Category: Ελλάδα

Τις τελευταίες μέρες οι πολίτες έγιναν μάρτυρες δύο προκλητικών γεγονότων. Το ερευνητικό σκάφος ΝAUTICAL GEO, εμποδίστηκε από τουρκική φρεγάτα να διεξάγει έρευνες στα ανοιχτά, ανατολικά της Κρήτης. Την ίδια στιγμή, τουρκικά αλιευτικά σκάφη πραγματοποιούσαν παράνομη αλιεία εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων.

Πρόκειται για δύο απολύτως αναμενόμενες εξελίξεις, οι οποίες δυστυχώς έχουν υπαίτιους και ηθικούς αυτουργούς στη χώρα μας.

Για όσους παρακολουθούν τις γεωπολιτικές εξελίξεις, θα θυμούνται τις περσινές συμφωνίες οριοθέτησης ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας της Ελλάδας με την Ιταλία και την Αίγυπτο. Πρόκειται για τις πανηγυρικές συμφωνίες που το δημοσιογραφικό κατεστημένο παρουσίασε ως θριάμβους της ελληνικής διπλωματίας, και τον Έλληνα ΥΠΕΞ να τολμάει να δηλώνει πως η χώρα μας «μεγάλωσε» επί υπουργίας του. Κανείς δεν τόλμησε να πει την αλήθεια στους πολίτες, πως στην πραγματικότητα επρόκειτο για δύο εθνικές προδοσίες της κυβέρνησης της ΝΔ, οι οποίες δημιούργησαν τις προϋποθέσεις  για τις σημερινές τουρκικές προκλήσεις.

Ας ξεκινήσουμε από την αλιεία. Σύμφωνα με την μειοδοτική συμφωνία με την Ιταλία, η Ελλάδα παραχώρησε δικαιώματα αλιείας (ψάρια και οστρακοειδή), όχι μόνο στην ΑΟΖ της πατρίδας μας, αλλά και εντός των χωρικών μας υδάτων. Σας θυμίζει κάτι; Από τότε είχε διαφανεί η πρόθεση του Μαξίμου να αναγνωριστούν αντίστοιχα «ιδιαίτερα προνόμια» των Τούρκων ψαράδων στο Αιγαίο, κατά τα πρότυπα και το μοντέλο των Ιταλών. Αυτό επέβαλε η πολιτική του «έντιμου συμβιβασμού» με την Τουρκία, η οποία κυριαρχεί στους υπουργικούς θώκους της Αθήνας, καθ’ όλη τη μεταπολίτευση.

Με την Ιταλική συμφωνία, η Ελλάδα απώλεσε εθνική κυριαρχία και μέχρι σήμερα δεν έχουν αποδοθεί ευθύνες. Δημιούργησε το νομικό προηγούμενο και το απαραίτητο άλλοθι, για να ψαρεύουν σήμερα οι Τούρκοι από τη Σαμοθράκη έως τη Μύκονο, και από εκεί έως τα Κύθηρα, δίχως να έχουν αποδοθεί ευθύνες.

Παράλληλα είναι προφανές ότι η χώρα μας δεν μπορεί να βγει έξω από τα κουτσουρεμένα χωρικά ύδατα των 6 ν.μ. στο Αιγαίο. Δεν μας το επέτρεψε η τουρκική φρεγάτα, παρόλο που είχαμε το διεθνές δίκαιο με το μέρος μας, και παρόλο που το ΝAUTICAL GEO, ένα πλοίο γαλλικών συμφερόντων, με σημαία Μάλτας, θα πραγματοποιούσε έρευνες στο πλαίσιο της χαρτογράφησης για την πορεία του αγωγού EAST MED, στον οποίο εμπλέκεται και το Ισραήλ με την αιγίδα των ΗΠΑ. Ευλόγως διερωτώμεθα πώς είναι δυνατόν να μην μας επιτρέπεται να βγούμε στην υφαλοκρηπίδα μας, όταν το πολεμικό μας ναυτικό είναι ισχυρότατο, και όταν το διεθνές δίκαιο και οι διεθνείς συμμαχίες στην περιοχή είναι με το μέρος μας. Η απάντηση είναι και πάλι η ίδια. Ευθύνεται μία άλλη προδοτική συμφωνία της ΝΔ – αυτή της Αιγύπτου.

Σταδιακά και σταθερά η κυβέρνηση αποψίλωνε τα κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδας μας. Αποδίδοντας μειωμένη επήρεια ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας σε νησιά του Ιονίου (στις Στροφάδες και τα Διαπόντια νησιά), η ΝΔ «δοκίμασε τα νερά». Βλέποντας ότι δεν υπάρχουν αντιδράσεις από τα εξαγορασμένα μέσα εθνικής εμβέλειας, προχώρησε με τη συμφωνία της Αιγύπτου για να ολοκλήρωσε το στυγνό της έγκλημα. Απέδωσε μειωμένη επήρεια ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας στα μεγαλύτερα νησιά της πατρίδας μας, στην Ρόδο και την Κρήτη. Με την κίνηση αυτή εγκαταλείφθηκε η αρχή της μέσης γραμμής για την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών και ακυρώθηκε το σχέδιο της ένωσης των ΑΟΖ Ελλάδας – Κύπρου. Όλα αυτά έγιναν, υποστηρίζοντας τις τουρκικές θέσεις.

Η Τουρκία δεν αναγνωρίζει δικαιώματα σε ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα για τα νησιά του Αιγαίου (0% επήρεια), ενώ το διεθνές δίκαιο τους παρέχει πλήρη (100% επήρεια). Ο «έντιμος συμβιβασμός» του Μαξίμου, θέλει να τα βρει κάπου στη μέση. Με αυτές τις πράξεις νομιμοποίησαν την αδιαλλαξία και την τουρκική προκλητικότητα, για να μας κρατάει σήμερα η Άγκυρα παγιδευμένους εντός των 6 ν. μ.

Η αυτοκαταστροφική και εθνοκτόνα μειωμένη επήρεια που τόλμησαν οι κυβερνητικοί να αποδώσουν στην Κρήτη, εξηγεί την τουρκική αδιαλλαξία και προκλητικότητα όσον αφορά τις έρευνες του ΝAUTICAL GEO. Η αυτοκαταστροφική και εθνοκτόνα παραχώρηση χρήσης των χωρικών μας υδάτων στους Ιταλούς που τόλμησαν οι κυβερνητικοί, εξηγεί τους τούρκους ψαράδες στο Αιγαίο. Οι ευθύνες λοιπόν βαραίνουν αυτή την κυβέρνηση και όλους τους πληρωμένους κονδυλοφόρους που τους ξεπλένουν εδώ και δύο χρόνια.

Το εύλογο ερώτημα που προκύπτει, δεδομένης της πολιτικής κατευνασμού της Τουρκίας από την ΝΔ, είναι ποιο μέρος του δράματος μέλλει να ακολουθήσει; Απάντηση δίνει για ακόμα μια φορά η προδοτική συμφωνία με την Αίγυπτο. Σε αυτήν, το ελληνικό ΥΠΕΞ αναγνώρισε μηδενική επήρεια στα νησιά Χρυσή και Κουφονήσι, γκριζάροντας de facto τις θάλασσες ανατολικά της Ρόδου. Η μηδενική επήρεια στο Κουφονήσι των 5,5 τ.μ., φωτογραφίζει το Καστελόριζο των 12 τ.μ., παραδίδοντάς το, βορά στα σαγόνια του αδηφάγου τουρκικού επεκτατισμού.

Όταν δείτε λοιπόν πιθανές μελλοντικές τουρκικές προκλήσεις στο σύμπλεγμα της Μεγίστης, μην περιμένετε τις ερμηνείες των εγκάθετων, σχετικά με τους λόγους της έντασης. Η απάντηση δόθηκε στο Κάιρο, στις 6 Αυγούστου 2020.

Ό,τι ήταν η συμφωνία της Λίμνης για τη Μακεδονία, είναι και οι συμφωνίες των Θαλασσών για το Αιγαίο και το Ιόνιο.

Ο Σύριζα πούλησε τη Μακεδονία, και η ΝΔ ξεπούλησε το Αιγαίο και το Ιόνιο Πέλαγος.

Τις τελευταίες μέρες βιώσαμε μια μοναδική εξαπάτηση από το σαθρό πολιτικό κατεστημένο της ΝΔ και του παρακράτους που έχει στήσει στα μέσα ενημέρωσης. Πρόκειται για γνωστά δημοσιογραφικά φιλοκυβερνητικά παραμάγαζα, τα οποία στήθηκαν με χρήματα φορολογουμένων.

Αναφέρομαι βέβαια στην προδοσία του Αιγαίου η οποία επιχειρήθηκε να παρουσιαστεί ως θρίαμβος. Ακριβώς δηλαδή ό,τι συνέβη δυο μήνες πριν, κατά την υπογραφή της εξίσου προδοτικής συμφωνίας με την Ιταλία, η οποία ξεπούλησε το Ιόνιο πέλαγος.

Δεν θα σταθώ στο δημοσιογραφικό κύκλωμα το οποίο εξαγοράστηκε με τα χρήματα της καμπάνιας ενημέρωσης για τον covid, και το οποίο σήμερα νομιμοποιεί και ξεπλένει τις εθνικές μειοδοσίες.

Δεν θα αναφερθώ ούτε στους ψευτοαναλυτές, ούτε και στους εξωνημένους – εξαγορασμένους οι οποίοι βυζαίνοντας το «γαλάζιο» γάλα, λησμόνησαν έθνος και πατρίδα.

Θα σταθώ όμως στο βαριά ανθελληνικό πολιτικό προσωπικό της ΝΔ, το οποίο πρέπει να λογοδοτήσει για τη μαύρη προδοσία του Αιγαίου και του Ιονίου.

Αρχικά για πρώτη φορά στην ιστορίας της, η Ελλάδα αποδέχτηκε πλήρως τις τουρκικές θέσεις. Διαβάστε αναλυτικά το μέγεθος της καταστροφής:

1. Μειωμένη επήρεια νησιών σε ΑΟΖ. Αυτό συνέβη με την Ελληνο-ιταλική συμφωνία η οποία απέδωσε μειωμένη επήρεια στα Διαπόντια νησιά και τις Στροφάδες. Η κατάσταση ξεχείλωσε με τη συμφωνία με την Αίγυπτο, η οποία απέδωσε μειωμένη επήρεια σε Κάσο, Κάρπαθο, Ρόδο, και στο μεγαλύτερο Ελληνικό νησί, την Κρήτη! Να σημειωθεί πως ενώ η επίσημη Τουρκική θέση είναι πως τα νησιά είναι «αόρατα» και ως εκ τούτο δεν έχουν δικαιώματα ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας, η Άγκυρα είναι διατεθειμένη να αποδεχτεί σε ένα βαθμό, «ημιδιάφανα» ελληνικά νησιά, και υπό αυτό το σκεπτικό το Ελληνικό ΥΠΕΞ ικανοποίησε τις τουρκικές διεκδικήσεις. Όμως για να είναι σίγουροι οι νεοδημοκράτες, δεν δίστασαν να αποδώσουν μηδενική επήρεια στο Κουφονήσι (!), ακριβώς δηλαδή αυτό που αποζητεί η γειτονική χώρα και για το Καστελλόριζο, εξευμενίζοντας έτσι μέχρι και τους γκρίζους λύκους της Τουρκίας!
2. Με την παράνομη, βάσει του διεθνούς δικαίου, τμηματική οριοθέτηση που πραγματοποίησε με την Αίγυπτο, η Ελλάδα αποδέχτηκε «ειδικές περιπτώσεις» και «αμφισβητούμενες» περιοχές στο Αιγαίο, οι οποίες πρέπει να εξετάζονται «κατά περίπτωση». Ακριβώς δηλαδή ό,τι υποστηρίζει η Άγκυρα.
3. Εγκαταλείφθηκε η αρχή της μέσης γραμμής. Καταργηθείσα μέσω της συμφωνίας με την Αίγυπτο, η μέση γραμμή αποτελούσε διαχρονική θέση, αλλά και ιστορική κόκκινη γραμμή της Ελλάδας. Ταυτόχρονα, η χώρα μας υιοθέτησε για πρώτη φορά την εθνικά επιζήμια αρχής της αναλογικότητας, που υποστηρίζει η Τουρκία, και οδηγεί στην λύση της «ευθυδικίας» στο Αιγαίο, καθιστώντας το Αρχιπέλαγος, Τουρκική λίμνη.
4. Ειδικά προνόμια και παροχές σε ξένους ψαράδες εντός ελληνικής ΑΟΖ. Σε μία αδιανόητη κίνηση, έλληνας και Ιταλός ΥΠΕΞ αποφάσισαν την «ισόρροπη και βιώσιμη διαχείριση» των ελληνικών πόρων! Η περιοχή που παρεχωρήθη (από τα 6 έως τα 12 ν.μ.) αποτελεί μάλιστα αιγιαλίτιδα ζώνη της Ελλάδας, βάσει δικαιώματος εκ του διεθνούς δικαίου εκπορευόμενο, και συνεπώς δεν μιλάμε απλώς για μειοδοτική παραχώρηση κυριαρχικού δικαιώματος, αλλά για προδοτική εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας. Πρόκειται για τα παρόμοια ειδικά προνόμια που διεκδικούν και λογικά θα λάβουν και οι Τούρκοι για τους ψαράδες τους στο Αιγαίο, έξω από τη Σύρο, τη Μύκονο, κτλ.
5. Σε συνέχεια του ανωτέρω, η ελληνική κυβέρνηση αποδέχθηκε δημόσια τη συνεκμετάλλευση και «από κοινού ανάπτυξη» (joint development) των εθνικών μας πόρων και του Ελληνικού πλούτου με τρίτες χώρες. Κάτι το οποίο αποτελεί βασική στρατηγική των Τούρκων για την περιοχή.
6. Γκριζάρισμα της περιοχής ανατολικά του 28ου Μεσημβρινού. Όχι μόνο αυτό, αλλά η Ελλάδα «φωτογράφισε» τις περιοχές που αναγνωρίζει ως αμφισβητούμενες, μέσω της συμφωνίας με την Αίγυπτο. Η προδοτική αυτή συμφωνία, εγκατέλειψε de jure τη Ρόδο και το σύμπλεγμα της Μεγίστης, ενώ η εισβολή και ανενόχλητη επέλαση του Oruc Reis στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, επιβεβαίωσε de facto την εν λόγω εγκατάλειψη.
7. Εγκατάλειψη της Κύπρου και της ένωσης των ΑΟΖ των δύο κρατών του Ελληνισμού. Αυτό πραγματοποιήθηκε μέσω της Ελληνο-Αιγυπτιακής συμφωνίας, και της ιταμής δουλείας που η συμφωνία επέβαλε, θέτοντας τη χώρα μας στο έλεος του Καΐρου, για να οριοθετήσει η Ελλάδα την ΑΟΖ της με την Κύπρο.

Τόσο απλά και έντεχνα η ΝΔ μίκρυνε την Ελλάδα, χωρίς να πέσει ούτε μια τουφεκιά.

Συγκεφαλαιώνοντας, οι προδοσίες, επί της ουσίας, δεν είναι μια αλλά δύο. Η πρώτη είναι το ταυτόχρονο ξεπούλημα της εθνικής μας κυριαρχίας στους Ιταλούς και των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων στην Αίγυπτο. Ξεπούλημα που πραγματοποίησε η ΝΔ δίχως να έχει την παραμικρή νομιμοποίηση να δεσμεύσει τις επόμενες γενιές Ελλήνων. Η δεύτερη είναι η κατά τα φαινόμενα σκόπιμη επιλογή της Αιγύπτου, αντί της Κύπρου για οριοθέτηση στο ανατολικό Αιγαίο, πιθανώς και με αποκλειστικό στόχο να θυσιαστεί η Μεγίστη, ίσως και η Ρόδος, στα τουρκικά σαγόνια. Με την ελπίδα να κατευναστεί το θηρίο, να αποφευχθεί η κρίση, και να μην πέσουν από τις καρέκλες τους οι καρεκλοκένταυροι και κρατικοδίαιτοι δεξιοί ολετήρες. Ίσως δηλαδή να βιώσαμε το θεατρικό δράμα εφαρμογής των συμφωνηθέντων του Βερολίνου. Έτσι εξηγείται και η σιωπηρή αποδοχή των ενεργειών του Oruc Reis εντός της Ελληνικής υφαλοκρηπίδας.

Άρα μιλάμε ανοιχτά και για μία καραμπινάτη περίπτωση κατευνασμού του εξ ανατολών φασίστα. Η κυβέρνηση των ανδρείκελων του Μαξίμου, επέλεξε την Αίγυπτο, τρεμάμενη για τις πιθανές αντιδράσεις των Τούρκων απέναντι στην ενωμένη ΑΟΖ Ελλάδας – Κύπρου. Εν έτει 2020, κυβέρνηση η οποία βάζει την πολιτική της επιβίωση πάνω από τα εθνικά θέματα, και κατευνάζει την ιμπεριαλιστική Τουρκία, πρέπει να κηρύττεται αυτομάτως έκπτωτη από την κοινωνία.

Με βάση λοιπόν τα παραπάνω, το πακέτο συμφωνιών για το Ιόνιο και το Αιγαίο είναι πιο προδοτικό και από τις Πρέσπες. Πρόκειται για μια εθνική πανωλεθρία.

Και αυτό διότι η προδοσία των Ελληνικών θαλασσών από την ΝΔ δεν είναι κάτι μελλοντικό, αλλά κάτι πολύ απτό και άμεσο. Πρόκειται για σαφή, ρητή και άμεση απώλεια εθνικής κυριαρχίας, εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, οικονομικού πλούτου και εθνικής ισχύος. Οδηγεί μεσοπρόθεσμα μέχρι και σε απώλεια κυριαρχίας επί μικρονήσων και νησίδων στο Αιγαίο. Ενίσχυσε δε, τον ισχυρό, επεκτατικό, διαχρονικό και προκατακλυσμιαίο αντίπαλο του Ελληνισμού – την ανθρωποφάγα Τουρκία.

Με δυο μονοκονδυλιές του Δένδια, μίκρυνε ο θαλάσσιος χώρος της πατρίδας μας.

Μετά τις Πρέσπες, πολλοί προέβλεψαν πως ο Μητσοτάκης, με το βαριά ενοχοποιητικό επίθετο και τη δεινή μειοδοτική ιστορία του κόμματός του, θα πρόδιδε είτε την Κύπρο, είτε το Αιγαίο, είτε τη Θράκη. Δυστυχώς ξεπούλησε το Αιγαίο και το Ιόνιο Πέλαγος μαζί.

Μετά τις Πρέσπες, καλέσαμε την επόμενη πατριωτική κυβέρνηση (όποτε και αν αυτή έρθει), να φέρει ενώπιον της δικαιοσύνης τους αρχιπροδότες Τσίπρα – Κοτζιά – Καμμένο, και άπαξ διαπιστωνόταν η διαφθορά και ο χρηματισμός αξιωματούχων, να ακύρωνε μονομερώς την κατάπτυστη λιμνοσυμφωνία.

Κάτι τέτοιο όμως είναι δύσκολο να συμβεί για τις μειοδοσίες της ΝΔ. Για τον λόγο αυτό, πρέπει να θεσμοθετηθεί νέος νόμος κατά της προδοσίας του έθνους από πολιτικούς, με βαρύτατες ποινές και αναδρομική ισχύ. Αυτό περιλαμβάνει και την αναθεώρηση του κατάπτυστου συντάγματος της Ελλάδας (αρθ. 27§1 και 28§3), το οποίο επιτρέπει στον κάθε τυχάρπαστο και αργυρώνητο πολιτικό, να βγάζει στο κλαρί τα ιερά εδάφη της πατρίδας μας.

Θυμηθείτε ότι είστε Ελληνίδες και Έλληνες πολίτες και αναθαρρήστε. Αντισταθείτε με όλη σας τη δύναμη απέναντι στους γραικύλους με τις γραβάτες, καταψηφίστε και απομακρύνετε τα στελέχη της ΝΔ από τους συμμετοχικούς φορείς της κοινωνίας, αποκλείστε τους από πάνελ, εκδηλώσεις και τιμητικές διακρίσεις, καταδικάστε λεκτικά και ηχηρά τα έμμισθα κομματικά φερέφωνα και τους τυφλούς οπαδούς που τους υποστηρίζουν, και απειλείστε με αιώνιο εκλογικό «μαύρο», όποιον μίσθαρνο Εφιάλτη τολμήσει και υπερψηφίσει τα δύο αυτά μιάσματα στο Στάβλο του Αυγεία που λέγεται ελληνική βουλή. Μην τους αφήσετε σε χλωρό κλαρί.

Η πατρίδα μας αποτελεί παρακαταθήκη, κερδισμένη με θυσίες, ιδρώτα και αίμα. Είναι δικό μας χρέος να την παραδώσουμε ισχυρότερη και όχι αποψιλωμένη.

Αγωνιστείτε.

Διαβάστε στο παρακάτω άρθρο – μελέτη από τα Θέματα Ελληνικής Ιστορίας, τα μέτρα που πήρε ο Κυβερνήτης για την αντιμετώπιση της φονικής και καταστροφικής πανώλης που μάστιζε την περιοχή το 1828. Δείτε αναλυτικά τους περιορισμούς υγείας, και θα παρατηρήσετε πως ο τελευταίος Έλλην πολιτικός, έλαβε όλα τα απαραίτητα μέτρα με περιορισμούς και καραντίνα σε όσους φαίνεται ότι νοσούσαν, αλλά αρνήθηκε να επιβάλει καθολική απαγόρευση κυκλοφορίας στους πολίτες, όπως βιώνουμε αυταρχικώ τω τρόπω σήμερα.

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΜΑΣ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ:

Πρόλογος – Η εμφάνιση της επιδημίας πανώλης στον ελλαδικό χώρο 

Μετά την καταστροφή του τουρκοαιγυπτιακού στόλου στο Ναυαρίνο στις 20 Οκτωβρίου 1827, η κατάσταση στο ελληνικό στρατόπεδο παρέμενε τραγική, καθώς δεν υπήρχαν ούτε τρόφιμα ούτε χρήματα όχι μόνο για να κινηθούν τα στρατεύματα, αλλά ούτε καν για να τραφεί ο πληθυσμός που πλέον λιμοκτονούσε. Η ελληνική επικράτεια είχε συρρικνωθεί στο Άργος, το Ναύπλιο, τη Μάνη, τις Σπέτσες και τα Ψαρά. Τα στρατεύματα της Στερεάς Ελλάδας λυμαίνονταν την Κορινθία καθώς δεν είχαν καθόλου πόρους. Η παραγωγική βάση όλων των επαναστατημένων χωρών είχε σχεδόν εκμηδενιστεί και οι Έλληνες φυτοζωούσαν χάρις τα εμβάσματα που έφταναν αφειδώς από τα φιλελληνικά κομιτάτα της Ευρώπης. Ο Ιμπραήμ ίσως είχε καταστεί ακίνδυνος, αλλά παρέμενε ενεργός και συνέχιζε το καταστροφικό του έργο στην Πελοπόννησο στο μέτρο των δυνάμεών του. Ο επταετής Αγώνας είχε αυξήσει δραματικά τις χήρες, τα ορφανά και τους ανάπηρους που είχαν ανάγκη άμεσης βοήθειας και κρατικής μέριμνας, ενώ το εμπόριο των ναυτικών νησιών είχε εκμηδενιστεί και πολλοί πλοιοκτήτες είχαν στραφεί ανοικτά στην πειρατεία. Έτσι η έλευση του Καποδίστρια στις 8 Ιανουαρίου 1828 στο Ναύπλιο αντιμετωπίστηκε από όλους τους Έλληνες ανεξαιρέτως, ως σωτήριο γεγονός, καθώς πλέον η κατάσταση είχε αποβεί δραματική.  Πολύ σύντομα ο Καποδίστριας είχε καταφέρει να θεμελιώσει εκ του μηδενός λίγους βασικούς θεσμούς της νέας ελληνικής πολιτείας και να ενεργοποιήσει εκ νέου τον ελληνικό λαό. Το ανορθωτικό έργο του κυβερνήτη διακινδύνευσε προσωρινά από την αιφνιδιαστική επιδημία πανώλης που έπληξε πολλά σημεία των χωρών που είχαν ελευθερωθεί ως τότε. Η επιδημία πανώλης ενέσκηψε αρχικά στην Ύδρα τον Απρίλιο του 1828 από το πλήρωμα του υδραϊκού πλοίου “Αφροδίτη”, σε ένα ταξίδι μεταφοράς αιχμαλώτων από την Αίγυπτο στη Μεθώνη. Τα μέλη του πληρώματος προσβλήθηκαν από την πανώλη που θέριζε τον πληθυσμό της Αιγύπτου και οι περισσότεροι πέθαναν. Αρχικά από τη Μεθώνη η πανώλη διαδόθηκε στα στρατεύματα του Ιμπραήμ, με αποτέλεσμα μετά τα μέσα Απριλίου να πεθαίνουν 20 με 30 στρατιώτες την ημέρα, ενώ ο ίδιος ο Ιμπραήμ αναγκάστηκε να περιοριστεί σε ένα πλοίο του ώστε να μην προσβληθεί ο ίδιος.

Τα πρώτα κρούσματα επιδημίας στην Ύδρα και τα πρώτα περιοριστικά μέτρα (Απρίλιος 1828)
 Δυστυχώς όμως, η πανώλη επεκτάθηκε και στην Ύδρα και ήδη στις 17 Απριλίου 1828 είχαν σημειωθεί τα πρώτα κρούσματα στο νησί. Ο Καποδίστριας, έχοντας σπουδάσει ο ίδιος ιατρική, δεν υποτίμησε τον κίνδυνο, αλλά απέστειλε τον γιατρό Σπυρίδωνα Καλογερόπουλο στο νησί με εντολή να λάβει αυστηρά μέτρα για τον περιορισμό της επιδημίας. Ο Καλογερόπουλος σύστησε μια πενταμελή επιτροπή από ντόπιους προκρίτους και τους επιφόρτισε να επιβάλλουν τα ακόλουθα μέτρα: α) να απομακρυνθούν από την πόλη και να μπουν σε καθαρτήριο οι οικογένειες όσων είχαν νοσήσει, β) να οριστούν συγκεκριμένοι “μόρτηδες” που θα θάβουν τους νεκρούς από τη νόσο και θα απολυμαίνουν τα σπίτια τους, γ)  να υπάρχει ισχυρή επαγρύπνηση στις επαφές των συγγενών των νοσούντων σε δημόσιους χώρους, δ) να κλείσουν οι εκκλησίες, ε) να καίγονται τα ρούχα όσων είχαν πεθάνει από τη νόσο, ε) όσοι ήταν ύποπτοι ότι είχαν τη νόσο αλλά δεν την είχαν εκδηλώσει, να μπαίνουν σε καραντίνα για 50 ημέρες.Οι πρόκριτοι της Ύδρας συμμορφώθηκαν με τις υποδείξεις στέλνοντας ευχαριστήρια επιστολή στον κυβερνήτη για τη βοήθεια, όμως παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις τους, τα κρούσματα της επιδημίας αυξάνονταν τόσο στην Ύδρα, όσο και στις Σπέτσες και τα γύρω νησιά. Ο Καποδίστριας παρακολουθούσε το ζήτημα, καθώς η έξαρση της επιδημίας σε συνδυασμό με την πείνα και τη συνέχιση του πολέμου, επιβράδυναν τις προσπάθειες του για την ανόρθωση της Ελλάδας. Για τον λόγο αυτό έλαβε αυστηρότερα μέτρα βάζοντας την Ύδρα και τις Σπέτσες σε καραντίνα για 40 μέρες με την αυστηρή διαταγή να μην βγαίνει οτιδήποτε από τα νησιά που είχαν πληγεί, είτε προϊόν είτε άνθρωπος. Η πρόθεση του ήταν να δημιουργήσει μια ζώνη με λέμβους στις οποίες θα επιβίβαζε στρατιώτες του Τακτικού υπό τον Φαβιέρο για να ζώσει τα δύο νησιά και να σφίξει τον αποκλεισμό. Επειδή όμως φαίνεται ότι δεν διέθετε τους οικονομικούς πόρους για κάτι τέτοιο, στις αρχές Μαΐου 1828, ο ίδιος ο Καποδίστριας επισκέφθηκε την Ύδρα σε μια προσπάθεια να ευαισθητοποιήσει τις Αρχές του νησιού και τους κατοίκους να τηρήσουν τους κανόνες της καραντίνας.  Όμως παρά τα περιοριστικά μέτρα που πάρθηκαν, σύντομα η επιδημία είχε μεταφερθεί στις Σπέτσες, στον Πόρο, στην Χαλκίδα, στα Μέγαρα, στα Καλάβρυτα και στην Αργολίδα. 

Η επιδημία εξαπλώνεται – νέα αυστηρότερα περιοριστικά μέτρα από τον Βιάρο Καποδίστρια (Μάιος 1828)

Μετά τη διάδοση και στην Πελοπόννησο, ο Καποδίστριας απέστειλε τον αδερφό του Βιάρο στην Ύδρα, ως έκτακτο υγειονομικό επίτροπο με δικτατορικές αρμοδιότητες και με 60.000 γρόσια ως επιχορήγηση για την άσκηση της κρατικής πολιτικής. Ο Βιάρος αμέσως αυστηροποίησε την καραντίνα διορίζοντας επιστάτες επιφορτισμένους με το έργο να επισκέπτονται κάθε μέρα όλα τα σπίτια του νησιού ψάχνοντας για νέα κρούσματα. Αν συναντούσαν ασθενή, όφειλαν να τον περιορίσουν στο σπίτι του. Οι επιστάτες των λιμανιών όφειλαν να εμποδίζουν τον απόπλου όλων των πλοίων εκτός των αλιευτικών, ενώ καθόριζε μια νέα αγορά για προμήθειες με νέους αυστηρούς κανόνες υγιεινής. Οι Υδραίοι εξοργίστηκαν με τον αυταρχισμό του Βιάρου ζητώντας να χαλαρωθούν τα μέτρα που είχαν καταστρέψει το εμπόριο του νησιού, αλλά αυτός δεν έδωσε σημασία στις παρακλήσεις τους, υποστηριζόμενος και από τον κυβερνήτη που ήθελε πάση θυσία να εμποδίσει τη διάδοση της νόσου.Ο Καποδίστριας έμαθε για την αντιπολιτευτική διάθεση των προκρίτων της Ύδρας και απέστειλε επιστολή στον Βιάρο, ζητώντας του να είναι φιλικότερος με τους ντόπιους, να τους εξηγεί τους λόγους των αυστηρών μέτρων και να τους υπενθυμίσει τις μεγάλες δαπάνες που κάνει η κυβέρνηση υπέρ αυτών σε εποχή απόλυτης αχρηματίας του κράτους. Στο τέλος της επιστολής ο Καποδίστριας επιβεβαίωνε το γεγονός ότι δεν θα επέτρεπε καμία εμπορική δραστηριότητα στα δύο νησιά αν αυτά δεν έμεναν χωρίς κρούσματα επιδημίας για τουλάχιστον 40 ημέρες συνεχόμενες. Θέλοντας να εξαλείψει γρηγορότερα την πανώλη, στις 19 Μαΐου 1828 ο Καποδίστριας επέκτεινε την καραντίνα των νησιών στα παράλια της Αττικής, στην Εύβοια και στον κόλπο του Βόλου. Μια ναυτική μοίρα ανέλαβε την υποχρέωση να επιτηρήσει τις περιοχές αυτές και να μην επιτρέψει σε κανένα πλοίο να παραβιάσει τον αποκλεισμό. Όλα αυτά τα αυστηρά μέτρα σύντομα απέδωσαν καρπούς στην Ύδρα και η επιδημία εξαλείφθηκε πλήρως στο νησί  κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. 

Οι προσπάθειες του Ελβετού γιατρού Andre – Louise Gosse να καταπολεμήσει την επιδημία στον Πόρο, στα Μέγαρα και την Αίγινα (Μάιος – Αύγουστος 1828)

Η επιδημία όμως είχε παρουσιάσει τα περισσότερα κρούσματα στον Πόρο και αυτό ανάγκασε τον Καποδίστρια να επιφορτίσει τον διάσημο Ελβετό γιατρό Andre-Louise Gosse με την αρμοδιότητα να λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα υγειονομικού χαρακτήρα ώστε να περιοριστεί και να καταπολεμηθεί η επιδημία και στα υπόλοιπα νησιά εκτός της Ύδρας και των Σπετσών. Ο Gosse αφού μελέτησε τα κρούσματα και κατέληξε στην μορφή της επιδημίας, διέταξε την έξοδο των αρρώστων από τα σπίτια και την τοποθέτηση τους κάτω από την σκιά φυλλωμάτων σε απόσταση έξι μέτρων του ενός από τον άλλο. Παράλληλα χρησιμοποίησε την ιατρική τεχνική της “καυτηρίασης των οιδημάτων” που εμπόδισε την εξάπλωση της επιδημίας, όρισε λοιμοκαθαρτήρια, επέβαλλε την καύση των ρούχων των νεκρών, την ματαίωση των εκκλησιασμών, κλείσιμο των καφενείων κτλ.  

Τα περιοριστικά μέτρα συντέλεσαν στην καταπολέμηση της επιδημίας και στον Πόρο και γενικότερα ο Gosse επέδειξε έναν ζήλο που οφειλόταν όχι μόνο στον αδιαμφισβήτητο ανθρωπισμό του αλλά και στο επιστημονικό ενδιαφέρον που παρουσίαζε η καταπολέμηση της επιδημίας. Ο Καποδίστριας ενημερωνόταν λεπτομερώς για τις προσπάθειες του Ελβετού γιατρού και με επιστολή του στον προσωρινό διοικητή του Πόρου, του συνιστούσε να συμμορφώνεται με τις οδηγίες του Gosse (Γόσσο ανέφερε τον γιατρό) ώστε να καταπολεμηθεί η επιδημία. Επίσης η κυβέρνηση μερίμνησε ώστε να αγοραστούν από τη Βενετία τα αναγκαία φάρμακα και να μεταφερθούν στον Πόρο υπό την ευθύνη του Τομπάζη. Ο Gosse κατέγραψε τα συμπτώματα της επιδημίας και τις θεραπείες που ακολούθησε στην Ελλάδα για να τις καταπολεμήσει, σε χωριστές ιατρικές μελέτες που εκδόθηκαν στην Ελβετία. Οι μελέτες αυτές αποτέλεσαν σημαντικές πηγές πληροφόρησης τον 19ο αιώνα για την ίαση της πανώλης παγκοσμίως ενώ  συγκεντρώνουν το επιστημονικό ενδιαφέρον και πωλούνται τόσο από βιβλιοπωλεία όσο και από το διαδίκτυο μέχρι και στις μέρες μας. Με ένα επιτελείο από βοηθούς που του είχε διατεθεί, ο Gosse ταξίδευε με αυτοθυσία σε όλες τις πανωλόπληκτες περιοχές (κυρίως τον Πόρο, την Αίγινα και τα Μέγαρα) προσπαθώντας να καταπολεμήσει την αρρώστια. Δυστυχώς όμως στην προσπάθεια του αυτή και υπό αντίξοες καιρικές συνθήκες και υψηλές θερμοκρασίες προσβλήθηκε ο ίδιος από κακοήθη πυρετό τον Αύγουστο του 1828. Και ενώ αρχικά πίστεψε πως δεν είναι κάτι σοβαρό, η κατάσταση του επιδεινώθηκε απότομα και ο Gosse κινδύνεψε να χάσει την ζωή του. Σώθηκε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή καθώς η αρρώστια υποχώρησε με την χρήση κινίνου και την παραμονή του σε ένα απομονωμένο μοναστήρι στον Πόρο. Σε επιστολή του, ο Καποδίστριας του έγραφε: 

“…Εκάνατε πολύ περισσότερα. Γλιτώσατε από τον θάνατο έναν μεγάλο αριθμό κατοίκων του Πόρου κατά την εποχή αυτή, εποχή κακοηθών πυρετών. Παρά λίγο μάλιστα να γίνετε θύμα και εσείς ο ίδιος. …”. 

Επανεμφάνιση της επιδημίας στα Καλάβρυτα και οριστική καταπολέμησή της (Οκτώβριος – Νοέμβριος 1828) 

Η επιδημία υποχώρησε αισθητά τους καλοκαιρινούς μήνες, στις 22 Ιουλίου με επιστολή του στον Εϋνάρδο, ο Καποδίστριας ανήγγειλε ότι είχε σχεδόν εξαλειφθεί η επιδημία, ενώ τον Σεπτέμβριο δεν εμφανίστηκαν καθόλου νέα κρούσματα. Αυτό οδήγησε τις Αρχές και τους πολίτες να ελαττώσουν την επαγρύπνηση τους με αποτέλεσμα τη δραματική επανεμφάνιση της επιδημίας στα Καλάβρυτα και στα γύρω χωριά τον Οκτώβριο του 1828. Η πιο σοβαρή αμέλεια των κατοίκων ήταν ότι δεν τηρούσαν τους αυστηρούς κανόνες υγιεινής καθώς και την ειδική διαδικασία καθαρισμού των ρούχων τους. Η επιδημία μεταδόθηκε από το Διακοφτό  και στο χωριό Βραχνί που είχε 700 κατοίκους πέθαναν 53 άτομα, ενώ στα Καλάβρυτα που είχαν 1000 κατοίκους πέθαναν 15.Ο έκτακτος απεσταλμένος της κυβέρνησης Γεώργιος Μαυρομάτης επισκέφθηκε το Βραχνί και επιτίμησε τους κατοίκους για την αμέλειά τους στην αντιμετώπιση της επιδημίας, θέτοντας το χωριό τους σε καραντίνα. Στη συνέχεια πήγε στα Καλάβρυτα, όπου συγκρότησε τέσσερα ολιγομελή στρατιωτικά σώματα με αποστολή να περιφρουρήσουν όλες τις επαρχίες των Καλαβρύτων με σκοπό τον άμεσο περιορισμό όλων των πιθανών αρρώστων στα σπίτια τους. Ο Γάλλος συνταγματάρχης Schneider κατέβαλλε 1000 φράγκα ώστε να προμηθεύσει με νέα ρούχα τους κατοίκους της περιοχής. Χάρις τις συντονισμένες προσπάθειες όλων των αξιωματούχων της κυβέρνησης στην περιοχή, η επιδημία δεν διαδόθηκε στην υπόλοιπη Πελοπόννησο αλλά καταπολεμήθηκε και στις περιοχές που είχε κάνει την επανεμφάνισή της.   

Επίλογος

Η πολύμηνη καραντίνα της πανώλης στην οποία τέθηκαν τα περισσότερα νησιά του Σαρωνικού επέφερε και σοβαρές πολιτικές επιπτώσεις. Η Ύδρα υπέστη σοβαρά οικονομικά πλήγματα από την έξαρση της πανώλης και την αυστηρή καραντίνα στην οποία τέθηκε το νησί για πολλούς μήνες, καθώς εκμηδενίστηκαν οι πρόσοδοί της από το εμπόριο και δημιούργησε σοβαρές δυσαρέσκειες στους κατοίκους τους εναντίον της κυβέρνησης και του Καποδίστρια.  Ο Gosse παρέτεινε την παραμονή του στην Ελλάδα ως το καλοκαίρι του 1929, περισσότερο για να ανακτήσει τις χαμένες δυνάμεις του, από την αρρώστια που πάρα λίγο να του στερήσει την ζωή. Είναι χαρακτηριστικό πως όταν ήρθε η στιγμή να φύγει, ο Gosse δεν διέθετε καν τα χρήματα για τους ναύλους του μακρινού ταξιδιού και αναγκάστηκε να δανειστεί από τον Βιάρο Καποδίστρια 2.000 πάστρα. Λίγο πριν την αναχώρηση του για την Ελβετία, η ελληνική κυβέρνηση του απένειμε τον τιμητικό τίτλο του επίτιμου πολίτη των Αθηνών και Καλαβρύτων, ενώ οι κάτοικοι του Πόρου τον πολιτογράφησαν ώστε “..να απολαμβάνει εφεξής καθ΄ όλην την έκτασιν τον τίτλον και τα δικαιώματα του γνησίου και αυτόχθονος Ποριώτου…”. Ο Gosse δεν ξέχασε ποτέ την Ελλάδα. Ακόμη και μετά την αποχώρησή του από την Ελλάδα, συνέχισε ως μέλος της Φιλελληνικής Επιτροπής της Γενεύης να στέλνει χρήματα, διατηρούσε τακτική αλληλογραφία με τον Ιωάννη Καποδίστρια και τον αδερφό του Βιάρο, ενώ το 1838 επισκέφθηκε με την σύζυγο του την ελεύθερη Ελλάδα, όπου συνάντησε παλιούς φίλους και συναγωνιστές. 

Σε ειδική τελετή ο Βασιλιάς Όθων του απένειμε το αριστείο του Αγώνος και τον αργυρό σταυρό του Σωτήρος για τις μεγάλες υπηρεσίες που πρόσφερε στην Ελλάδα.  

– Γράφει ο Ιωάννης Φιλίστωρ 

Πηγές 

Βακαλόπουλος Κωνσταντίνος, Ευρωπαίοι φιλέλληνες παρατηρητές και τεχνοκράτες στην επαναστατημένη Ελλάδα και στο Ελλαδικό βασίλειο (1821 – 1843), εκδόσεις Σταμούλη 

Επιστολαί Ιωάννη Καποδίστρια κυβερνήτου της Ελλάδος, τόμος 2

https://www.amazon.co.uk/Books-Louis-Andre-Gosse/s?rh=n%3A266239%2Cp_27%3ALouis-Andre+Gosse  

Πηγή:  www.istorikathemata.com

Το 1261 ο στρατηγός Αλέξιος Στρατηγόπουλος απελευθερώνει την Κωνσταντινούπολη από τους Σταυροφόρους. Μετά από λίγες μέρες ο Μιχαήλ Η’, ο Παλαιολόγος θα στεφθεί αυτοκράτορας στον ναό της Αγίας Σοφίας. Ευθύς εξαρχής, ο Μιχαήλ θα απορροφηθεί στην προσπάθεια να αποκρούσει τις επιθέσεις της δύσης, παραμελώντας έτσι τα ανατολικά σύνορα της Αυτοκρατορίας. Μία όμως από τις πιο τραγικές αποφάσεις του, ήταν η κατάργηση του ευνοϊκού καθεστώτος των ακριτικών σωμάτων. Με την κατάργηση της φοροαπαλλαγής, οι Ακρίτες αναγκάζονται να πουλήσουν τα κτήματά τους (στρατοτόπια) στους μεγαλοϊδιοκτήτες, χάνοντας έτσι τη σύνδεση με τη γη που έως τότε προφύλασσαν.

«Ακρίτες» αποκαλούσαν οι Βυζαντινοί τους φύλακες των συνόρων τους (τις «άκρες»). Το κράτος τους παρείχε γη, άλογα και πανοπλίες, ενώ αυτοί όφειλαν να είναι ετοιμοπόλεμοι, αποτρέποντας την παραβίαση των συνόρων και προστατεύοντας την τοπική κοινωνία από επιδρομές. Ήταν ένα κράμα μονίμων γεωργών – φρουρών και στρατιωτών, με προνόμια αλλά και υψηλούς κινδύνους.

Με τις μεταρρυθμίσεις όμως του Παλαιολόγου, οι εγκαταλελειμμένοι και καθημαγμένοι οικονομικά και ηθικά Ακρίτες, άρχισαν να παραμελούν τη φύλαξη των συνόρων, με αποτέλεσμα αυτά να αφεθούν εκτεθειμένα στους Τούρκους και τον επεκτατισμό τους. Έτσι, τμήματα του Βυζαντίου βρέθηκαν στο έλεος των Οθωμανών και εν τέλει «Η Πόλις εάλω…».

Το 2020 η κυβέρνηση της ΝΔ αποφασίζει να στείλει δυνάμεις καταστολής στις πιο ήσυχες περιοχές της χώρας – στα ακριτικά νησιά του ανατολικού Αιγαίου. Έχει προηγηθεί το σχέδιο «συνεκμετάλλευσης», δηλαδή ξεπουλήματος του Αιγαίου στους Τούρκους. Η κυβερνητική πρόθεση για εθνική προδοσία κατέστη σαφής με δηλώσεις αξιωματούχων (Δένδιας, Ντόκος, Παπαδημητρίου, Καιρίδης) και εκδηλώσεις προετοιμασίας των πολιτών και καλλιέργειας μειοδοτικού εδάφους, με αιχμή του δόρατος την «κυβερνητική αδερφή», κα. Μπακογιάννη.

Αυτό όμως που συνέβη στη Χίο και τη Λέσβο, ήταν πιο ύπουλο και πιο εθνοκτόνο από ό,τι έχουμε βιώσει ως τώρα.

Στη Χίο, οι κάτοικοι του Βροντάδου, σε συντονισμό με τον νεοδημοκράτη δήμαρχό τους (για να μη μιλήσει κανείς για ΣΥΡΙΖΑίους υποκινητές), αποφάσισαν να στήσουν οδοφράγματα και μπλόκα από κορμούς δέντρων ώστε να αντισταθούν στην επέλαση των δυνάμεων καταστολής. Αναφέρομαι στα ΜΑΤ που απέστειλε η κυβέρνηση, προκειμένου να κάμψει τις αντιστάσεις για τη δημιουργία δομών – φυλακών ψυχών για τους μετανάστες. Οι νησιώτες έκαναν σαφές πως δεν επιθυμούν την περαιτέρω εξαθλίωση, δυσφήμιση και υποβάθμιση του τόπου τους. Αρνήθηκαν την αυταρχική ίδρυση μικρών πόλεων στα νησιά τους, που τυγχάνει να είναι και τα σύνορα της πατρίδας μας, αποτελούμενες από ξένα δημογραφικά στοιχεία, ΜΚΟ ή χειρότερα. Μετά τη στρατιωτικού τύπου απόβαση των ΜΑΤ στο νησί, ομάδες περιφρούρησης από απλούς πολίτες, προσπάθησαν να απωθήσουν τις μπουλντόζες για να μην ξεκινήσουν οι εργασίες κατασκευής της νέας δομής στην επιταγμένη έκταση. Τα ΜΑΤ επιχείρησαν να μεταφέρουν τα μηχανήματα διά της βίας, αλλά οι κάτοικοι αντιστάθηκαν. Εν τέλει, οι ομάδες καταστολής επιδόθηκαν σε πρακτικές ωμής βίας καταφέρνοντας να τσακίσουν την αντίσταση των πολιτών.

Οι καμπάνες χτυπούν πένθιμα και οι πολίτες οπισθοχωρούν καθώς βάλλονται από χημικά, γκλομπ, αύρες νερού, και χειροβομβίδες κρότου – λάμψης.

Έπειτα η κατάσταση εκτροχιάστηκε, με τους πολίτες να παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους και να αυτοδικούν, για να δεχθούν τη χειρότερη δυνατή εκδίκηση από το κράτος: βία, καθύβριση, απαξίωση, και εν τέλει αποξένωση. Οι άνανδρες δυνάμεις καταστολής, ξεχύθηκαν να πάρουν το αίμα τους πίσω, χτυπώντας αδιακρίτως περαστικούς, ειρηνικούς πολίτες, γυναικόπαιδα (!) και απλούς κατοίκους. Την ίδια ώρα στη Λέσβο, οι ομάδες καταστολής άνοιγαν πυρ με πλαστικές σφαίρες κατά των διαδηλωτών.

Ηλικιωμένες γυναίκες μάταια προσπαθούσαν να συνετίσουν τις ανάλγητες δυνάμεις κρατικής τρομοκρατίας, ρωτώντας τους επίμονα, «ποια μάνα σας έκανε;». Άλλοι προσπαθούσαν να τους υπενθυμίσουν σε ποιους λογοδοτούν, εξηγώντας τους πως «είμαστε Έλληνες». Να τους υπενθυμίσουν πως πληρώνονται από τα χρήματα των φορολογουμένων, και όχι από τα πολιτικά κοράκια που αποκαλούν αφεντικά.

Ευτυχώς, η γενική κατακραυγή, οδήγησε τους κρατικούς τραμπούκους σε οπισθοχώρηση. Οι πολίτες πέτυχαν να τους εκπαραθυρώσουν και να τους πετάξουν έξω από τα ελεύθερα νησιά. Αυτό όμως μου έμελλε να ακολουθήσει στη Χίο, δεν το περίμενε κανείς.

Λίγο πριν την επιβίβασή τους στο πλοίο, οι δυνάμεις βίας και καταστολής κινήθηκαν κατά ομάδας ατόμων που είχε συγκεντρωθεί έξω από το λιμάνι. Τα ΜΑΤ φορώντας πολιτικά, έκαναν και πάλι χρήση χημικών, προέβησαν ως χούλιγκαν σε απρεπείς χειρονομίες και βρισιές προς το συγκεντρωμένο πλήθος, και άρχισαν να σπάνε ό,τι έβρισκαν μπροστά τους. Το χειρότερο όλων όμως, το είδαμε στα βίντεο, με τους οργανωμένους οπαδούς των ΜΑΤ να σπάνε με γκλομπ παρκαρισμένα αυτοκίνητα, και να προπηλακίζουν μέχρι τους Λιμενικούς, απλά και μόνο επειδή ήταν και εκείνοι Χιώτες!

Αφού λοιπόν έσπασαν και τσάκισαν ό,τι βρήκαν μπροστά τους, αποχώρησαν.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, οι νεοδημοκράτες τόλμησαν να εμπλέξουν και τον στρατό στο σχέδιο αφελληνισμού των νησιών, για να τον δυσφημίσουν και να τον αμαυρώσουν στα μάτια του κόσμου, και δη των ακριτών. Αυτό το έπραξαν αφενός με επιστράτευση των στρατιωτικών μηχανημάτων, και αφετέρου με την επίταξη των ίδιων των στρατοπέδων, για να διαμένουν εκεί οι ομάδες καταστολής, χρησιμοποιώντας τα ως ορμητήρια για τις επιθέσεις τους ενάντια στους πολίτες.

Συγκεκριμένα, στη Λέσβο, αποφασίστηκε να επιστρατευτούν μηχανήματα του Στρατού για να κάνουν διανοίξεις δρόμων, ενώ στη Χίο, τα στρατιωτικά μηχανήματα μεταφέρθηκαν στην επιταγμένη έκταση και έπιασαν δουλειά υπό τις οδηγίες του μηχανικού της εταιρείας που έχει αναλάβει το έργο κατασκευής των δομών. Πρόκειται για την εταιρία του πεθερού του υπουργού Επικρατείας, κ. Γεραπετρίτη. Στρατός και ΜΑΤ επιστρατεύτηκαν για τα οικονομικά συμφέροντα των μελών της κυβέρνησης, σε βάρος και παρά τη θέληση των κατοίκων. Αυτό άραγε πώς λέγεται;

Παρά τις οργισμένες αντιδράσεις της τοπικής και όχι μόνο κοινωνίας, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, επέδειξε στη συνέχεια το στυγνό πρόσωπο της ΝΔ, δηλώνοντας πως οι γαλάζιοι είναι αποφασισμένοι να φέρουν εις πέρας το καταστροφικό τους σχέδιο, διότι αυτό «είναι προς όφελος των τοπικών κοινωνιών». Με άλλα λόγια, σε δέρνω για το καλό σου και θα μου πεις και ευχαριστώ.

Πρόκειται για τον ορισμό της κρατικής αλητείας. Πρόκειται για πολιτικούς εγκληματίες. Το κράτος είναι τελικά ο πραγματικός εγκληματίας. Οι δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου και η τραμπούκικη επίδειξη ισχύος από το αυταρχικό καθεστώς Μητσοτάκη, υποδεικνύουν ωστόσο την κρυφή και βρώμικη πολιτική ατζέντα, που στρέφεται κατά του έθνους.

Αλητεία, παραλογισμός, αίσχη, παλινωδία, σκηνικό πολέμου. Μόνο αυτές οι λέξεις μπορούν να περιγράψουν αυτό που συνέβη σε Χίο και Λέσβο. Η κυβέρνηση επέλεξε να στείλει στα νησιά τον πάτο του βαρελιού των δυνάμεων καταστολής – τους χειρότερους των χειροτέρων. Και δεν το έπραξε τυχαία. Τα ΜΑΤ είχαν διαταγές όπως φάνηκε να συμπεριφερθούν ως δυνάμεις κατοχής, να χτυπούν αδιάκοπα, να βανδαλίζουν αυτοκίνητα, και να πυρπολούν τα δάση της περιοχής. Το χειρότερο όμως ήταν πως αυτούς τους ανθρώπους, τους Ακρίτες που μένουν και παραμένουν για να στηρίξουν την παραμεθόριο, τους εθνοφύλακες της Ελλάδας, το κράτος επέλεξε συνειδητά να αποκαλέσει «τουρκόσπορους» και «τούρκους». Στους φυσικούς συνοριοφύλακες της πατρίδας μας, που φρουρούν διά της παρουσίας τους τη χώρα από το φασιστικό μόρφωμα που λέγεται Τουρκία, στους κατοίκους των ηρωικών και μαρτυρικών νησιών μας, σε αυτούς έμελλε να ακουστεί το «γαμώ τη Γκασμαδία σας», από το ολοκληρωτικό κράτος και παρακράτος που έστησε η ΝΔ.

Όλα αυτά, η κυβέρνηση δεν τα έκανε απλά για να εξευτελίσει τους νησιώτες. Τα έκανε για να τους εξοργίσει και να τους εκδιώξει πέρα από τη νομιμότητα, κλονίζοντας την πίστη τους στην πατρίδα. Σε ένα μικρό βαθμό το πέτυχε μιας και ακούσαμε αγανακτισμένους διαδηλωτές να καθυβρίζουν την Αθήνα, και απελπισμένους εθνοφύλακες να απειλούν την Ταξιαρχία πως θα παραδώσουν τα όπλα τους.

Μην έχετε λοιπόν καμία αμφιβολία, πως η κυβέρνηση με την επιχείρηση στα νησιά φιλοδοξούσε να αποξενώσει τους νησιώτες και να τους αποτραβήξει μακριά από την Ελλάδα. Προετοίμαζε το έδαφος για τη συνεκμετάλλευση, που σημαίνει συγκυριαρχία του Αιγαίου με τους Τούρκους και αφελληνισμό των ανατολικών μας νήσων. Αυτό άλλωστε περιλαμβάνει και η περιβόητη προσφυγή στη Χάγη: παράδοση ελληνικών νησιών του ανατολικού Αιγαίου, και η κυβέρνηση φιλοδοξεί να τα καταστήσει «ετοιμοπαράδοτα». Όσο δηλαδή το ΕΛΙΑΜΕΠ και τα πολιτικά κοράκια προετοίμαζαν το έδαφος στην Αθήνα, το παρακράτος της βίας εκτελούσε το ίδιο σατανικό σχέδιο στα νησιά μας. Με «εξεγερμένα» τα νησιά, το Μαξίμου μπορούσε να καθοδηγήσει τα πράγματα σύμφωνα με τις προδοτικές του μεθοδεύσεις.

Την κατάσταση αυτή διέγνωσε ο Ερντογάν, και επέλεξε τη δεδομένη χρονική στιγμή για να ανοίξει τα σύνορα στην προσπάθειά του να προκαλέσει αποσταθεροποίηση. Δεν ήταν τυχαία η συγκυρία. Δεν λογάριασε όμως το ηθικό των πολιτών. Ο Μητσοτάκης αναγκάστηκε να πάρει τον μοναδικό δρόμο που του άφησε η Τουρκία και να κλείσει τα σύνορα, και ευτυχώς για την πατρίδα μας, ο λαός μας ενώθηκε, και κατάπιε, δίχως όμως να συγχωρήσει, το προδοτικό σχέδιο της ΝΔ στη Χίο και τη Λέσβο. Ενωθήκαμε για να αντιμετωπίσουμε την κοινή απειλή. Να ξεφορτωθούμε τον εξωτερικό εχθρό, και μετά όλοι μια γροθιά, και πάλι ενωμένοι, θα γυρίσουμε και προς τους εγχώριους εφιάλτες.  

Οι απειλές και οι εχθροπραξίες της Τουρκίας τώρα ξεκίνησαν. Η πίεση αδιαμφισβήτητα θα κλιμακωθεί και πρέπει σύσσωμοι οι πολίτες να αντισταθούν στο στρατοκρατούμενο και απάνθρωπο καθεστώς της γείτονος. Τώρα προέχει να παραμείνουμε ενωμένοι και μονιασμένοι σε ό,τι μας επιφυλάσσει ακόμα η τουρκική επεκτατική πολιτική. Όταν όμως αντιμετωπίσουμε την τουρκική απειλή, οφείλουμε να βάλουμε ένα οριστικό τέλος σε όσους μας έφτασαν ως εδώ: στον κοινοβουλευτισμό και τα κόμματα.

Περισσότερα εν καιρώ.

Πριν λίγες εβδομάδες ήμουν καλεσμένος να μιλήσω στη Λάρισα με θέμα το Σκοπιανό και τα επόμενα βήματα των πολιτών κατά της εθνικής προδοσίας. Η πρόσκληση έγινε από μια τοπική ομάδα με την επωνυμία «Πρωτοβουλία Πολιτών Λάρισας για τη Μακεδονία» η οποία όπως φαινόταν, διέθετε εθνικές ευαισθησίες και δραστηριοποιείτο στον ευρύτερο πατριωτικό χώρο.

Αν και μου είχαν εξηγήσει εμμέσως πλην σαφώς, ότι ο κόσμος που ακολουθεί τις δράσεις τους προέρχεται πολιτικά από την ΝΔ, δεν το θεώρησα ούτε πρόβλημα ούτε χτύπησε κάποιος συναγερμός στους συνεργάτες μου καθώς ξεκινούσαμε να προετοιμάζουμε την εκδήλωση. Και αυτό διότι θεωρήσαμε πως συνδετικός κρίκος όλων μας είναι τα εθνικά ζητήματα – η Μακεδονία και ο Ελληνισμός εν γένει.

Οι πρώτες ανησυχίες δημιουργήθηκαν όταν παρατηρήσαμε πως η εν λόγω ομάδα, ενώ διατεινόταν ότι είχε πάρει “πάνω της” την καταπολέμηση της προδοσίας του Σκοπιανού στη Λάρισα, ταυτόχρονα εξέδωσε μια χλιαρή έως νερόβραστη ανακοίνωση – θωπεία κατά του αρχιμανδρίτη της κυβέρνησης εθνικής μειοδοσίας, Νίκου Παππά, ο οποίος επισκέφθηκε την πόλη στα πλαίσια των εθνικών εορτασμών της Ενδόξου Επαναστάσεως της 25ης Μαρτίου.

Οι ανησυχίες από αυτήν τη γονυκλισία της ομάδας, η οποία όπως φαινόταν δεν ήθελε να “ενοχλήσει”, έμελλε να επιβεβαιωθούν λίαν συντόμως. Ενώ όλα ήταν έτοιμα για την εκδήλωση, με αφίσες, προσκλήσεις, κτλ., τα μέλη της συντονιστικής επιτροπής της ομάδας αποφάσισαν τελευταία στιγμή να διαβάσουν κάποια άρθρα και κείμενά μου τα οποία τους είχα στείλει. Άρθρα τα οποία εκφράζουν απόλυτα την πολιτική μου θεωρία για την ανάγκη απελευθέρωσης της πατρίδας μας από εξωγενείς αλλά και ενδογενείς διχαστικές δυνάμεις (κόμματα).   

Μόλις λοιπόν συνειδητοποίησαν οι παλαιοκομματικοί της ομάδας ότι δεν επρόκειτο να αποκρύψω ή έστω να στρογγυλέψω τις προδοσίες του δικομματισμού στο Σκοπιανό, η κομματική ταυτότητα μέσα τους χτύπησε κόκκινο, επικράτησε της εθνικής, και εξεγέρθηκαν. Έσπευσαν μάλιστα να μου ζητήσουν να αποκόψω από την ομιλία τις αναφορές στις εγκληματικές προδοσίες ΝΔ και ΠΑΣΟΚ συγκεκριμένα!

Προφανώς, ο επιστημονικός μου στόχος ήταν να εξηγήσω στον κόσμο ότι από τη στιγμή που ο Τίτο (1943) μετονόμασε τη Βαρντάρτσκα σε Μακεδονία, διεκδικώντας ελληνικά εδάφη μέχρι την Πιερία, τεράστια ευθύνη μη αντίδρασης έχουν όλες οι μετά το 1944 κυβερνήσεις των Γ. Παπανδρέου, Θ. Σοφούλη, Ν. Πλαστήρα, Αλ. Παπάγου, Κ. Καραμανλή του Α΄, κτλ. Δηλαδή τα αυτονόητα και ιστορικά γεγονότα. Η “πατριωτική” λοιπόν ομάδα, στην αρχή μου ζήτησε ευγενικά να “ξεχάσω” να αναφέρω τις προδοσίες της κυβέρνησης Μητσοτάκη (αποδοχή των Σκοπίων ως ΠΓΔΜ στον ΟΗΕ), Παπανδρέου (Ενδιάμεση Συμφωνία η οποία αφαίρεσε από την Ελλάδα το δικαίωμα άσκησης αρνησικυρίας στην ένταξη των Σκοπίων σε διεθνείς οργανισμούς), Καραμανλή (αποδοχή της σύνθετης ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό), και να περιοριστώ στις Πρέσπες! Όταν τους εξήγησα ότι δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε το πλήρες ιστορικό το οποίο είναι και αναντίλεκτο, επέμειναν, και κάνοντας μου τη “χάρη”, μου επέτρεψαν αυτολεξεί να αναφερθώ «σε Πλαστήρα και Τσίπρα, αλλά όχι σε Καραμανλήδες και Παπανδρέου»..

Όταν τους εξήγησα πως η λογοκρισία που επιχειρούν είναι απαράδεκτη και δη αποτρόπαια δεδομένου του εθνικού θέματος, έντρομοι, ακύρωσαν την εκδήλωση.

Αυτό είναι δυστυχώς το πραγματικό εθνικό καρκίνωμα της κοινωνίας μας, του οποίου ο ΣΥΡΙΖΑ και ο ανθελληνισμός είναι απλά η τελευταία δυσειδής και κακόμορφη έκφανσή του. Ο παλαιοκομματισμός, ο κομματισμός των πάντων, τα σαθρά “γαλάζια” και “πράσινα” καφενεία και η καταστροφική επίδρασή τους στους πολίτες αποτελούν τη ρίζα του προβλήματος. Επειδή κάποιοι δέχθηκαν κάποτε μια πολιτική χάρη, ή απέκτησαν ένα μηδενικής αξίας χρίσμα, αισθάνονται ακόμα και τώρα την “ηθική υποχρέωση” στους εθνικούς μας ολετήρες και ερημωτές, στους φαύλους “εθνάρχες” της εθνικής προδοσίας και στους κληρονόμους τους, να τους προστατέψουν και να ξεπλύνουν τις μειδοσίες τους. Επιλέγουν να “αμελούν” να αναφέρονται στο τι μας έφερε ως εδώ, στο τι όπλισε τους προδότες Τσίπρα – Κοτζιά – Καμμένο στις Πρέσπες, στο ποιος πραγματικά φταίει για την παράδοση της Μακεδονίας.

Για κάποιους, η διαδικασία αυτή λειτουργεί υποσυνείδητα. Αισθάνονται πως χρωστούν στα φαύλα κόμματά τους, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ συγκεκριμένα, αν και αυτά διατηρούν έως και σήμερα προδοτική στάση στο ζήτημα, παραχωρώντας το όνομα “Μακεδονία” στους Σλάβους γείτονες. Για αυτούς τους ανθρώπους υπάρχει ελπίδα αρκεί να αφυπνισθούν, να σπάσουν τα δεσμά τους με το κόμμα και να ξαναγίνουν Έλληνες.

Το χειρότερο όμως είναι πως οι ομάδες αυτού του τύπου, με τις σκουριασμένες εφεδρείες του παλαιοκομματισμού στο τιμόνι, αποτελούν ανοιχτή πληγή για το πατριωτικό κίνημα. Δεν είναι δυνατόν, οι κομματικά προσκυνημένοι να ντύνονται το μανδύα του αγνού πατριώτη, να εξαπατούν με εθνικές φενάκες και να λειτουργούν ως δούρειος ίππος του συστήματος. Με το φαίνεσθαι και την ταμπέλα του πατριωτισμού, ή κάνοντας μια αναφορά “για τη Μακεδονία”, διάφοροι επιτήδειοι καπηλεύονται και εν τέλει ματαιώνουν και ακυρώνουν τις πατριωτικές προσπάθειες των Ελλήνων για απελευθέρωση. 

Και αυτό το πράττουν μεθοδικά και κατ’ εντολήν των πολιτικών τους πατρόνων. Με τους Καραμανλήδες, Μητσοτάκηδες και Παπανδρέου στο εικονοστάσι, με την ποδηγέτηση από τους συνονόματους οικογενειοκράτες και με υποψηφιότητα στα ξεχρωμιασμένα γαλαζοπράσινα ψηφοδέλτια, όχι την πατρίδα, ούτε τη συνείδηση σου δεν μπορείς να απελευθερώσεις.

Κάπως έτσι λοιπόν η προδοτική νοοτροπία βρίσκει και εξαπλώνεται και στην ίδια την κοινωνία, λειτουργώντας με κάλυμμα τον πατριωτισμό, και εξυπηρετώντας πλήρως τα συμφέροντα των αντιπάλων της χώρας μας. Είτε συνειδητά, είτε υποσυνείδητα. Χρέος όλων μας είναι να καταγγείλουμε και να απομακρύνουμε την προδοτική νοοτροπία από την κοινωνία, σε όποιον χώρο και αν τη συναντούμε. Ακόμα και σε αυτόν που φαίνεται ή παρουσιάζεται ως πατριωτικός. Εκεί βρίσκεται άλλωστε και η πηγή του κακού. Ας μην ξεχνάμε, πως ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, οι Κρόνιες δυνάμεις που πραγματικά κατέστρεψαν την Ελλάδα, μιλούσαν και μιλούν ακόμα για κάποιον υποτιθέμενο πατριωτισμό… Αυτόν τον πατριωτισμό εφήρμοσε και ο Τσίπρας. Από αυτούς έμαθε τα πάντα ο ΣΥΡΙΖΑ.

Αντισταθείτε.

Τι ήταν, πώς ξεκίνησε, πώς λειτούργησε και πώς κατέληξε στις μέρες μας το πολίτευμα που γεννήθηκε στην αρχαία Αθήνα; Ποια ήταν η καθημερινότητα στην πρώτη δημοκρατία, τι σκέφτονταν οι πολίτες της και ποια τα όνειρα τους; Ποιοι αποτέλεσαν ιδρυτές της και ποια ήταν η τελευταία της στιγμή;

Παρακολουθήστε το σεμινάριο πολιτικής επιστήμης του Σταύρου Καλεντερίδη για τις συνθήκες που οδήγησαν στη γέννηση της δημοκρατίας, για την εξέλιξη της στο ρου της ιστορίας αλλά και για το μέλλον της, με τίτλο: 
«Αθηναϊκή Δημοκρατία: Αναδρομή, Ανάλυση, Αναβίωση»Πρόκειται για μια πολυετή επιστημονική έρευνα η οποία περιλαμβάνει στοιχεία και πληροφορίες που δυστυχώς στις μέρες μας είναι δυσεύρετα.
Μια σειρά διαλέξεων που θα αναδείξει την καρδιά και την ψυχή της δημοκρατίας και του Ελληνισμού. Τι πραγματικά ήταν η δημοκρατία που σήμερα υμνεί ολόκληρη η ανθρωπότητα, πώς λειτουργούσε και πώς μπορούμε να την επαναφέρουμε;
Ο κύκλος του σεμιναρίου αποτελείται από 10 διαλέξεις και περιλαμβάνει τις εξής θεματικές:
• Εισαγωγή Ι: Μυθολογία, θέατρο, αθλητισμός, πολιτεύματα, κόμματα
• Εισαγωγή ΙΙ: Θέση γυναίκας, δουλεία, δημαγωγία, δημοκρατία των ελληνικών πόλεων, ναυτική δύναμη
• Συνιδρυτές της δημοκρατίας: Σόλων, Κλεισθένης
• Συνιδρυτές της δημοκρατίας: Θεμιστοκλής, Εφιάλτης, Περικλής
• Θεσμοί δημοκρατίας Ι: Βουλή, Πρυτάνεις, Ηλιαία
• Θεσμοί δημοκρατίας ΙΙ: Εκκλησία του Δήμου, Άρειος Πάγος
• Εργαλεία δημοκρατίας
• Η τελευταία στιγμή της δημοκρατίας
• Σπάρτη – Ρώμη – Η.Π.Α. και Republic: το πολίτευμα του σήμερα
• 4 Μύθοι: Τι δεν είναι δημοκρατία;
• Η δημοκρατία στη σύγχρονη εποχή: πού και πώς εφαρμόζεται;• Προϋποθέσεις και χαρακτηριστικά για την αναγέννηση της δημοκρατίας.
Τόπος διεξαγωγής: Οικονομοτεχνική (Πανεπιστημίου 58, Αθήνα).

Ημερομηνία έναρξης: Σάββατο 30 Μαρτίου 2019.

Ώρες: 17:00 – 19:00. Το σεμινάριο αποτελείται από 10 διαλέξεις οι οποίες θα πραγματοποιούνται κάθε Σάββατο την ίδια ώρα και ολοκληρώνονται τον Ιούνιο του 2019.
Περιορισμένος αριθμός θέσεων.

Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας. 

Για δήλωση συμμετοχής απαιτείται η κράτηση θέσεων κατόπιν τηλεφωνικής επικοινωνίας στο 2103316036 (υπεύθυνη κ. Κεσίδου – ώρες επικοινωνίας 10:00 π.μ. – 5:00 μ.μ.).
Το κόστος συμμετοχής είναι 12 ευρώ για την κάθε διάλεξη, ενώ υπάρχει έκπτωση στην περίπτωση εξόφλησης και των 10 διαλέξεων μαζί, με τελικό κόστος παρακολούθησης ολόκληρου του σεμιναρίου τα 100 ευρώ. 

Το μειωμένο κόστος (ΑμεΑ, φοιτητές και ανέργους) είναι 10 ευρώ για την κάθε διάλεξη, ενώ υπάρχει έκπτωση στην περίπτωση εξόφλησης και των 10 διαλέξεων μαζί, με τελικό κόστος παρακολούθησης ολόκληρου του σεμιναρίου τα 80 ευρώ. 

Θα δοθεί βεβαίωση παρακολούθησης στους συμμετέχοντες.

Με την ευγενική χορηγία του Ομίλου Οικονομοτεχνική.

Ιανουάριος, 424 π.Χ. Ο Αριστοφάνης ανεβάζει στο θέατρο του Διονύσου την κωμωδία «Ιππείς», κατά την οποία ο μεγάλος αρχαίος Έλληνας κωμικός σατιρίζει με τις πλέον υβριστικές εκφράσεις έναν ισχυρότατο πολιτικό της εποχής – τον στρατηγό Κλέωνα. Το 425 ο Κλέων είχε φτάσει στο απόγειο τη φήμης και της δύναμής του, ωστόσο αυτό δεν πτόησε καθόλου τον Αριστοφάνη, ο οποίος έναν χρόνο μετά στρέφει τα «πυρά» του κατά του πανίσχυρου πολιτικού, στην περίφημη κωμωδία του.

Ο Κλέων παρουσιάζεται ως δημαγωγός, κόλακας, απατεώνας και πολεμοκάπηλος. Ο Αριστοφάνης δεν διστάζει να υποστηρίξει πως ο Κλέων εξαπατά και κατακλέβει τον δήμο. Πρόκειται βέβαια για ισχυρότατες μομφές και καταγγελίες εναντίον ενός εκ των δέκα στρατηγών των Αθηναίων. Μάλιστα, λίγα χρόνια αργότερα, ο Αριστοφάνης θα αναφερθεί στους Ιππείς ως νίκη του απέναντι στον Κλέωνα, λέγοντας πως: «Στην ακμή του τον Κλέωνα γερά στην κοιλιά τον βάρεσα».

Οι Ιππείς θα αγωνισθούν στα Λήναια το 424 και θα λάβουν το πρώτο βραβείο. Ταυτόχρονα όμως, και ακριβώς λόγω του δημοκρατικού καθεστώτος, λίγες βδομάδες αργότερα, οι Αθηναίοι πολίτες εκλέγουν τους δέκα στρατηγούς για το έτος 424/3, και ο Κλέων επανεκλέγεται. Ο Αριστοφάνης νίκησε στα Λήναια, ο Κλέων νίκησε στις εκλογές, και οι πολίτες διασφάλισαν την ελευθερία τους. Αυτοί ήταν και οι πραγματικοί νικητές.

Ο διάλογος, η ελευθερία του λόγου και της έκφρασης είναι δημοκρατικά στοιχεία τα οποία γεννήθηκαν στην Ελλάδα (ισηγορία, παρρησία). Είναι διαχρονικά στοιχεία κοινώς αποδεκτά, που σήμερα συνθέτουν και συγκροτούν τον σύγχρονο «δυτικό» και πολιτισμένο κόσμο. Είναι στοιχεία δίχως τα οποία δεν μπορούμε καν να φανταστούμε τις ζωές μας.

Πριν την ανάδειξη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, υπήρξαν καλλιτέχνες οι οποίοι σατίριζαν σκωπτικά και με ευστοχία την τότε κυβέρνηση, και ίσως να επηρέασαν σε κάποιο βαθμό την εκλογική της ήττα και την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Τότε, όλοι οι ελεύθερα σκεπτόμενοι πολίτες, αξιολογούσαν σίγουρα την εν λόγω κριτική βάσει της προσωπικής τους προτίμησης, ωστόσο επέτρεπαν με σαφή τρόπο την ύπαρξή της.

Τον τελευταίο καιρό, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δέχεται τα «πυρά» ενός καλλιτέχνη σκιτσογράφου, για τα οποία παρατηρεί κανείς με θλίψη τη σφοδρή αντίδραση των ψηφοφόρων του εν λόγω κόμματος. Οι ίδιοι άνθρωποι οι οποίοι γελούσαν με τον δικαιολογημένο περίγελο της ΝΔ το 2014, τώρα εξαπολύουν μύδρους έναντι του σκιτσογράφου που τόλμησε (!) να πιάσει στην πένα του, τις ιερές τους αγελάδες.

Δεν πρόκειται για κάτι λιγότερο από την αυταρχική συμπεριφορά και νοοτροπία που η ίδια η κυβέρνηση παρουσίασε και καλλιεργεί, δηλητηριάζοντας την Ελληνική κοινωνία.

Ασχέτως μυθεύματος, προπαγάνδας ή ονείρων, δεν υπάρχει κανένα κόμμα που να απολαμβάνει ηθικό ή ιστορικό πλεονέκτημα. Το αληθινό γεγονός, πως δηλαδή πράγματι οι «προηγούμενοι έκαναν χειρότερα», έχει μηδενική αξία, ενώ στην ουσία ξεπλένει την ανικανότητα, τη διαφθορά και την ασχετοσύνη της σημερινής κυβέρνησης. Το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αυτοπροσδιορίζεται ως «αριστερά», και η άποψη πως η «αριστερά» χρήζει αυτοδικαίως σεβασμού, ενώ δεν είναι δυνατόν αυτή να γίνεται στόχος του κάθε κωμικού και κυνικού καλλιτέχνη, είναι ένας τραγικός και απολυταρχικός τρόπος σκέψης.

Κάθε κυβέρνηση αξίζει και πρέπει να βρίσκεται στο στόχαστρο της σάτιρας, της κριτικής και του σχολιασμού των πολιτών, της κοινωνίας, και των καλλιτεχνών της. Είναι επίσης φυσικό, αυτονόητο και αναμενόμενο για το κυβερνών κόμμα να δέχεται τη μερίδα του λέοντος των δηκτικών σχολίων και της κριτικής, ενώ όποιος περιμένει ή αποζητά κάτι διαφορετικό είναι είτε πολιτικά αμύητος, είτε κομματικά τυφλός και ιδεολογικά υποταγμένος.

Δεν μπορούν να υπάρξουν «ασυλίες» από την κριτική και τη σάτιρα για κανέναν διότι αυτή θα ήταν η αρχή του ολοκληρωτισμού, και η αρχή του τέλος της ελευθερίας, μα και της χώρας μας. Αυτό ακριβώς το οδυνηρό μέλλον πρεσβεύουν και προσπαθούν να δημιουργήσουν όσοι υποστηρίζουν κάτι τέτοιο. Διότι αυτοί που σήμερα καλούν τους σατιρικούς καλλιτέχνες να σωπάσουν, είναι οι ίδιοι που αύριο θα επιχειρούν να φιμώσουν όσους διαφωνούν με τη δική τους άποψη. Η φίμωση και ο διωγμός της ελευθερίας της έκφρασης, δυστυχώς δεν έχει όρια και καταλήγει πάντα, όπως άλλωστε έχει δείξει η ιστορία, σε πολύ συγκεκριμένους σκοτεινούς προορισμούς.

Η κριτική στην εκάστοτε εξουσία είναι υποχρέωση παιδείας, πολιτισμού και δημοκρατίας. Χρειαζόμαστε λοιπόν τη σάτιρα, την πολυφωνία και τη διαφωνία, τον ελεγκτικό της ρόλο απέναντι στην ασυδοσία της εξουσίας, τον πολυδιάστατο πολιτικό και κοινωνικό διάλογο, την ίση μεταχείριση των κομμάτων, το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση, την έκθεση επιχειρημάτων και αντεπιχειρημάτων, τον αντίλογο, τη συμμετοχή στα κοινά δίχως κομματικές ταυτότητες και παρωπίδες, την ανοιχτή σκέψη, τη διάθεση για προβληματισμό και την ικανότητα αναθεώρησης απόψεων. Χρειαζόμαστε τον περιορισμό και την καταγγελία των κακών κειμένων της πολιτικής. Χρειαζόμαστε τη διακωμώδηση της ζοφερής πολιτικής πραγματικότητας και την ανακούφιση που μας προσφέρει η σάτιρα και το εύθυμό της ύφος από τη φαυλότητα και τη γελοιότητα του σύγχρονου δημόσιου βίου. Χρειαζόμαστε το γέλιο.

Αν είναι λοιπόν να μάθουμε κάτι από τον αρχαίο Έλληνα κωμικό, ας μάθουμε ότι κάπως έτσι λειτουργούν οι δημοκρατίες.

• Σταύρος Καλεντερίδης