Category: Ελλάδα

Κατά τη διάρκεια των εορτασμών της εθνικής επετείου της 28ης Οκτωβρίου, μαθητές από δύο Λύκεια του Γέρακα μετείχαν στην παρέλαση τραγουδώντας υπερήφανα το «Μακεδονία ξακουστή, του Αλεξάνδρου η χώρα». Στην Κατερίνη, μαθητές βγήκαν στους δρόμους της Μακεδονικής πόλης βροντοφωνάζοντας συνθήματα υπέρ της ελληνικότητας της Μακεδονίας, στον απόηχο της προδοσίας στο Σκοπιανό. Αντίστοιχα, 400 μαθητές Λυκείου πραγματοποίησαν πορεία στο Κιλκίς, φωνάζοντας συνθήματα για την ελληνικότητα της Μακεδονίας, καταλήγοντας στο δημαρχείο της πόλης για να διεκδικήσουν τα αυτονόητα.

Το μήνυμα είναι σαφές: «κάτω τα χέρια από τη Μακεδονία». Βέβαια, οι εντός του κοινοβουλίου, επειδή απεχθάνονται και μισούν τη δημοκρατία, αδυνατούν να λάβουν το  ηχηρό μήνυμα της νεολαίας. Αδυνατούν διότι λαμβάνουν αποκλειστικά τις οδηγίες των διάφορων συμφερόντων από τα οποία και ελέγχονται.

Ωστόσο αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στη χώρα μας είναι επαναστατικό αλλά και λυτρωτικό.

Είναι επαναστατικό διότι μία γενιά η οποία λόγω της κατάντιας και του ξεπεσμού της πολιτικής στη χώρα, εκδιώχθηκε από τα κοινά και τώρα επιστρέφει έχοντας φωνή και δύναμη. Είναι επαναστατικό διότι τα νέα παιδιά, αν και βρίσκονται στο στόχαστρο των γκεμπελικών ανθελλήνων της δεξιοαριστεράς και των συν αυτώ παρατρεχάμενων σε πανεπιστήμια και Μ.Μ.Ε., τους έκαναν όλους πέρα και με ευθυκρισία αντίκρισαν την αλήθεια. Και δεν την αντίκρισαν μόνο αλλά αποφάσισαν και να την βροντοφωνάξουν μήπως και αφυπνίσουν όσους έχουν υποκλιθεί στη μετριότητα, τη μετριοπάθεια και την εθνική ήττα.

Αυτό που βιώνει αυτές τις μέρες η χώρα μας είναι και λυτρωτικό. Είναι λυτρωτικό διότι παρατηρούμε για πρώτη φορά τους μαθητές να ενεργοποιούνται για ένα μείζον εθνικό θέμα, ίσως το σημαντικότερο σε ολόκληρη την μεταπολίτευση. Για πρώτη φορά, βλέπουμε κανονικούς μαθητές, όχι τα μικρομέγαλα έρμαια των καθοδηγητών και του ουγκανισμού που χρόνια τώρα δήθεν «ξεσηκώνονται» με οπισθοδρομικά αιτήματα και λούμπεν θεματολογία που μας ντροπιάζει όλους. Για πρώτη φορά κανονικοί μαθητές, υψώνουν τη φωνή τους και υπερκαλύπτουν τους βαλτούς νεολαίους που ενδιαφέρονται αποκλειστικά για την πολιτική ψευτο-ορθότητα, και τις οδηγίες του κομματικού αφεντικού. Είναι λυτρωτικό διότι τα παιδιά αυτά δεν έχουν καμία σχέση με την καθημαγμένη νεολαία των παρατάξεων η οποία ομφαλοσκοπεί και ενδιαφέρεται αποκλειστικά για τον μικρόκοσμο της, καθώς το έδαφος εξαφανίζεται κάτω από τα πόδια της. Είναι λυτρωτικό διότι οι μαθητές σπάνε τα δεσμά και μας μαθαίνουν πως είναι να αγαπάς τη χώρα σου. Να την αγαπάς ακόμα και αν την μισούν και την προδίδουν οι πολιτικοί σου. 

Όλα τα παραπάνω συμβαίνουν σε πείσμα των καιρών και αγνοώντας την προπαγάνδα του εξωνημένου πολιτικού συστήματος. Κοιτώντας την υποτιθέμενη βουλή των Ελλήνων, βλέπεις τον έναν προδότη δίπλα στον άλλο. Κοιτώντας τα ελληνόπουλα, βλέπεις ελπίδα.

Απέναντι στην αποσάθρωση της κοινωνίας από τα κόμματα, οι νέες και οι νέοι μας απαντούν με ελεύθερη και ελληνική ψυχή! Ενάντια στην πολιτική αποσύνθεση και την εθνική κατρακύλα, οι μαθητές αντιπαραθέτουν το υψηλό τους φρόνημα! Διεκδικούν το παρόν, προστατεύουν το μέλλον και τιμούν το παρελθόν τους. Δεν ξεχνούν πως για όλα όσα έχουμε σήμερα, κάποιοι αγωνίστηκαν για να τα εξασφαλίσουν, και μόνο δεδομένα δεν είναι. Με τη στάση τους τιμούν τους προγόνους τους. Θυμούνται τα λόγια του Περικλή στον Επιτάφιο: «οι πρόγονοί μας, χάρη στην ανδρεία τους διαφύλατταν την ελευθερία της πόλης μας από γενιά σε γενιά μέχρι των ημερών μας και μας την παρέδωσαν ελεύθερη.»

Σε αυτά τα παιδιά και μόνο στηρίζεται η χώρα. Ούτε στην οικονομία, ούτε στην πολιτική. Δίχως αυτό το πνεύμα, δεν υπάρχει Ελλάδα.

Μιλήστε στα παιδιά σας για την προδοσία που συντελείται. Δυστυχώς, με τον σημερινό ξεπεσμό των πάντων στη χώρα, μόνο εσείς μπορείτε να τα προστατέψετε από τη χυδαία παραπληροφόρηση και τα ωμά ψέματα των ξενοκίνητων δημοσιογράφων και των πολιτικών. Μόνο εσείς μπορείτε να τους πείτε την αλήθεια για την κληρονομιά και την ιστορία τους, και να τα παρακινήσετε να παραμερίσουν τους αργυρώνητους και να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους.

Όπως έκαναν τα περήφανα ελληνόπουλα στον Γέρακα, στο Κιλκίς και στην Κατερίνη.

Η Μακεδονία είναι ζωντανή. Αντισταθείτε.

Πολλοί κάνουν το μέγα ιστορικό λάθος να συγχέουν την εξέγερση του πολυτεχνείου με την δήθεν αποκατάσταση κάποιας υποτιθέμενες δημοκρατίας. Αυτό όμως εκτός από ανιστόρητο, είναι χειριστικό και ύπουλο για τους πολίτες και τα δικαιώματά τους.

Η δημοκρατία λοιπόν, δεν αποκαταστάθηκε την 17^η Νοεμβρίου, όχι επειδή η επέτειος του πολυτεχνείου κατέληξε να είναι η μοναδική γιορτή βίας και τρομοκρατίας στον δυτικό κόσμο. Ούτε επειδή η εν λόγω ημέρα έχει συνδεθεί με καταστροφές, ανομία, εμπρησμούς, λεηλασίες και καθεστώς ζούγκλας στο κέντρο της πιο ιστορικής πρωτεύουσας της Ευρώπης.

Η δημοκρατία δεν αποκαταστάθηκε την 17^η Νοεμβρίου. Και αυτό δεν συνέβη, όχι διότι οι πλέον προβεβλημένοι ηγέτες του πολυτεχνείου, καπηλεύτηκαν και εκμεταλλεύτηκαν την εξέγερση των φοιτητών για να κάνουν καριέρα στις βουλευτικές πίστες και να «ερημώσουν» πολιτικά, οικονομικά και ηθικά την Ελλάδα. Ούτε επειδή, οι πρωτεργάτες της εξέγερσης μεταμορφώθηκαν εν μία νυκτί, και πάνω στα άρματα του δικομματισμού, του κρατισμού και της διαφθοράς, στους μετέπειτα ολετήρες της χώρας.

Όχι, η δημοκρατία δεν αποκαταστάθηκε την 17^η Νοεμβρίου διότι η χώρα μας δεν οδηγήθηκε ποτέ σε πολίτευμα δημοκρατίας. Δηλαδή δημοκρατικό Σύνταγμα και νόμους. Αυτό που στην πραγματικότητα συνέβη, ήταν η πολιτειακή μετάβαση από ένα αυταρχικό, στρατοκρατικό και χουντικό καθεστώς, σε ένα κλειστό, αναξιοκρατικό και ολιγαρχικό μοντέλο διακυβέρνησης. Με άλλα λόγια, οι δικομματικοί κληρονόμοι των συνταγματαρχών, δεν υπήρξαν «τέρατα» δημοκρατίας, αλλά η «Σκύλλα» και η «Χάρυβδη» του ελληνισμού. Το αυτό άλλωστε αποδεικνύει και η πολιτική επιστήμη, η οποία ορίζει το διάδοχο πολίτευμα της χούντας ως μία συνταγματική ολιγαρχία και μάλιστα θλιβερού τύπου.

Αναφορικά, στο αυταπόδεικτο της ολιγαρχικής εποχής που ξημέρωσε την επαύριο των γεγονότων του πολυτεχνείου συνηγορούν οι μέχρι και σήμερα ανελεύθερες και αντιδημοκρατικές πρακτικές, τις οποίας πρώτοι θέσπισαν και εφάρμοσαν οι ολιγαρχικοί επαναστάτες – πατέρες του έθνους με το Σύνταγμα του 1975. Η απολύτως ελεγχόμενη δικαστική εξουσία από την κλίκα των πολιτικών, η αφαίμαξη του κρατικού χρήματος από τα κόμματα, οι ασυλίες, οι κομματικά προεπιλεγμένοι υποψήφιοι και τα χρίσματα ρίχνουν άπλετο φως στη μεταχουντική και συλλήβδην αντιδημοκρατική μορφή, της πράγματι απεχθούς μεταπολίτευσης. Απεχθούς βέβαια για όλους πλην των επιφανών πολιτικών ηρώων του πολυτεχνείου.

Όλα τα ανωτέρω πραγματοποιήθηκαν με την πλήρη Συνταγματική υποστήριξη και κάλυψη και γι’ αυτό ακριβώς τα ανεχόμαστε μέχρι σήμερα. Διότι οι πολίτες δεν απέκτησαν ποτέ το δικαίωμα της Συνταγματικής αναθεώρησης και βρίσκονται διαχρονικά στο έλεος των εχθρών της δημοκρατίας. Έχοντας το Σύνταγμα για εχθρό, είναι τόσο δύσκολο να φέρεις τη δημοκρατία μέσα στο ελληνικό κοινοβούλιο, όσο άπιαστο όνειρο αποδείχθηκε το να πολεμήσεις τα τανκς και έπειτα να ελπίζεις για δημοκρατικές αλλαγές στη χώρα. Η απογοήτευση των αληθινών εξεγερθέντων του πολυτεχνείου για την εποχή ξεπεσμού που ακολούθησε, είναι αντίστοιχη με την απογοήτευση και το αδιέξοδο που νιώθουν οι νέες και οι νέοι σήμερα.

Η Ελλάδα, έχει ανάγκη για μια πραγματική πολιτική επανάσταση, την οποία δεν θα μπορέσουν να αξιοποιήσουν και να εξευτελίσουν οι πρωτεργάτες της, και η οποία θα οδηγήσει επιτέλους σε πραγματική δημοκρατία. Θέτοντας τον πολίτη στο επίκεντρο. Ούτε το στρατό, ούτε τους καρεκλοκένταυρους βουλευτάδες.

Για να μαθαίνουν λοιπόν οι παλιοί, την 17^η Νοεμβρίου γλιτώσαμε από τον «μονάρχη» και καταλήξαμε, εξαπατημένοι, με τους «αριστοκράτες». Από τον Λουδοβίκο 16^ο μέχρι και τον Λαφαγιέτ, οι  πολίτες δεν απέκτησαν ποτέ ούτε ελευθερία, ούτε δημοκρατία.

Συνεπώς καμία δημοκρατία δεν αποκαταστάθηκε.

Αυτός πρέπει να είναι ο επόμενος στόχος του ελληνισμού.

«Έχω μάθει από πάντα να μισώ τον προδότη, και άλλη καμιά σαν αυτή δε φοβάμαι χειρότερη αρρώστια» – Αισχύλος

Η Συμφωνία των Πρεσπών ήταν η πιο προδοτική Συμφωνία στην ιστορία του Ελληνικού έθνους. Ένα στυγνό εθνικό έγκλημα, ένα πολιτικό πραξικόπημα – μια ωμή προδοσία.

Πιο προδοτική από τη Συνθήκη της Λωζάνης , με την οποία η Ελλάδα αποδέχθηκε μια ανύπαρκτη αμοιβαιότητα μειονοτήτων σε Θράκη και Κωνσταντινούπολη, αφήνοντας στο έλεος του Τουρκικού φασιστικού κράτους τους Έλληνες της Πόλης.

Στα ίσα πιο προδοτική και από τις εθνοκαταστροφικές Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου οι οποίες έθεσαν την Τουρκία εγγυήτρια δύναμη με δικαίωμα μονομερούς επέμβασης και οδήγησαν τους εγκληματίες της γείτονος στην παράνομη εισβολή και κατοχή του νησιού μας.

Προδότες οι «εθνάρχες» Καραμανλής, Βενιζέλος, προδότης και ο πρωθυπουργός της μειοψηφίας Τσίπρας. Αποδομήστε τους πολιτικά και στη συνείδηση σας.

Όποιος πολιτικός, δημοσιογράφος και ακαδημαϊκός δεν τολμάει να αποκαλέσει την προδοσία με το όνομα της, την ξεπλένει και δεν είναι άξιος ούτε λόγου, ούτε της θέσης του ενώπιων των πολιτών. Επιπλέον, όποιος δεν την κατονομάζει, ενθαρρύνει τον εκάστοτε δημαγωγό και Εφιάλτη να επιχειρηματολογεί εκ των έσω, ανοιχτά και εναντίον της Ελλάδας.

Συγκεκριμένα, αυτό που συνέβη την αποφράδα ημέρα της Συμφωνίας ήταν α) παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας, β) δημιουργία και αναγνώριση Μακεδονικής εθνότητας, και γ) δημιουργία και αναγνώριση Μακεδονικής γλώσσας. Όλα αυτά η πατρίδα μας τα παρέδωσε δίχως να έχει ηττηθεί σε κάποιο πόλεμο. Διορθώνω, όχι η πατρίδα, αλλά οι εθνοπροδότες. Οι εθνοπροδότες λοιπόν δεν έλαβαν ποτέ την εκλογική εντολή για παράδοση και ξεπούλημα της Μακεδονίας. Ποτέ. Δεν ψηφίσαμε κάποια σχετική προγραμματική θέση, ούτε βέβαια τους παραχωρήσαμε μετεκλογικά κάποια λευκή επιταγή να ξεπουλήσουν τα πάντα. Έτσι πρόδωσαν την εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων τους. Ταυτόχρονα, δεν υπήρξε καμία σχετική λαϊκή εντολή ενώ οι Έλληνες πολίτες δεν επιθυμούν ούτε σύνθετες ονομασίες ούτε λοιπά ξεφτιλίκια. Ποτέ δεν συνηγορήσαμε. Για την αποτροπή τέτοιας ασυδοσίας υπάρχουν δημοκρατικά εργαλεία πολιτικού ελέγχου όπως δημοσκοπήσεις, δημοψηφίσματα (οι Σκοπιανοί για παράδειγμα θα κάνουν αλλά δες γιατί όχι δημοψήφισμα), κτλ. Έτσι πρόδωσαν και την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας.

Αν αυτό δεν είναι προδοσία τότε δεν ξέρω τι μπορεί να θεωρηθεί προδοτικό. Ας μας πουν όλοι αυτοί οι προσκυνημένοι, πού θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί καλύτερα αυτός ο χαρακτηρισμός; Αν και χρησιμοποιείται διαχρονικά και άστοχα από γραφικότητες ένθεν και ένθεν του πολιτικού φάσματος, η λέξη έχει διατηρήσει το νόημα της. Προδότες λοιπόν οι συγκυβερνώντες (ναι, πρωθυπουργοί και υπουργοί μπορούν εύκολα να γίνουν προδότες μιας χώρας – μάλιστα το οφίκιο αποτελεί και προϋπόθεση), προδότες και όσοι βουλευτές από εδώ και πέρα δεν παραιτηθούν μαζικά για να διαλυθεί αυτό το αντιδημοκρατικό έκτρωμα που λέγεται Κυνοβούλιο.

Και επειδή επιλέξαμε να μείνουμε εκτός συστήματος για να λέμε την αλήθεια, δίχως να μας ενδιαφέρει το οποιοδήποτε κόστος, πρέπει να σπάσουμε τα ταμπού και να το πούμε με το πραγματικό του όνομα: Συν τοις άλλοις, αυτό που συνέβη ήταν και εθνική προδοσία. Έβγαλαν στο σφυρί τη Μακεδονία, ακύρωσαν τους αγώνες και τις θυσίες του λαού μας, δημιούργησαν προϋποθέσεις για «Μακεδονικές» μειονότητες και εξόδου των Σκοπιανών στη θάλασσα, με ταυτόχρονη μελλοντική διεκδίκηση εδαφών στη Μακεδονία, μέχρι και τη Θεσσαλονίκη. Και έτσι πρόδωσαν την πατρίδα.

Ο ανθρώπινος νους δεν μπορεί να συλλάβει αυτό που συνέβη στις Πρέσπες και κάποιοι κάθονται ακόμα και αναλύουν τη συμφωνία! Είναι σαν να παραδώσει ένας πρωθυπουργός – προδότης το Καστελόριζο ή τη Ρόδο στους Τούρκους, και οι ειδικοί της καρέκλας να εξετάζουν τις λεπτομέρειες και τη γλώσσα του κειμένου με το οποίο απωλέσαμε εθνική κυριαρχία!

Τελειώσανε οι αναλύσεις, τα φιλικά και τα πολιτισμένα σχόλια με τα σκουντήματα στον ώμο. Τώρα είναι η ώρα της επαγρύπνησης και της δράσης.

Επαγρύπνηση διότι την επομένη της προδοσίας, το σάπιο σύστημα ξεκίνησε ένα νέο ανθελληνικό αφήγημα. Αυτό που αποδέχεται μεν τη σύνθετη ονομασία, αλλά εντάξει είπαμε, όχι και την Μακεδονική γλώσσα και εθνότητα..! Το φαύλο ελληνικό κατεστημένο έριξε πλάτες στο ξεπούλημα και την μαξιμαλιστική παραχώρηση Τσίπρα, αντιπροτείνοντας παραχωρήσεις μόνο (μόνο!) σύνθετων ονομασιών, Σλαβομακεδονίες και λοιπά ανείπωτα. Δηλαδή από την εθνική και δίκαιη θέση μας, της αλήθειας και της ιστορίας, θέλουν να μας φτάσουν να δώσουμε «κάτι» και να λέμε και ευχαριστώ που γλιτώσαμε τα σπίτια μας. Φιλοδοξούν οι γραικύλοι να μας πείσουν ότι από το «Κοτζιά δώστα όλα» είναι καλύτερο και αποδεκτό να δώσουμε το όνομα μας. Όπως όμως ξεκαθάρισε και ο εθνικός μας ποιητής, ο Ελύτης, πολύ πριν εκφραστεί η ασημαντότητα σας, «για εμάς τo όνομά μας είναι η ψυχή μας». Καληνύχτα και βρίσκεστε πλέον απέναντι από τους πολίτες και τη χώρα σας.

Είναι όμως και ώρα για δράση. Φτιάχνουμε ένα μεγάλο κίνημα ζωντανών ακόμα πολιτών. Ενημερώνουμε τους συμπολίτες μας που δέχονται τη λάσπη και την προπαγάνδα κομμάτων και εγχώριων ελίτ. Αυξανόμαστε, και όταν αποκτήσουμε μαζικότητα, κάνουμε μια ειρηνική πολιτική επανάσταση. Από την ομώνυμη πλατεία, ζητάμε νέο Σύνταγμα και πολίτευμα. Δημιουργούμε την 4^η Ελληνική δημοκρατία (και πρώτη πραγματική), η οποία καλεί την – για πρώτη φορά ανεξάρτητη – δικαιοσύνη να επιληφθεί τους προδότες. Εάν και εφόσον τους καταδικάσει, τότε η νέα πολιτειακή πραγματικότητα της 4^ης Ελληνικής δημοκρατίας δεν ορίζεται από τις αποφάσεις του προηγούμενου κράτους των διεφθαρμένων και καταδικασθέντων σφετεριστών και προδοτών. Μόνο έτσι ξεπλένεται η προδοσία. Μόνο αν την πεις με το όνομα της και την πολεμήσεις ελεύθερα, μαζικά και ανένταχτα. Ούτε με κόμματα, ούτε με σάπιες εκλογές και «δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις». Δεν αρκεί τίποτα λιγότερο μετά την πιο προδοτική Συμφωνία στην ιστορία του Ελληνικού έθνους.

Μιλάμε λοιπόν όλοι για προδοσία και αποδοκιμάζουμε όπου σταθούν και όπου βρεθούν τους προδότες. Δεν νερώνουμε το κρασί μας όταν πρόκειται για την Μακεδονία μας. Κάποιοι μιλούν για επιθετική, αυστηρή και σκληρή γλώσσα. Πρόκειται για απίστευτη ηθική ξεφτίλα. Σε επόμενο επεισόδιο θα γίνουμε παρατηρητές του ξεπουλήματος π.χ. του Παρθενώνα από κάποιον μελλοντικό πρωθυπουργό – προδότη, και θα μας καλούν να σιωπούμε για λόγους πολιτικής ορθότητας, ή να περιοριζόμαστε σε σχόλια τύπου «κακή / άστοχη συμφωνία» για να μην διχάσουμε τον κόσμο. Δηλαδή οι προδότες θα προδίδουν και θα ξεφτιλίζουν τη χώρα και την ιστορία μας και εμείς θα παίζουμε τους καθυστερημένους ευγενείς λόρδους.

Τέλος, κάποιοι μίλησαν για δεξιούς. Μέγα λάθος, μιας και η Αριστερά ξέρει καλύτερα από τον καθένα τι εστί προδότης και δωσίλογος. Η αριστερά οφείλει να δείξει τον δρόμο και είναι καιρός να αναλάβει το βάρος της ιστορικής ευθύνης.

Όσοι αναπνέετε ακόμα ελεύθερο αέρα, στείλτε μήνυμα στο [email protected]

«Η προδοσία δεν μπορεί ποτέ να ευδοκιμήσει. Γιατί; Διότι αν ευδοκιμούσε, κανείς δεν θα τολμούσε να την αποκαλέσει προδοσία» – John Harington

Τι ήταν, πώς ξεκίνησε, πώς λειτούργησε και πώς κατέληξε στις μέρες μας το πολίτευμα που γεννήθηκε στην αρχαία Αθήνα; Ποια ήταν η καθημερινότητα στην πρώτη δημοκρατία, τι σκεφτόντουσαν οι πολίτες της και ποια τα όνειρα τους; Ποιοι αποτέλεσαν ιδρυτές της και ποια ήταν η τελευταία της στιγμή;

Παρακολουθήστε τις ιστορικοπολιτικές διαλέξεις του Σταύρου Καλεντερίδη για τις συνθήκες που οδήγησαν στη γέννηση της δημοκρατίας, για την εξέλιξη της στο ρου της ιστορίας αλλά και για το μέλλον της, με τίτλο: 

«Δημοκρατία: η ιστορία και το μέλλον της»

Πρόκειται για μια πολυετή επιστημονική έρευνα η οποία περιλαμβάνει στοιχεία και πληροφορίες που δυστυχώς στις μέρες μας είναι δυσεύρετα.

Μια σειρά διαλέξεων που θα αναδείξει την καρδιά και την ψυχή της δημοκρατίας και του Ελληνισμού. Τι πραγματικά ήταν η δημοκρατία που σήμερα υμνεί ολόκληρη η ανθρωπότητα, πώς λειτουργούσε και πώς μπορούμε να την επαναφέρουμε;

Ο κύκλος των 12 διαλέξεων θα πραγματοποιηθεί για πρώτη φορά φέτος και θα περιλαμβάνει τις εξής θεματικές:

22/04: Εισαγωγή Ι: Μυθολογία, θέατρο, αθλητισμός, πολιτεύματα, κόμματα

06/05: Εισαγωγή ΙΙ: Θέση γυναίκας, δουλεία, δημαγωγία, δημοκρατία των ελληνικών πόλεων, ναυτική δύναμη

13/05: Σόλων, Κλεισθένης

20/05: Θεμιστοκλής, Εφιάλτης, Περικλής

27/05: Θεσμοί δημοκρατίας Ι: Βουλή, Πρυτάνεις, Ηλιαία

03/06: Θεσμοί δημοκρατίας ΙΙ: Εκκλησία του Δήμου, Άρειος Πάγος

10/06: Εργαλεία δημοκρατίας

17/06: Η τελευταία στιγμή της δημοκρατίας

24/06: Σπάρτη – Ρώμη – Η.Π.Α. και Republic: το πολίτευμα του σήμερα

01/07: 4 Μύθοι: Τι δεν είναι δημοκρατία;

08/07: Η δημοκρατία στη σύγχρονη εποχή: πού και πώς εφαρμόζεται;

15/07: Προϋποθέσεις και χαρακτηριστικά για την αναγέννηση της δημοκρατίας

 

Λεπτομέρειες διεξαγωγής: Βιβλιοπωλείο ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ (Φιλελλήνων 14, Σύνταγμα, Αθήνα).

Περιορισμένος αριθμός θέσεων. 

Θα τηρηθεί αυστηρά σειρά προτεραιότητας. 

Για δήλωση συμμετοχής απαιτείται η κράτηση θέσεων κατόπιν τηλεφωνικής επικοινωνίας με τις Εκδόσεις Ινφογνώμων στο 2103316036 (υπεύθυνη κ. Κεσίδου – ώρες επικοινωνίας 10:00 π.μ. – 5:00 μ.μ.).

Τι ακριβώς έχει συμβεί;

Η ελληνική κυβέρνηση μετά την επίσκεψη στις ΗΠΑ, επέστρεψε με την υπόδειξη να λύσει άμεσα το Σκοπιανό ζήτημα για να ανοίξει το θέμα της εισόδου των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ.

Τα Σκόπια από το 1991 έχουν εγείρει εξωφρενικές αξιώσεις εναντίον της Ελλάδας, διεκδικώντας από το όνομα και την ιστορία μας μέχρι και εδάφη της ελληνικής περιφέρειας της Μακεδονίας.

Οι Έλληνες πολιτικοί, συνεννοημένοι μεταξύ τους, διαπραγματεύονται τώρα όπως και τότε, έναν «έντιμο συμβιβασμό», να χαρίσουν δηλαδή τη «Μακεδονία» και να δώσουν χώρο στις εθνικιστικές διεκδικήσεις των Σκοπιανών εναντίον μας. Είναι σαν να διεκδικεί κάποιος στα καλά καθούμενα το σπίτι σου, και εσύ αφενός να δικαιολογείς την επιθετικότητα του και αφετέρου να διαπραγματεύεσαι έναν «έντιμο συμβιβασμό» παραχωρώντας του μόνο το σαλόνι σου.

Η χώρα μας δεν επιτέθηκε σε κανέναν και δεν ζήτησε τίποτα από κανέναν. Αντίθετα είναι η ίδια στόχος και θύμα ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας, και το πολιτικό μας σύστημα αντί να υπερασπιστεί τη χώρα όπως οφείλει, είναι αντίθετα αποφασισμένο να προβεί σε παράλογες παραχωρήσεις, για τις οποίες μάλιστα δεν νομιμοποιείται. Ο ιστορικός παραλληλισμός με την τραγική απόπειρα κατευνασμού της ναζιστικής Γερμανίας με το ξεπούλημα της Τσεχοσλοβακίας καθίσταται εδώ διδακτικός.

 

Ποια είναι η σωστή εθνική θέση στο ζήτημα;

Αυστηρή και απόλυτη απαγόρευση οποιασδήποτε χρήσης του ονόματος «Μακεδονία» και των παραγώγων του από τη γείτονα χώρα. Η μακεδονική ταυτότητα, ιστορία και συνείδηση είναι μονάχα και υπερήφανα Ελληνική. Η Μακεδονία είναι Ελλάδα. Η παραμικρή παραχώρηση στα αυτονόητα εθνικά κυρίαρχα δικαιώματα μας αποτελεί τραγική εθνική ήττα.

Την ίδια θέση οφείλει να υιοθετήσει άμεσα και το πολιτικό προσωπικό, αντί να υπονομεύει τη χώρα μας πρεσβεύοντας σύνθετη ονομασία ή χειρότερα.

 

Πώς πρέπει να ονομασθούν τα Σκόπια;

Η γεωγραφική περιοχή των Σκοπίων δεν ήταν ποτέ τμήμα της Μακεδονίας. Αυτό είναι κοινώς και ευρέως αποδεκτό.

Αντίθετα, η Μακεδονία και οι Μακεδόνες Έλληνες βρίσκονταν για τουλάχιστον 2500 χρόνια εκεί ακριβώς όπου είναι η σύγχρονη ελληνική περιφέρεια της Μακεδονίας.

Σχετικά με τα Σκόπια κατά την αρχαιότητα, η περιοχή αποτελούσε την ιστορική Παιονία, κατάκτηση και μετέπειτα μέρος του Μακεδονικού Βασιλείου. Όπως υποστηρίζει ο επίτιμος καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστήμιου Μπέρκλεϊ, κ. Στίβεν Μίλλερ, η  Παιονία ήταν περιοχή βόρεια του όρους Βαρνούς και του όρους Όρβηλος. Η περιγραφή του Ρωμαίου ιστοριογράφου Titus Livius για τη ρωμαϊκή επαρχία της Μακεδονίας (45.29.7 και 12) καθιστά σαφές ότι οι Παίονες ζούσαν βόρεια των εν λόγω βουνών, (τα οποία σήμερα αποτελούν γεωγραφικά τα φυσικά όρια της Ελλάδας) και νότια της Δαρδανίας, που σήμερα βρίσκεται το Κόσοβο.

Αν και είναι γεγονός ότι οι άνθρωποι εκείνοι υποτάχθηκαν στον Φίλιππο Β΄, πατέρα του Αλεξάνδρου το 359 π.Χ. (Διόδωρος ο Σικελιώτης 16.4.2), δεν ήταν ποτέ Μακεδόνες και ποτέ δεν έζησαν στη Μακεδονία. Πράγματι, ο Δημοσθένης (Ολυνθιακός 1.23), μας λέει ότι είχαν υποδουλωθεί από τον Μακεδόνα Φίλιππο και σαφώς κατά συνέπεια δεν ήταν Μακεδόνες. Ο Ισοκράτης (5.23) σημειώνει το ίδιο. Ομοίως, για παράδειγμα, οι Αιγύπτιοι, οι οποίοι υποτάχθηκαν από τον Αλέξανδρο, ήταν υπό μακεδονική μεν διοίκηση, συμπεριλαμβανομένης και της Κλεοπάτρας, αλλά ποτέ δεν υπήρξαν οι ίδιοι Μακεδόνες και η Αίγυπτος ποτέ δεν ονομαζόταν Μακεδονία. Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί για τις λοιπές κατακτήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου, μεταξύ των οποίων το σημερινό Ιράν και η βορειοδυτική Ινδία. Ποτέ δεν ονομάστηκαν Μακεδονία και ποτέ βέβαια δεν είχαν κάποια τέτοια παράλογη απαίτηση.

Ακόμα όμως και η ιστορική Παιονία δεν μπορεί να περιγράψει με ορθό τρόπο τη σημερινή εθνολογική σύνθεση των Σκοπίων. Με βάση λοιπόν τη σημερινή πραγματικότητα, η αποδεκτή ονομασία του – εν πολλοίς τεχνητού – κρατιδίου εκ μέρους της Ελλάδας είναι η «Δημοκρατία της Κεντρικής Βαλκανικής».

Εναλλακτικά, και εφόσον οι Σκοπιανοί το επιθυμούν, μπορούν να υιοθετήσουν το όνομα που κατείχε η περιοχή τους ως επαρχία του Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας, και συγκεκριμένα «Βαρντάρσκα Μπανόβινα» (επαρχία του Βαρδάρη), ή παράγωγα αυτού. Τέλος, διατηρούν την επιλογή να υιοθετήσουν ως χώρα το όνομα «Σκόπια» με πρωτεύουσα αυτής την Πόλη των Σκοπίων (κατά τα πρότυπα του Μεξικό και της Πόλης του Μεξικού).

 

Ποιοι και γιατί πρεσβεύουν σύνθετη ονομασία;

Σύσσωμος ο διεθνής επιστημονικός κόσμος (ιστορικοί, φιλόλογοι, αρχαιολόγοι, διεθνώς κορυφαίοι καθηγητές, κτλ.) λένε το αυτονόητο, ότι δηλαδή η Μακεδονία είναι μία, είναι ιστορικά, εθνολογικά και γεωγραφικά Ελληνική, και συνεπώς η γειτονική χώρα δεν έχει κανένα δικαίωμα σε σχετική ονομασία. Το ίδιο προφανώς γνωρίζουν και οι Έλληνες πολίτες.

Αντιθέτως, εγχώριοι πολιτικοί από όλα τα κόμματα (συντριπτική πλειοψηφία), συντάσσονται δυστυχώς με τους Σκοπιανούς ομόλογους τους και τη Σκοπιανή προπαγάνδα και τον αλυτρωτισμό κατά της χώρας μας. Ο λόγος είναι η παραμονή στην εξουσία μιας και θεωρούν ότι κάνοντας το θέλημα ανθελληνικών εξωτερικών δυνάμεων εξασφαλίζουν οικονομική και πολιτική υποστήριξη για να διασφαλίσουν την πολυπόθητη τους καρέκλα. Μιλάμε για ωμό ξεπούλημα. Φανταστείτε αν ήταν ανεστραμμένη η δυναμική και αν οι πολίτες δεν γνώριζαν την αλήθεια, τι θα είχαν πρωτο-ξεπουλήσει οι πολιτικοί της Ελλάδας. Σίγουρα δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα να εκχωρήσουν και ολόκληρο το όνομα «Μακεδονία», δίχως σύνθετα.

Οι Σκοπιανοί πολιτικοί προωθούν βέβαια το εθνικό τους συμφέρον και αποβλέπουν σε επεκτατισμό, άμεση συνδιαχείριση των Μακεδονικών αρχαιολογικών χώρων (Βεργίνα, Πέλλα, Αμφίπολη, κτλ.), μελλοντική κατάληψη και απελευθέρωση των «κατεχόμενων» πόλεων της Ελληνικής «Μακεδονίας του Αιγαίου», και έξοδο τους στη θάλασσα. Ιστορικά, αντίστοιχος στόχος και του Τίτο και των Βουλγάρων ήταν η απόσπαση της Ελληνικής Μακεδονίας με αντίστοιχη προπαγάνδα.

Οι εξωγενείς δυνάμεις, τα συμφέροντα των οποίων εκπροσωπούν οι εκμαυλισμένοι Έλληνες πολιτικοί, επιθυμούν το ξήλωμα της Μακεδονικής ταυτότητας από την Ελλάδα, κάτι το οποίο ισοδυναμεί με άμεση αποδυνάμωση της χώρας, για να μπορούν έτσι να διαχειρίζονται και να επιβουλεύονται με μεγαλύτερη ευκολία την πατρίδα μας.

Για τους λόγους αυτούς παρατηρούμε πλήρη διαφωνία Ελλήνων και Σκοπιανών πολιτικών από τη μία πλευρά, και πολιτών, επιστημόνων και διεθνούς κοινής γνώμης από την άλλη.

 

Ποια είναι η θέση της Τουρκίας;

Η Τουρκία έχει αναγνωρίσει τα Σκόπια ως Μακεδονία και πρεσβεύει τη διεθνή αναγνώριση της χώρας ως Μακεδονία και τίποτα λιγότερο. Επιπλέον σε διπλωματικό επίπεδο η Τουρκία δεν δέχεται καμία σύνθετη ονομασία, ενώ επιφυλάσσεται να ασκήσει βέτο στην ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ αν η χώρα δεν εισχωρήσει στη βορειοατλαντική συμμαχία με την «καθαρή» συνταγματική της ονομασία, δηλαδή ως «Μακεδονία».

Η τακτική αυτή βέβαια είναι περισσότερο διπλωματική παρά ρεαλιστική και αποσκοπεί στο να υποβοηθήσει τις ελληνικές πολιτικές ελίτ να περάσουν με δόλιο τρόπο μια σύνθετη ονομασία, «πουλώντας» στους Έλληνες πολίτες το αφήγημα της νίκης, τρόπον τινά, επί της Τουρκικής αδιαλλαξίας.

 

Τι θα συμβεί στο μαύρο σενάριο αποδοχής σύνθετης ονομασίας από την Ελλάδα;

Αρχικά η Ελλάδα δεν κερδίζει τίποτα απολύτως.

Αντίθετα, η Ελληνική Μακεδονία ως περιφέρεια θα υστερεί πάντα της Σκοπιανής «Μακεδονίας» ως χώρα, σε διεθνή προβολή και αναγνώριση. Σε συνδυασμό με την νομοτελειακά βέβαιη εγκατάλειψη του όποιου σύνθετου προσδιορισμού από τους Σκοπιανούς (βόρεια, νέα, άνω, κτλ.) είτε για χάριν συντομίας, είτε λόγω σκοπιμότητας, τα Σκόπια θα γίνουν η μία και μοναδική, αληθινή Μακεδονία. Προφανώς αυτή η εγκατάλειψη του σύνθετου όρου θα έπεται της ένταξης των γειτόνων σε Ε.Ε. και ΝΑΤΟ, και έτσι η Ελλάδα δεν θα έχει την παραμικρή δυνατότητα αντίδρασης.

Ταυτόχρονα οι Σκοπιανοί επιτυγχάνουν την νομιμοποίηση που τόσα χρόνια αποζητούν. Από εμάς διεκδικούν, εμείς τους δικαιώνουμε αν το κάνουμε και κανένας άλλος, από όσα κράτη και αν τους έχουν αναγνωρίσει. Και όλα τα κράτη της υφηλίου να τους αναγνωρίσουν, εμείς είμαστε αυτοί που κρατάμε το κλειδί της νομιμοποίησης των αξιώσεών τους ως αποκλειστικοί ιδιοκτήτες της μακεδονικής κληρονομιάς.

Το όνομα είναι σαφέστατα συνδεδεμένο με ευρύτερες στοχεύσεις. Ο ακραίος εθνικισμός και αλυτρωτισμός των Σκοπιανών θα εκδηλωθεί άμεσα με κλιμακούμενες αξιώσεις εναντίον της χώρας μας (πολιτιστικές, οικονομικές, εδαφικές). Για παράδειγμα, οι Σκοπιανοί με την ευγενή συνδρομή της Τουρκίας, σκοπεύουν να ανασύρουν στην επιφάνεια μέσω οθωμανικών αρχείων περιουσίες που ανήκουν σε Σκοπιανούς «Μακεδόνες», με απώτερο σκοπό την νομική τους διεκδίκηση σε «σκλαβωμένες» περιοχές της Μακεδονίας, που βρίσκονται δηλαδή εντός ελληνικού εδάφους.

Ταυτόχρονα θα δημιουργηθεί ένα καταστροφικό νομικό προηγούμενο το οποίο θα ανοίξει την όρεξη και θα δώσει πάτημα σε όσους επιβουλεύονται τη χώρα μας (γείτονες χώρες και μη) να εγείρουν δικές τους διεκδικήσεις κατά των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας (Θράκη, Αιγαίο, διαχείριση αρχαιολογικών χώρων, εθνική ιστορία, ταυτότητα και ονομασίες, κτλ.). Ανοίγει δηλαδή ο ασκός του Αιόλου.

 

Ποια είναι η επίσημη θέση του υπουργείου εξωτερικών της Ελλάδας;

«Σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό πριν από τη λέξη Μακεδονία που θα ισχύει έναντι όλων (erga omnes), για κάθε χρήση, εσωτερική και διεθνή», όπως αναφέρει η επίσημη ιστοσελίδα.

Με απλά λόγια, η θέση του ΥΠΕΞ είναι ανθελληνική και παραδίδει τα κλειδιά της Μακεδονίας. Η ίδια η πολιτεία προωθεί με τον πλέον επίσημο τρόπο τα συμφέροντα των αντιπάλων της χώρας.

Αντίθετα παρατηρούμε τη σαφή δήλωση του Υπουργείο εξωτερικών των ΗΠΑ (1944), η οποία είναι αναρτημένη στην επίσημη ιστοσελίδα του Υπουργείου και δηλώνει ότι: «η κυβέρνηση αυτή θεωρεί τις συζητήσεις περί Μακεδονικού “κράτους”, Μακεδονικής “πατρίδας”, και Μακεδονικής “εθνικής συνείδησης”, αβάσιμη προπαγάνδα, η οποία δεν έχει καμία σχέση με κάποια εθνική ή πολιτική πραγματικότητα, ενώ διακρίνουμε στις προσπάθειες αυτές, κεκαλυμμένες επιθετικές διαθέσεις κατά της Ελλάδος».

Ταυτόχρονα, ανακαλούμε τη δημόσια δήλωση του Σκοπιανού Προέδρου Κίρο Γκλιγκόροφ (1992): «Οι Σκοπιανοί είναι Σλάβοι και δεν έχουν καμία σχέση με τους αρχαίους Μακεδόνες και τον Μέγα Αλέξανδρο».

Το ελληνικό πολιτικό σύστημα είναι πολιτικά χρεωκοπημένο, δεν εκπροσωπεί την Ελλάδα και τους πολίτες και πρέπει να διαλυθεί για να ανασυσταθεί.

 

Πώς αντιμετωπίζουμε οριστικά τις προσπάθειες των πολιτικών να πουλήσουν την Μακεδονία;

Με ποινικοποίηση της άρνησης της Ελληνικής αποκλειστικότητας στη Μακεδονία αλλά και όλων των υπολοίπων περιοχών, ιστορικών και γεωγραφικών, της Ελλάδας. Ποινικοποίηση κάθε προσπάθειας ξεπουλήματος και παράδοσης της Μακεδονίας (και όλων των λοιπών ελληνικών περιοχών), με σύνθετες ονομασίες και λοιπές αντεθνικές παραχωρήσεις.

 

Και τέλος, κάτι το οποίο δεν αναφέρει κανείς:

Τι δικαιούται η Ελλάδα και οι πολίτες της;

Η Ελλάδα πρέπει να περάσει στην δίκαιη αντεπίθεση για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων της. Για πολύ καιρό έχουμε υποστεί αλλεπάλληλες ήττες για τα αυτονόητα, λόγω ενός ανάξιου, ηττοπαθούς, ή και χειρότερα, πολιτικού προσωπικού. Προσπαθούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε ότι η χώρα μας έχει ξεκάθαρα το πάνω χέρι, μιας και εκτός του δίκαιου και της αλήθειας που είναι με το μέρος μας, η Ελλάδα είναι μέλος της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, τη στιγμή που τα Σκόπια είναι εδώ και χρόνια υποψήφια για ένταξη και στους δύο οργανισμούς.

Για να λήξει λοιπόν το ζήτημα δια παντός, τα Σκόπια έκλεψαν το Ελληνικό όνομα «Μακεδονία» το 1991. Η κλοπή αυτή συνεχίστηκε με καπηλεία των ελληνικών ονομάτων και συμβόλων σε πλατείες, δρόμους, γήπεδα, αεροδρόμια καθώς και σε αλυτρωτικούς ιμπεριαλιστικούς χάρτες «ενωμένης Μακεδονίας». Το πολιτιστικό έγκλημα διεπράχθη αφενός εναντίον της Ελλάδας, αφετέρου εναντίον των Σκοπιανών πολιτών με τη δημιουργία από Σκοπιανές εγχώριες ελίτ και μέλη της διασποράς, ψεύτικης ιστορικής ταυτότητας. Μεταξύ αυτών οι Todor Petrov (εμπνευστής της Σκοπιανής σημαίας με το σύμβολο της Βεργίνας), Nestor Oginar («ακαδημαϊκός», υποστηρικτής φυλετικής συνέχειας αρχαίων Μακεδόνων και Σκοπιανών), Dragi Gjorgiev (Σκοπιανό Ίδρυμα Εθνικής Ιστορίας), Νίκολα Γκρούεφσκι, κ.ά. Η Ελλάδα πρέπει να καταγγείλει και να μηνύσει στα αρμόδια δικαστήρια τους ανωτέρω ιθύνοντες για ζημιές που επέφεραν στη χώρας μας αλλά και στους Σκοπιανούς πολίτες. Τα εγκλήματα δεν μπορούν να μένουν ατιμώρητα.

Ταυτόχρονα η Ελληνική πολιτεία οφείλει να προβεί σε διαβήματα και να αξιοποιήσει κάθε ένδικο μέσο για να προκαλέσει την επιτέλους παραδοχή, εκ μέρους των Σκοπίων, της παραχάραξης της αλήθειας με τις εθνικιστικές ανοησίες οι οποίες κατέληξαν σε ιμπεριαλιστική προπαγάνδα και προκαλούν μέχρι και σήμερα αποσταθεροποίηση στην περιοχή.

Τέλος, επιβάλλεται και η δικαίωση των Ελλήνων πολιτών ενώπιον των πολιτικών της χώρας μας οι οποίοι αφενός επέτρεψαν δια της ανικανότητας, της υποχωρητικότητας και της αδράνειας τους τα εγκλήματα αυτά να λάβουν χώρα, αφετέρου ακόμα και σήμερα δια της στάσης τους υπονομεύουν την εθνική κυριαρχία της Ελλάδας και οδηγούν σε καταστροφικά νομικά προηγούμενα για τη χώρα μας. Η πολιτική κατακραυγή και εκλογική απόρριψη τους πρέπει να θεωρείται δεδομένη, ενώ συλλογικές οργανώσεις πολιτών έχουν κάθε δικαίωμα να προχωρήσουν σε μηνυτήριες αναφορές κατά των πολιτικών ιθυνόντων και όσων προσπαθούν να ξεπουλήσουν την Μακεδονία.

Του Σταύρου Καλεντερίδη

Ένα δημοψήφισμα για το Σκοπιανό θα ήταν μια εθνική προδοσία όπως ήταν το πραξικόπημα του 2015.

Δημοκρατικά δημοψηφίσματα δεν γίνονται από πολιτικούς. Η χώρα μας έχει υποφέρει στην ιστορία από δημοψηφίσματα που προκήρυξε η εκάστοτε διεφθαρμένη πολιτική ηγεσία. Από χούντες και βασιλιάδες, μέχρι τις συμμορίες του Μαξίμου στις μέρες μας. Και στις 8 περιπτώσεις δημοψηφισμάτων, τα ερωτήματα ήταν ελεγχόμενα, προκατέβαλαν το αποτέλεσμα και εν τέλει στοίχισαν στη χώρα. Για να μην έχουμε τα ίδια επιβλαβή εθνικά αποτελέσματα και το αίσθημα προδοσίας και πικρίας του 2015, διαδικασίες για δημοψήφισμα πρέπει να εκκινούν μόνο οι πολίτες. Όταν δηλαδή προκύπτει ανάγκη στην κοινωνία και όχι όταν το πολιτικό προσωπικό θέλει να ξεπουλήσει τη χώρα. Οι διαδικασίες δημοψηφίσματος πρέπει να είναι υποχρεωτικά δημοκρατικές, δίκαιες, και με τρόπο που να διασφαλίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα και η εθνική κυριαρχία της χώρας. Ενδεικτικά, εξετάστε την περίπτωση της Ελβετίας. Τα δημοψηφίσματα ως έχουν στην Ελλάδα αποτελούν εργαλείο χειρισμού και εξαπάτησης των πολιτών.

Δημοψηφίσματα γίνονται όταν υπάρχει κάποιο δίλημμα στην κοινωνία, ενώ για το Σκοπιανό ζήτημα δεν υφίσταται κανένα απολύτως. Από πότε πρέπει να ψηφίζουμε για τα τεχνητά ιστορικά κατασκευάσματα των αντιπάλων της Ελλάδας τα οποία αγγίζουν και τα όρια της τρέλας; Δεν γίνονται δημοψηφίσματα επειδή απλά διαφωνεί το πουλημένο πολιτικό σύστημα με τους πολίτες μιας χώρας. Εν προκειμένω, δεν υπάρχει τίποτα αμφισβητήσιμο, ενώ οι πιέσεις για δημοψήφισμα αποτελούν προσπάθειες των πολιτικών να δημιουργήσουν τεχνητή αμφισβήτηση της ελληνικότητας της Μακεδονίας μας. Ένα τέτοιο δημοψήφισμα θα αποτελούσε σφετερισμό και κατάχρηση εξουσίας και εξηγώ:

Το ζήτημα άπτεται των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας και ως εκ τούτου είναι υπεράνω διαπραγματεύσεων. Το δημοψήφισμα αν μας επιβληθεί και πραγματοποιηθεί, θα δημιουργήσει ένα καταστροφικό νομικό προηγούμενο το οποίο θα διαρρηγνύει το θεσμικό εθνικό οικοδόμημα της Ελλάδας. Θα δημιουργήσει ρωγμές στο θεσμικό οικοδόμημα που καθιστά τη χώρα ελεύθερο και κυρίαρχο κράτος. Τα πράγματα είναι τόσο σοβαρά. Δεν μπορούν να μας επιβάλλουν δημοψήφισμα για να ψηφίσουμε αν θέλουμε να κρατήσουμε ή να απωλέσουμε τα φυσικά κυριαρχικά δικαιώματα του έθνους μας. Δεν γίνονται δημοψηφίσματα επί παντός επιστητού. Το επόμενο βήμα είναι να μας βάλουν να ψηφίσουμε για το ποιο κράτος θα ασκεί κυριαρχία στη Ρόδο ή για το ποια χώρα θα είναι υπεύθυνη πολιτιστικής διαχείρισης του Παρθενώνα. Μπορούμε δηλαδή αντί για Ελλάδα να αποκαλούμαστε και το «Μεγάλο Παζάρι».

Τα κυριαρχικά δικαιώματα μιας χώρας είναι προφανώς αδιαπραγμάτευτα και ανήκουν στη σφαίρα του αυτονόητου. Οι ψηφοφορίες επ’ αυτών τα καθιστούν αυτομάτως νομικά μετέωρα και εν δυνάμει παραχωρήσιμα. Με την διενέργεια δημοψηφίσματος αποδεχόμαστε σιωπηρά την αιόλη φύση τους. Ταυτόχρονα, η οποιαδήποτε δημοψηφισματική δικαίωση τώρα, θα αποδειχθεί προσωρινή ενώ αποτελεί στην ουσία πύρρειο νίκη για τρεις λόγους. Πρώτον, διότι όπως προαναφέρθηκε, θα είναι πλέον ήδη αργά μιας και η Ελλάδα θα έχει αποδεχθεί ότι η εκούσια παραχώρηση της εθνικής μας ταυτότητας και κληρονομιάς είναι πλέον συζητήσιμη. Δεύτερον, διότι οι Έλληνες πολίτες θα φανούμε αδιάλλακτοι σε ένα ζήτημα που έχουμε αποδεχθεί ως συζητήσιμο. Η αδιαλλαξία αυτή θα μας κοστίσει στα μάτια της διεθνούς κοινής γνώμης μιας και θα γίνουμε ο στενοκέφαλος λαός που δεν επιθυμεί τη λύση. Μέσω της πολιτικής πίεσης που θα δεχθούμε είναι πολύ πιθανό να οδηγηθούμε μελλοντικά σε ταπεινή συνθηκολόγηση σε ένα δεύτερο δημοψήφισμα επί του θέματος. Θυμηθείτε εδώ το ΟΧΙ στο σχέδιο Ανάν για το οποίο τα διεθνή κοράκια μας βάφτιζαν αδιάλλακτους και στείρους επειδή δεν υπερψηφίσαμε το έκτρωμα που παρουσίασαν μπροστά μας. Η ιστορία θα επαναληφθεί. Τρίτον, δίνεται η ευκαιρία σε όλους αυτούς που επιβουλεύονται την Ελλάδα να απαιτήσουν δημοψήφισμα για οτιδήποτε ορέγονται, από την κυριαρχία στο Καρπενήσι και την «αυτοδιάθεση» της Θράκης μέχρι την από κοινού διαχείριση των Μακεδονικών αρχαιολογικών χώρων. Επιπλέον, οι αντίπαλοι της χώρας θα αποκτήσουν το δικαίωμα να μας ξανακαλέσουν για δημοψήφισμα σχετικά με το Σκοπιανό, υποστηρίζοντας ότι «οι επόμενες γενιές Ελλήνων μπορεί να αποκτήσουν διαφορετική άποψη στο εν λόγω συζητήσιμο θέμα». Με άλλα λόγια, με το δημοψήφισμα ανοίγει η Κερκόπορτα για το ξεφτιλισμένο πολιτικό σύστημα να μας υποβάλλει σε συνεχή δημοψηφίσματα μέχρις ότου η εξάντληση, η επανάληψη, η επιμονή των γραικύλων πολιτικών και η διεθνής πίεση να μας οδηγήσουν στο ξεπούλημα των πάντων.

Η διενέργεια δημοψηφίσματος θα είναι η πρώτη μεγάλη νίκη των Σκοπιανών. Θα είναι επίσης μία τραγική και μεγάλη εθνική ήττα για την Ελλάδα, όχι από τα αποδυτήρια, αλλά από το κρεβάτι. Θα ενισχύσουμε μονομερώς τα αλυτρωτικά συναισθήματα αυτών που τα έχουν ήδη εκφράσει, ανοίγοντας τους την όρεξη να εντατικοποιήσουν τις διεκδικητικές τους προσπάθειες, ενώ θα προκαλέσουμε επεκτατικές βλέψεις εναντίον μας και σε αυτούς που ακόμα δεν έχουν!

Πρόκειται για ωμό πραξικόπημα. Ανοίγουν τον ασκό του Αιόλου και μας καθιστούν τον λαό που βγάζει στο σφυρί τα πάντα, από τις περιοχές μέχρι την ιστορία του. Θα γίνουμε τα «χαμένα παιδιά» που μια ομάδα σφετεριστών και πραξικοπηματιών τους οδήγησαν στο να ξεπουλήσουν τη γη και την ψυχή τους. Δίχως ταυτότητα και δίχως μέλλον. Και όλα αυτά με μια απλή προκήρυξη προδοτικού δημοψηφίσματος.

Η πάγια θέση των Ελλήνων είναι σαφής: «Καμία διαπραγμάτευση με τη λέξη Μακεδονία». Δεν υπάρχει χώρος για κανένα δημοψήφισμα, καμία παραχώρηση και καμία νέα εθνική ήττα.

Το Σάββατο 10 Ιουνίου, το δέλτα θα βρεθεί στο Άργος για να παρουσιάσουμε τις ιδέες μας για τη χώρα αλλά και να μιλήσουμε για την αρχαιότερη πόλη της Ελλάδας, της Ευρώπης, και πιθανώς του κόσμου. 

Η πόλη του Περσέα και του Διομήδη διαθέτει ασύγκριτη και αδιαμφισβήτητη ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά. Αυτό που δεν αναδεικνύεται είναι πως το αρχαίο Άργος ήταν μία από τις πρώτες δημοκρατίες στην ιστορία της ανθρωπότητας. 

Πολλοί θεωρούν πως η δημοκρατία άνθισε μόνο στην Αθήνα. Αυτό βέβαια πόρρω απέχει από την πραγματικότητα. Το Άργος απόλαυσε και αυτό τους καρπούς της δημοκρατίας το 470 π.Χ. Συγκεκριμένα, η πόλη δεν υιοθέτησε απλά τη δημοκρατία, αλλά την επεξέτεινε με δημοκρατικές πρακτικές, καινοτόμες και πρωτοπόρες ακόμα και για το σήμερα. 

Κυρίαρχος στο πολίτευμα αυτό, όπως και σε κάθε δημοκρατία, ήταν ο δήμος. Δήμος εστί η συνέλευση των πολιτών κατά την οποία όλοι μετέχουν ισότιμα και ελεύθερα. Η συνέλευση αυτή ονομαζόταν Αλιαία (αντίστοιχη της Αθηναϊκής Εκκλησίας του Δήμου) και συγκαλείτο μια φορά το μήνα, αποτελώντας την νομοθετική εξουσία της πόλης. Εδώ οι πολίτες, δίχως αντιπροσώπους, θέσπιζαν οι ίδιοι τους νόμους και ήταν κύριοι της μοίρας τους. 

Το έργο της Αλιαίας επικουρούσαν δύο συμβουλευτικά σώματα – η Βουλή με εξάμηνη θητεία και οι Ογδοήντα – με οικονομικές και διοικητικές αρμοδιότητες. Το πολίτευμα συμπλήρωναν οι Αρτύνοι(αρτύνω=αρμόζω), οι οποίοι ήταν στρατηγοί, ταμίες και θρησκευτικοί ηγέτες. Ρόλος τους ήταν η εφαρμογή των ψηφισμάτων των πολιτών και αποτελούσαν έτσι την εκτελεστική εξουσία της Αργείας πολιτείας.

Το Άργος δεν υστερούσε σε δημοκρατικές πρακτικές, σημαντικότερες εκ των οποίων ήταν ο “οστρακισμός” και οι “ευθύνες”. Ο οστρακισμός είναι η γνωστή σε όλους μας πρακτική της Αθηναϊκής δημοκρατίας, ενώ αξίζει να σημειωθεί πως οι αρχαιολογικές έρευνες δεν καθιστούν σαφές το ποια πόλη προηγήθηκε στην υιοθέτηση του εν λόγω μέτρου. Από την άλλη, οι ευθύνες ήταν η υποχρέωση κάθε απερχόμενου αξιωματούχου, μετά τη λήξη της θητείας του να παρουσιαστεί ενώπιον του δήμου και να προσκομίσει πειστήρια για να αποδείξει πως δεν καταχράστηκε το αξίωμα του και πως προσέφερε ανιδιοτελώς τις υπηρεσίες του στους Αργείους.

Στο Άργος δεν υπήρχαν επαγγελματίες πολιτικοί, μιας και επικρατούσε η σύντομη θητεία και η εναλλαγή στην εξουσία. Τυπικά, δεν υπήρχαν καν πολιτικοί, μιας και οι λειτουργοί αποκαλούντο “προστάτες του δήμου”.

Αν συγκρίνει κανείς αυτό το αρχαίο πολίτευμα με το σημερινό της χώρας. θα τον καταλάβει απόγνωση για τους θεσμούς με τις οποίες κυβερνάται μετά από 2000 χρόνια η Ελλάδα. 
Δεν υπάρχει λογοδοσία, οι επαγγελματίες πολιτικοί που αποτυγχάνουν συνεχίζουν να πληρώνονται ως βουλευτές ή διάγουν ανενόχλητοι τον ιδιωτικό τους βίο αφού πρώτα μας καταστρέψουν. 
Δεν υπάρχει διάκριση εξουσιών, μιας και η εκάστοτε κυβέρνηση διορίζει δικαστικούς, νομοθετεί και εκτελεί-εφαρμόζει τους νόμους. 
Δεν υπάρχει δύναμη στους πολίτες, μιας και κανείς δεν λαμβάνει υπόψιν του τη βούληση του κόσμου, κανείς δεν τους ενημερώνει, δεν λέει την αλήθεια, και δεν διαβουλεύεται με αυτούς που φέρεται πως εκπροσωπεί. 
Στην ουσία δεν υπάρχει πραγματική δημοκρατία.

Υπάρχει ελπίδα; 
Βέβαια, και το δέλτα αυτήν πρεσβεύει. 
Στην εκδήλωση του Σαββάτου θα μιλήσουμε για το πως θα αλλάξουμε το πολιτικό σύστημα της χώρας και θα δώσουμε έτσι πραγματική διέξοδο για την Ελλάδα και τους πολίτες της.

Πριν από λίγες μέρες στο ξενοδοχείο Λήδρα Πάλας πραγματοποιήθηκε δείπνο μεταξύ του Προέδρου Αναστασιάδη και του Ακιντζί. Ο Έλληνας Πρόεδρος υπέπεσε για ακόμα μια φορά στο σοβαρότατο ολίσθημα να συναντηθεί κατ’ ιδίαν με τον ηγέτη του ψευδοκράτους σε διμερή συζήτηση, εξισώνοντας έτσι τον εαυτό του με τον εκπρόσωπο των κατοχικών δυνάμεων.

Για όσους ακόμα το ψάχνουν, ας το ξεκαθαρίσουμε. Στην Κύπρο δεν υπάρχουν δύο κοινότητες (ή όπως αλλιώς τις αποκαλούν οι προβοκάτορες και οι μυωπικά ανιστόρητοι) μια Ελληνική και μια Τουρκική. Αυτό που υπάρχει είναι μία και μοναδική κρατική οντότητα (το επίσημο και αναγνωρισμένο από όλους κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας), καθώς και μία μειονότητα στο νησί (η Τουρκική). Αντιστοίχως, και δεν χρειάζεται κάποια βαρύτητα σκέψεως για να το καταλάβει κανείς, δεν υπάρχουν «δύο ηγέτες δύο κοινοτήτων» (Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων) όπως ακούμε συχνά, και κοντεύουμε να ξεχάσουμε και αυτά που ξέρουμε. Συγκεκριμένα αυτό που ισχύει, όπως ακριβώς ισχύει και σε δεκάδες άλλα σύγχρονα κράτη με μειονότητες, είναι ότι υπάρχει προφανώς ο αρχηγός του κράτους της Κύπρου από τη μία, και ο εκπρόσωπος της Τουρκικής μειονότητας στο νησί από την άλλη. Αυτό και τίποτα άλλο!

Εξωγενείς παράγοντες και ανθελληνικές δυνάμεις προωθούν την επικοινωνιακή και ουσιαστική ταύτιση των δύο ηγετών (κράτους και τουρκικής μειονότητας) και προσπαθούν έτσι να δημιουργήσουν δύο κοινότητες για να καταλήξουμε στο φαυλεπίφαυλο διζωνικό και δικοινοτικό μόρφωμα που εξιλεώνει και νομιμοποιεί τους ιμπεριαλιστικούς και αδίστακτους εισβολείς στο νησί. Η Κύπρος έχει ιστορία και κράτος και δεν χρειάζεται κανένα κρατίδιο-κληρονόμο που θα την αφελληνίζει και θα δικαιώνει τον πόλεμο, τον ξεριζωμό και το έγκλημα!

Δείτε την απίστευτη ανακοίνωση των Ηνωμένων Εθνών μετά το δείπνο: “Απόψε ο Τουρκοκύπριος ηγέτης κ. Μουσταφά Ακιντζί και ο Ελληνοκύπριος ηγέτης κ. Νίκος Αναστασιάδης είχαν μια ανοιχτή και εποικοδομητική συζήτηση σχετικά με τις προκλήσεις που υπήρξαν τους προηγούμενους μήνες”.

Έχουμε ήδη δηλαδή δημιουργήσει ανεκδιήγητα και εθνοβόρα προηγούμενα.

Για να τελειώνουμε μια και καλή με το ζήτημα, ο Πρόεδρος της Κύπρου και αρχηγός του κράτους, πρέπει να πάψει άμεσα τις διμερείς επαφές με τους εκπροσώπους της μειονότητας και να αναθέσει τις όποιες συζητήσεις και διαπραγματεύσεις σε κάποιον εκπρόσωπο της Ελληνικής πλευράς στο νησί, για παράδειγμα κάποιον βουλευτή ή ακόμα και τον πρόεδρο του κοινοβουλίου.

Τέλος, η αποκάλυψη του Προέδρου Αναστασιάδη ότι έχει καθημερινή επαφή και επικοινωνία με τον Αλέξη Τσίπρα, με τον οποίο συζητούν και ανταλλάσσουν απόψεις και διαμορφώνουν από κοινού στρατηγική για τις κινήσεις στο Κυπριακό, προκαλεί θλίψη για τους πολιτικούς δρώντες και δεν αξίζει να σχολιαστεί ούτε καν ως κακόγουστο αστείο..

Δείτε περισσότερα στο σχετικό βίντεο από την εκδήλωση του δέλτα για τις εξελίξεις στην Κύπρο εδώ 

Το 2015 ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης επέβαλε έναν από τους γνωστούς νόμους του πολιτικού συστήματος της χώρας. Αυτούς δηλαδή που εξυπηρετούν τους πολιτικούς, τα πολιτικά τους τέκνα και τις μυωπικές και διασπαστικές τους ιδεοληψίες.

Ο νόμος 4322 λοιπόν περιλάμβανε και το ομορφότατο άρθρο 12 που έφερε τον ευφάνταστο και φιλικό προς τον χρήστη τίτλο «Έκτακτα μέτρα για την αποσυμφόρηση καταστημάτων κράτησης». Με το άρθρο αυτό αποφυλακίστηκαν με επικίνδυνο και ανεύθυνο τρόπο ορισμένοι σκληροί και σεσημασμένοι εγκληματίες, ανίκανοι (όπως απεδείχθη) να επανενταχτούν με ειρηνικό τρόπο στο κοινωνικό σύνολο. Με το άρθρο αυτό με άλλα λόγια, η πολιτική ηγεσία πέταξε «ελεύθερους λύκους στα αρνιά», εκθέτοντας σε κίνδυνο τους νομοταγείς πολίτες και τις οικογένειες τους.

Το «πάσο εγκληματικότητας» που έδωσε τότε η κυβέρνηση αποκαλύφθηκε μετά την δολοφονία στην Ύδρα το καλοκαίρι του 2015. Το τελευταίο περιστατικό με τη ληστεία στο Π. Φάληρο των 4 αποφυλακισθέντων – κατόχων του ίδιου «πάσου» αποτελεί το πιο πρόσφατο σχετικό περιστατικό.

Ας αναρωτηθούμε ωστόσο, πώς θα μπορούσε κάποιος να είχε σταματήσει αυτό το νομοθετικό πείραμα κατά το οποίο οι ανυπεράσπιστοι πολίτες έγιναν και γίνονται πειραματόζωα των προσωπικών θεωριών κάποιων φαντασμένων ψευτοειδικών;

Με ανεξάρτητη δικαστική εξουσία. Το δέλτα είναι ο μόνος πολιτικός φορέας που καλεί για ανεξάρτητη δικαιοσύνη ανεπηρέαστη από κομματικούς ελέγχους. Αν η ιδέα «κοινής λογικής» του δ ίσχυε το 2015, τότε τα δικαστήρια της χώρας θα κατακεραύνωναν ως παράνομο και αντισυνταγματικό τον νόμο και πολύ πιθανό να είχαν εκκινήσει έννομες διαδικασίες κατά των συντακτών του ως επικίνδυνους για τη δημόσια ασφάλεια (μηνύσεις μέχρι και από πολίτες). Αν η ιδέα κοινής λογικής του δ ίσχυε σήμερα, τότε μια ανεξάρτητη εισαγγελική αρχή θα διενεργούσε έρευνα κατά των πιθανών ιθυνόντων της τότε πολιτικής ηγεσίας για τα κριτήρια βάσει των οποίων αποφυλακίστηκαν συγκεκριμένοι, επικίνδυνοι για τη δημόσια ασφάλεια, κρατούμενοι. Στην καλύτερη, οι αρμόδιοι πολιτικοί θα ζητούσαν δημόσια συγνώμη για την αθλιότητα του νομοσχεδίου τους και θα παραιτούντο του βουλευτικού τους αξιώματος. Στη χειρότερη, θα βρίσκονταν αντιμέτωποι με την ανεξάρτητη δικαιοσύνη.

Ο χώρος της δικαιοσύνης δεν σηκώνει πειραματισμούς ιδεολογιών, δικαιολογίες και προχειρότητες. Αξίζουμε ανεξάρτητη δικαστική εξουσία. Αξίζουμε νόμους που έχουν ως γνώμονα το καλό των πολιτών και της χώρας, και τίποτα λιγότερο.

Μάθε πως αλλάζουμε το πολιτικό σύστημα της χώρας και πάρε μέρος – www.todelta.gr