χώρας μας (πολιτιστικές, οικονομικές, εδαφικές). Για παράδειγμα, οι Σκοπιανοί με την ευγενή συνδρομή της Τουρκίας, σκοπεύουν να ανασύρουν στην επιφάνεια μέσω οθωμανικών αρχείων περιουσίες που ανήκουν σε Σκοπιανούς «Μακεδόνες», με απώτερο σκοπό την νομική τους διεκδίκηση σε «σκλαβωμένες» περιοχές της Μακεδονίας, που βρίσκονται δηλαδή εντός ελληνικού εδάφους.
Ταυτόχρονα θα δημιουργηθεί ένα καταστροφικό νομικό προηγούμενο το οποίο θα ανοίξει την όρεξη και θα δώσει πάτημα σε όσους επιβουλεύονται τη χώρα μας (γείτονες χώρες και μη) να εγείρουν δικές τους διεκδικήσεις κατά των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας (Θράκη, Αιγαίο, διαχείριση αρχαιολογικών χώρων, εθνική ιστορία, ταυτότητα και ονομασίες, κτλ.). Ανοίγει δηλαδή ο ασκός του Αιόλου.
Ποια είναι η επίσημη θέση του υπουργείου εξωτερικών της Ελλάδας;
«Σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό πριν από τη λέξη Μακεδονία που θα ισχύει έναντι όλων (erga omnes), για κάθε χρήση, εσωτερική και διεθνή», όπως αναφέρει η επίσημη ιστοσελίδα.
Με απλά λόγια, η θέση του ΥΠΕΞ είναι ανθελληνική και παραδίδει τα κλειδιά της Μακεδονίας. Η ίδια η πολιτεία προωθεί με τον πλέον επίσημο τρόπο τα συμφέροντα των αντιπάλων της χώρας.
Αντίθετα παρατηρούμε τη σαφή δήλωση του Υπουργείο εξωτερικών των ΗΠΑ (1944), η οποία είναι αναρτημένη στην επίσημη ιστοσελίδα του Υπουργείου και δηλώνει ότι: «η κυβέρνηση αυτή θεωρεί τις συζητήσεις περί Μακεδονικού “κράτους”, Μακεδονικής “πατρίδας”, και Μακεδονικής “εθνικής συνείδησης”, αβάσιμη προπαγάνδα, η οποία δεν έχει καμία σχέση με κάποια εθνική ή πολιτική πραγματικότητα, ενώ διακρίνουμε στις προσπάθειες αυτές, κεκαλυμμένες επιθετικές διαθέσεις κατά της Ελλάδος».
Ταυτόχρονα, ανακαλούμε τη δημόσια δήλωση του Σκοπιανού Προέδρου Κίρο Γκλιγκόροφ (1992): «Οι Σκοπιανοί είναι Σλάβοι και δεν έχουν καμία σχέση με τους αρχαίους Μακεδόνες και τον Μέγα Αλέξανδρο».
Το ελληνικό πολιτικό σύστημα είναι πολιτικά χρεωκοπημένο, δεν εκπροσωπεί την Ελλάδα και τους πολίτες και πρέπει να διαλυθεί για να ανασυσταθεί.
Πώς αντιμετωπίζουμε οριστικά τις προσπάθειες των πολιτικών να πουλήσουν την Μακεδονία;
Με ποινικοποίηση της άρνησης της Ελληνικής αποκλειστικότητας στη Μακεδονία αλλά και όλων των υπολοίπων περιοχών, ιστορικών και γεωγραφικών, της Ελλάδας. Ποινικοποίηση κάθε προσπάθειας ξεπουλήματος και παράδοσης της Μακεδονίας (και όλων των λοιπών ελληνικών περιοχών), με σύνθετες ονομασίες και λοιπές αντεθνικές παραχωρήσεις.
Και τέλος, κάτι το οποίο δεν αναφέρει κανείς:
Τι δικαιούται η Ελλάδα και οι πολίτες της;
Η Ελλάδα πρέπει να περάσει στην δίκαιη αντεπίθεση για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων της. Για πολύ καιρό έχουμε υποστεί αλλεπάλληλες ήττες για τα αυτονόητα, λόγω ενός ανάξιου, ηττοπαθούς, ή και χειρότερα, πολιτικού προσωπικού. Προσπαθούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε ότι η χώρα μας έχει ξεκάθαρα το πάνω χέρι, μιας και εκτός του δίκαιου και της αλήθειας που είναι με το μέρος μας, η Ελλάδα είναι μέλος της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, τη στιγμή που τα Σκόπια είναι εδώ και χρόνια υποψήφια για ένταξη και στους δύο οργανισμούς.
Για να λήξει λοιπόν το ζήτημα δια παντός, τα Σκόπια έκλεψαν το Ελληνικό όνομα «Μακεδονία» το 1991. Η κλοπή αυτή συνεχίστηκε με καπηλεία των ελληνικών ονομάτων και συμβόλων σε πλατείες, δρόμους, γήπεδα, αεροδρόμια καθώς και σε αλυτρωτικούς ιμπεριαλιστικούς χάρτες «ενωμένης Μακεδονίας». Το πολιτιστικό έγκλημα διεπράχθη αφενός εναντίον της Ελλάδας, αφετέρου εναντίον των Σκοπιανών πολιτών με τη δημιουργία από Σκοπιανές εγχώριες ελίτ και μέλη της διασποράς, ψεύτικης ιστορικής ταυτότητας. Μεταξύ αυτών οι Todor Petrov (εμπνευστής της Σκοπιανής σημαίας με το σύμβολο της Βεργίνας), Nestor Oginar («ακαδημαϊκός», υποστηρικτής φυλετικής συνέχειας αρχαίων Μακεδόνων και Σκοπιανών), Dragi Gjorgiev (Σκοπιανό Ίδρυμα Εθνικής Ιστορίας), Νίκολα Γκρούεφσκι, κ.ά. Η Ελλάδα πρέπει να καταγγείλει και να μηνύσει στα αρμόδια δικαστήρια τους ανωτέρω ιθύνοντες για ζημιές που επέφεραν στη χώρας μας αλλά και στους Σκοπιανούς πολίτες. Τα εγκλήματα δεν μπορούν να μένουν ατιμώρητα.
Ταυτόχρονα η Ελληνική πολιτεία οφείλει να προβεί σε διαβήματα και να αξιοποιήσει κάθε ένδικο μέσο για να προκαλέσει την επιτέλους παραδοχή, εκ μέρους των Σκοπίων, της παραχάραξης της αλήθειας με τις εθνικιστικές ανοησίες οι οποίες κατέληξαν σε ιμπεριαλιστική προπαγάνδα και προκαλούν μέχρι και σήμερα αποσταθεροποίηση στην περιοχή.
Τέλος, επιβάλλεται και η δικαίωση των Ελλήνων πολιτών ενώπιον των πολιτικών της χώρας μας οι οποίοι αφενός επέτρεψαν δια της ανικανότητας, της υποχωρητικότητας και της αδράνειας τους τα εγκλήματα αυτά να λάβουν χώρα, αφετέρου ακόμα και σήμερα δια της στάσης τους υπονομεύουν την εθνική κυριαρχία της Ελλάδας και οδηγούν σε καταστροφικά νομικά προηγούμενα για τη χώρα μας. Η πολιτική κατακραυγή και εκλογική απόρριψη τους πρέπει να θεωρείται δεδομένη, ενώ συλλογικές οργανώσεις πολιτών έχουν κάθε δικαίωμα να προχωρήσουν σε μηνυτήριες αναφορές κατά των πολιτικών ιθυνόντων και όσων προσπαθούν να ξεπουλήσουν την Μακεδονία.